Γέννησα πριν ένα χρόνο το δεύτερο παιδί μου.
Ευτυχισμένη και ήρεμη αποφάσισα να θηλάσω αποκλειστικά. Στο πρώτο μπόρεσα μόνο 40 ήμερες. Άλλη φορά θα γράψω το γιατί.
Έφτασα σπίτι. Το μωρό στο στήθος να κρέμεται, το μεγάλο να θέλει φροντίδα και χάδια. Εγώ μόνο θήλαζα. Δεν μαγείρευα, δεν έπλενα, δεν καθάριζα.
Σπίτι δεν ήρθε κανείς να με βοηθήσει. Ούτε μάνα, ούτε πεθερά. Έλεγαν μόνο «Αν δεν μπορούσες να μην το έκανες»
Έκλαιγα κάθε μέρα. Ο άντρας μου δεκάωρα στη δουλειά και μετά φασίνα και μαγείρεμα.
Ο μεγάλος μου γιος να θέλει αγκαλιές. Να θέλει να του φτιάξω κέικ και πίτσα όπως πριν και εγώ κολλημένη στο στήθος.
Το μωρό δεν κοιμόταν. Ανά δέκα λεπτά πεινούσε.
Μπήκα σε σελίδες θηλασμού να ζητήσω βοήθεια. Οι «καλές» αυτές μαμάδες που θήλαζαν ένα – δυο χρόνια μόνο βοήθεια δεν πρόσφεραν. Με απαξίωναν. Φώναζαν να προσπαθώ. Να ξεχάσω τις δουλειές, το άλλο παιδί, την ξεκούραση. Να θηλάζω 24 ώρες. Μόνο έτσι είμαι μάνα.
Με γέμιζαν ενοχές.
Θα αρρωστήσει το παιδί αν δεν το θηλάσω. Ιώσεις, καρκίνους…
Έκλαιγα πολύ.
Ζήτησα βοήθεια από σύμβουλο θηλασμού.
Να θηλάζω απεριόριστα είπε και όταν κοιμάται το μωρό να κάνω αντλήσεις με το θήλαστρο. Ήταν αυστηρή. Μου έδωσε γραπτές οδηγίες. Έπρεπε να γίνω στρατιώτης.
Στις 20 ημέρες ζαλίστηκα. Πρόλαβα να αφήσω το μωρό στο διπλό κρεβάτι. Ούρλιαζε. Σύρθηκα μέχρι το τηλέφωνο και κάλεσα τον άντρα μου.
Ήμουν εξαντλημένη. Κοιμήθηκα 24 ώρες σερί. Φυσικά ούτε η μάνα μου, ούτε η πεθερά μου βοήθησαν. Έφεραν μόνο φαγητό.
Όταν συνήλθα με τη σύμφωνη γνώμη του άντρα μου έδωσα ξένο γάλα.
Το μωρό χόρταινε, κοιμόταν ευχαριστημένο και εγώ ασχολούμουν και με το άλλο παιδί.
Οι κοπέλες που θήλαζαν με απαξίωναν ξανά.
Ήμουν κακή μάνα.
Ήθελα να κοιμάται το μωρό για αυτό το τάιζα ξένο γάλα.
Ναι ήθελα να κοιμάται, αλλά όχι για να βάφω τα νύχια και να βλέπω τηλεόραση, αλλά για να ασχολούμαι με το σπίτι και το άλλο παιδί. Όταν το μωρό κοιμόταν έβαζα πλυντήρια, σιδέρωνα, μαγείρευα και χίλια άλλα.
Δεν ήμουν φυγόπονη.
Απλά ήμουν μονή
Κανείς δεν ήρθε να πάρει το μεγάλο μια βόλτα. Να σιδερώσει ένα σεντόνι. Να φέρει ένα ψωμί.
Έπαθα κατάθλιψη που δεν θήλασα και μου τη δημιούργησαν οι άλλες καλές μανούλες που θήλαζαν.
Έχει περάσει ένας χρόνος και ακόμα δεν μπορώ να το ξεπεράσω.
Ο παιδίατρος και οι φίλες μου μου λένε ότι το ξένο γάλα δεν είναι δηλητήριο. Είναι εμπλουτισμένο. Και τα παιδιά θέλουν κυρίως αγάπη.
Έτσι ηρεμώ.
Όμως οι θηλάζουσες έχουν τον τρόπο να σε καταρρακώνουν. Γιατί αυτές τα κατάφεραν.
Είναι τέλειες. Ακούραστες. Ενώ εγώ δεν είμαι….
Εύη
Πηγή: eimaimama.gr
