Αν δεν είχα αποβάλει, θα γεννούσα στις 24 Νοεμβρίου, 2015. Η ημερομηνία αυτή είναι τώρα ριζωμένη στη μνήμη μου, όσο κι αν δεν ήθελα να την γνωρίζω. Προτιμούσα την άγνοια τότε…
Το μόνο πράγμα που ένιωσα απαραίτητο να γίνει ήταν να μιλήσω ανοιχτά. Υπάρχουνπολλές πληροφορίες σχετικά με τις φυσικές συνέπειες της αποβολής, αλλά ελάχιστες για την συναισθηματική πλευρά. Είναι σημαντικό να γνωρίζουν οι άνθρωποι πώς είναι – όχι μόνο για όσους το περνάνε αλλά και για όσους έχουν γνωστούς που το περνάνε. Έτσι, εδώ είναι οκτώ πράγματα που έμαθα για τις συναισθηματικές παρενέργειες της αποβολής, που έμαθα με τον δύσκολο τρόπο…
- Είναι μια μοναχική, προσωπική τραγωδία.
Η αποβολή αυτή ήταν το πιο σημαντικό γεγονός στη ζωή μου μέχρι σήμερα. Ήταν το πιο συγκλονιστικό και σοκαριστικό γεγονός που αντιμετώπισα ποτέ μου. Και τόσοι πολλοί άνθρωποι δεν έχουν ιδέα. Οι συνάδελφοι μου δεν έχουν ιδέα πόσο δυνατή είμαι, αντιμετωπίζοντας τον κόσμο, τις προθεσμίες και την ασήμαντη μου, πλέον, δουλειά. Οι φίλοι μου δεν έχουν ιδέα για το πόσο κλάμα έριξα στο μπάνιο όταν τους πρωτοσυνάντησα μετά το γεγονός και έπρεπε να τους το ανακοινώσω. Άνθρωποι που όταν με βλέπουν να κρατάω ένα μωρό μου λένε «Ω, άντε να έρθει και η σειρά σου!», χωρίς να ξέρουν πόσο με πληγώνουν ή πόσο πρέπει να κρατηθώ για να μην τους φωνάξω «Είχα ήδη τη σειρά μου και την έχασα!». Είναι μια μοναχική πίεση που νιώθεις να σε παραλύει, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν θέλεις να την μοιραστείς με άλλους…
- Η σημασία του «Τι κάνεις;»
Αυτή η απλή ερώτηση σήμαινε πολλά για μένα. Αναγνώριζε τη σημασία του τι είχα περάσει και με έκανε να αισθάνομαι λιγότερο μόνη. Με βοηθούσε να ξέρω ότι ακόμα κι αν οι υπόλοιποι δεν το είχαν περάσει, μπορούσαν να καταλάβουν πόσο σημαντικό ήταν για μένα. Όσο δύσκολο κι αν ήταν, κάποιες φορές βοηθούσε να μιλάω γι αυτό. Άλλες φορές πάλι η ερώτηση αυτή μου υπενθύμιζε ότι κάτι συνέβη – όχι ότι μπορούσα και να το ξεχάσω…
- Η θλίψη μου δεν αφοράεσάς.
Όταν είπα σε κάποιους ανθρώπουςαυτό που συνέβη, αντέδρασαν με απροσδόκητους τρόπους. Κάποιοι που είχαν παιδιά συμπεριφέρθηκαν λες και η δική τους ευτυχισμένη κατάστασή με έκανε να νιώθω άβολα. Όσες ήταν ήδη έγκυες με κοίταξαν απολογητικά. Τα μέλη της οικογένειας μουμου θύμισαν για πόσα άλλα πράγματα πρέπει να νιώθω ευγνώμων. Αλλά η θλίψη μου δεν είχε καμία σχέση με αυτά τα πράγματα, και ειλικρινά, το βρήκα λίγο προσβλητικό. Δεν είμαι λυπημένηεξαιτίας σας, είμαι λυπημένη επειδή κάτι θλιβερό συνέβη σε μένα. Επιτρέψτε μου να έχω τη λύπη μου και παρακαλώ μην με κάνετε να αισθάνομαι ένοχος γι ‘αυτό, δεν αφορά εσάς.
- Συγχωρήστε τους ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν.
Αυτό μου φάνηκε δύσκολο. Στην αρχή, θύμωνα αμέσως μόλις κάποιος μου έλεγε κάτι που δεν ήταν σχετικό, το οποίο συνέβαινε συχνά γιατί ο κόσμος προσπαθούσε να αλλάξει θέμα. Αλλά κατάλαβα, τελικά, ότι το να είμαι θυμωμένη ήταν επιλογή μου. Το να κρατάω κακία για όλα όσα μου έλεγαν και με πείραζαν δεν ήταν υγιές. Θα μπορούσα να είμαι θυμωμένη και αναστατωμένη, ή θα μπορούσα να ενημερώσω και να διορθώσω, και επέλεξα το δεύτερο. Έχω προσπαθήσει να ενθαρρύνω ερωτήσεις και να είναι ανοιχτή στο να δώσω πληροφορίες, και οι άνθρωποι ήταν δεκτικοί. Οι αδαείς καταστάσεις συχνά προέρχονται από αμηχανίαή μη κατανόηση του γεγονότος, και είναι εντάξει όσο οι άνθρωποι είναι ανοιχτοί για να μάθουνε περισσότερα.
- Ενημερώστε τους ανθρώπους, αν το θέλετε.
