Αυτό που λένε πως δεν αηδιάζεις ποτέ με το παιδί σου είναι 100% αλήθεια, ωστόσο το να είσαι μαμά είναι ώρες – ώρες μια πολύ αηδιαστική υπόθεση.
Disclaimer: είναι καλύτερα να μην τρως κατά την ανάγνωση αυτού του post. Μην πεις πως δεν σε προειδοποίησα.
Η στιγμή που βγαίνει το μωρό στον κόσμο
Την στιγμή που συμβαίνει Το Θαύμα της Ζωής δεν είναι ούτε ροδαλό, ούτε απαλό, ούτε τέλειο (δηλαδή επί της ουσίας τέλειο είναι, αλλά ας μείνουμε για λίγο στα επιφανειακά). Είναι μπλαβί, καλυμμένο με αίματα και με μια υπόλευκη ουσία που μοιάζει με πέτσα από γιαούρτι. Άσχετα που όταν το κοιτάς το μόνο που βλέπεις είναι Το Ωραιότερο Μωρό Του Κόσμου.
Η στιγμή που αντικρίζεις τα πρώτα του κακά
Πάρε χρωματολόγιο και σημείωνε: Τα πρώτα κακά του μωρού είναι μαύρα σαν πίσσα, τα επόμενα είναι κίτρινα μουσταρδί ή πράσινα λαχανί ή πρασινοκίτρινα με μικρά κομματάκια που μοιάζουν με σουσάμια. Γενικώς, τα πρώτα κακά του μωρού μοιάζουν με οτιδήποτε άλλο εκτός από κακά. Κι αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό πράγμα.
Η στιγμή που πέφτει ο αφαλός
Και πάνω που συνήθισες αυτό το ενοχλητικό μαύρο κακάδι, που έτρεμες σε κάθε αλλαγή πάνας μην το παρακουνήσεις και ξεκολλήσει, ξαφνικά μια μέρα αποφασίζει να φύγει από τη θέση του και –τσουπ- να πέσει στο πάτωμα. Να εύχεσαι α) να μην το πατήσεις β) να μην το ρουφήξεις με την ηλεκτρική γ) να μην το βρει και το περάσει για παιχνίδι ο σκύλος ή η γάτα σου.
Η στιγμή που ξυπνάς μέσα σε μια λίμνη από γάλα
Τις πρώτες μέρες του θηλασμού το στήθος δεν ξέρει τι του γίνεται. Λεκέδες στις μπλούζες, λίμνες στα κρεβάτια, πίδακες από γάλα που εκτοξεύονται προς πάσα κατεύθυνση, ετοιμάσου να τα δεις όλα. Στόκαρε το συρτάρι σου με επιθέματα στήθους και κάνε υπομονή. Σε λίγο όλα θα φτιάξουν.
Η στιγμή που ρουφάς τις μύξες του μωρού
Μου το περιέγραφαν και δεν φανταζόμουν πως μπορώ να το κάνω (#όλα_γίνονται). Ακινητοποιείς το μωρό (αν τα καταφέρεις) και τοποθετείς το ειδικό σωληνάκι μέσα στη μύτη του, όσο αυτό κλαίει και οδύρεται σαν να το βασανίζεις αλύπητα. Με το στόμα σου ρουφάς και τραβάς ό,τι μπορεί να του μπλοκάρει την αναπνοή. ΟΚ, υπάρχει ένα σφουγγαράκι που αποτρέπει το να καταλήξουν οι μύξες στο στόμα σου, αλλά εδώ που φτάσαμε, αυτό θα ήταν το λιγότερο.
Η στιγμή που μαθαίνεις τι πάει να πει «νινίδα»
Και όχι απλά μαθαίνεις τι είναι, αλλά διαπιστώνεις πόσο πολύ σου αρέσει να προσπαθείς να του την αφαιρέσεις.
Η στιγμή που μυρίζεις τις δίπλες στον λαιμό του
Και διαπιστώνεις πως δεν μυρίζουν ακριβώς «μωρουδίλα». Τρώει το μωρό, του χύνονται τα γάλατα από το στόμα, του πέφτουν στο λαιμό, του κάθονται στα προγούλια και εκεί, ας δεν το πλύνεις εγκαίρως, ξεκινά η διαδικασία πήξης του γάλακτος – ω, ναι, μυρίζει ακριβώς όπως ακούγεται.