Υπέφερα από το άγχος, αμέσως μετά την αποβολή, και συνειδητοποίησα ότι προερχόταν από την επιθυμία μου για να μάθουν οι άνθρωποι το τι μου συνέβη. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί δεν έπρεπε να μιλάω γι ‘αυτό. Όλοι μου έλεγαν ότι η συζήτηση βοηθάει, οπότε προς τι η μυστικότητα; Καταλαβαίνω ότι είναι κυρίως για λόγους αυτοσυντήρησης – αυτό μειώνει την προσδοκία και την πίεση “της προσπάθειας για μωρό” και μειώνει το βλέμμα συμπόνιας από τους άλλους. Αποφάσισα λοιπόν ότι, αν ήθελα, θα το συζητούσα. Και αυτό βοήθησε. Είμαι ακόμα επιλεκτικήσε αυτούς που θα το πω, σίγουρα με βοηθάει να έχω μια αίσθηση ελέγχου. Με βοήθησε με νιώσω δυνατή, αντί για απελπισμένη.
- Δεν έχει σημασία πόσο «μακριά» είσαι.
Μπορώ να σας διαβεβαιώσω, όταν παίρνετε αυτό το θετικό τεστ εγκυμοσύνης, είστε μια μέλλουσα μητέρα, είτε πρόκειται για 5, 10 ή 26 εβδομάδες. Το μυαλό σας είναι γεμάτο με σκέψεις για τη μητρότητα και για το τι σημαίνει για εσάς. Θα αντιληφθείτε κάθε αλλαγή στο σώμα σας, και θα αρχίσετε να δίνετε προσοχή σε κάθε μια από αυτές. Κόβετε τρόφιμα και ποτά που θα μπορούσαν να βλάψουν το παιδί σας, γνωρίζεστε με γιατρούς και μαίες, και σημειώνετε ημερομηνίες στο ημερολόγιό σας. Μιλάτε και ονειρεύεστε για το μέλλον του παιδιού σας. Αυτό είναι κάτι που καθεμία γυναίκαπου έχει μείνει ποτέ έγκυος καταλαβαίνει, αλλά πολύ εύκολα ξεχνά.
Αν κάτι συμβεί, χάνετε αυτό το μέλλον και τα όνειρα για το παιδί σας. Δίνετε προσοχή στο σώμα σας με έναν διαφορετικό τρόπο, αφού χαθεί αυτή η τόσο σύντομη ζωή από μέσα σας. Προσπαθείτε να θυμηθείτε όλα όσα θα έκαναν κακό στο μωρό, και σκέφτεστε μήπως κάνατε κάτι από αυτά.Διαγράφετε τις ημερομηνίες και τα ραντεβού με τον γιατρό από το ημερολόγιό σας. Προσπαθείτε να καταλάβετε τι ακριβώς συνέβη και γιατί… Έχασα το μωρό μου στις 10 εβδομάδες, και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι όλα αυτά τα ένιωσα έντονα.
- Είμαι τυχερή
Είχα τόσο μεγάλη υποστήριξη από το σύζυγό μου, την οικογένειά μου και τους φίλους μου. Με άκουσαν, με αγκάλιασαν, ποτέ δεν με ανάγκασαν να κάνω πράγματα που δεν ήθελα καιποτέ δεν με έκριναν. Τόσες πολλές γυναίκες δεν το έχουν αυτό, και δεν ξέρω πώς τα βγάζουν πέρα. Χρειάζεσαι υποστήριξη για να ξεπεράσεις μια αποβολή, και το πιο σημαντικό, χρειάζεσαι κάποιον στον οποίο μπορείς να εμπιστευτείς κάθε ανησυχία, ερώτηση, σύγχυση, συναίσθημα, απογοήτευση, πόνο, φόβο, και παράλογεςσκέψεις ζήλειας. Δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς. Απλά να έχεις κάποιον εκεί για σένα, αυτό αρκεί.
- Είμαι περήφανη για τον εαυτό μου.
Είμαι πραγματικά. Έχω αντιμετωπίσει τόσες πολλές μάχες μέσα στο μυαλό μου, και τις έχω κερδίσει. Και θα συνεχίσω να τις κερδίζω, γιατί δεν θέλω αυτό το γεγονός να καθορίσει το ποιά είμαι. Ναι, θέλω να έχω μια οικογένεια. Ναι, θέλω άλλο μωρό, και το σκέφτομαι κάθε μέρα. Ναι, φοβάμαι ότι θα αντιμετωπίσωκι άλλες δυσκολίες. Αλλά αυτό δεν είναι το παν. Για να επιβιώσω, πρέπει να το θυμάμαι αυτό. Αν δεν ορίζω τον εαυτό μου ως μια γυναίκα που αγωνίζεται να μείνει έγκυος και να αποκτήσει ένα μωρό, τότε και οι υπόλοιποι δεν θα με βλέπουν με αυτόν τον τρόπο. Ναι, είναι ένα δυσάρεστο γεγονός της ζωής μου, και αυτό είναι λυπηρό. Αλλά ακόμα έχω μια αίσθηση του χιούμορ. Είμαι χαρούμενη για τους άλλους. Εξακολουθώ να θέλω να ταξιδέψω. Είμαι καλή στη δουλειά μου. Δημιουργώ στον ελεύθερο χρόνο μου. Γενικά, είμαι χαρούμενη. Και είμαι τόσο περήφανη που έχω τον εαυτό μου πίσω.
Ξεχνάμε πως ήταν η ζωή μας πριν την εγκυμοσύνη… Το ναπιέζω τον εαυτό μου για να ζήσω τη ζωή μου και το να αντιμετωπίζω όλες τις σημαντικές καταστάσεις με βοήθησε να θυμηθώ ποια είμαι. Και είμαι δυνατή!
Α.Κ.