Η στιγμή που τρώει τις πρώτες στέρεες τροφές
Το μωρό δεν έχει ιδέα πώς να ανοίξει το στόμα του, πώς να βάλει το κουτάλι στο στόμα του, πώς να καταπιεί, πώς να συγκρατήσει μέσα την τροφή. Όλα αυτά πρέπει να του τα μάθεις εσύ, που, τουλάχιστον τον πρώτο καιρό, θα βρίσκεις πολτοποιημένη μπανάνα μέσα στην κάλτσα σου.
Η στιγμή που αποβάλλει τις πρώτες στέρεες τροφές
Νόμιζες πως τα κακά του γάλακτος είναι αηδιαστικά; Ε, ετούτα εδώ είναι πιο πολλά, πιο στέρεα και ultra ενισχυμένα σε μυρωδιά.
Η στιγμή που μαγειρεύεις τα πρώτα του φαγητά
Αν είσαι όλη μέρα εντός σπιτιού ίσως να μην καταλαβαίνεις γιατί αυτό είναι αηδιαστικό. Πρέπει να μπει μέσα ο άντρας σου ή κάποιος επισκέπτης για να ρωτήσει με μια έκφραση αναγούλας «Τι. Βρωμάει. Έτσι» και να καταλάβεις πως το σπίτι σου δεν μυρίζει πια φρέζια και μιμόζα sticks αλλά μια διάχυτη εσάνς κοτοπουλίλας.
Η στιγμή που σταματάς να τσεκάρεις με τα δάχτυλα αν λερώθηκε το μωρό
Όλες έχουμε χρησιμοποιήσει την τεχνική «παραμερίζω φορμάκι και χώνω το δάχτυλό μου μέσα στην πάνα για να τσεκάρω αν το μωρό έχει λερωθεί». Και όλες σταματήσαμε να την χρησιμοποιούμε μετά από εκείνη τη μια φορά που το δάχτυλο βγήκε από την πάνα αγνώριστο και που, όσο κι αν έπλενες τα χέρια σου, ένιωθες πως η μυρωδιά κάτω από το νύχι σου δεν θα φύγει ποτέ.
Η στιγμή που καθαρίζεις το πρώτο του ψάρι
Κάθε εκατοστό του μπακαλιάρου καθαρισμένο με τα δάχτυλά σου, χωρίς γάντια, γιατί θέλεις να αισθάνεσαι ακόμη και το πιο μικροσκοπικό κόκαλο. Στην Βαρβάκειο αν είχες πάει, λιγότερο ψαρίλα θα μύριζες.
Η στιγμή που το ταΐζεις τον πρώτο του κρόκο
Κι αφού αντέξεις το μποχότο από το βραστό κοτόπουλο και το ψάρι, έρχεται το αυγό, το οποίο πρέπει οπωσδήποτε να αραιώσεις με λίγο γάλα ή πορτοκαλάδα (ανακατεύομαι και τώρα που το γράφω) ώστε να τρέξουν εγγυημένα τα πορτοκαλί ζουμιά επάνω στο φορμάκι του.
Η στιγμή που το μωρό ζαλίζεται λίγο παραπάνω
Εκεί που περνάς φανταστικά με το μωρό σου, το αγκαλιάζεις, το σηκώνεις ψηλά, το κάνεις αεροπλανάκι και το πετάς στον αέρα, εκείνο ξαφνικά ανακατεύεται και αδειάζει όλο το περιεχόμενο του στομάχου του πάνω σου. Και αφού το κάνει, γελάει.
Η στιγμή που το μωρό ζαλίζεται λίγο παραπάνω και εσύ είσαι εξαιρετικά άτυχη
Ακριβώς το ίδιο που διάβασες από πάνω. Μόνο που σε πετυχαίνει με ανοιχτό το στόμα.
ΕλιάναΧρυσικοπούλου – missbloom.gr
