Αν σας πρότειναν να γεννήσετε το μωρό κάποιου ξένου, θα το κάνατε;
Αν σας πρότειναν να γεννήσετε το μωρό κάποιου ξένου, θα το κάνατε; Της αδερφής σας, ή της καλύτερης σας φίλης ίσως;
Η παρένθετη μητρότητα απαγορεύεται διά νόμου στην Κίνα, την Ιταλία, την Ισπανία και την Αυστραλία. Οι τιμές για να αποκτήσει ένα άτεκνο ζευγάρι το πολυπόθητο παιδί του, κυμαίνονται από τρεις χιλιάδες ευρώ έως και 100 χιλιάδες ευρώ. Επιτρέπεται υπό περιορισμούς, μεταξύ άλλων στην Ελλάδα, τη Γαλλία και τις ΗΠΑ, που κατέχει τα σκήπτρα της πιο ακριβής χώρας. Αν και δεν υπάρχουν ακόμη επίσημα στοιχεία, εκτιμάται ότι στις αρχές του 2007 οι παρένθετες μητέρες φτάνουν τις 500 κάθε χρόνο σε ολόκληρο τον κόσμο.
Πάντως, σε ευρωπαϊκά κράτη τα οποία επιτρέπουν την παρένθετη μητρότητα, όπως η χώρα μας, αποτρέπεται νομικά ο κίνδυνος πιθανής εμπορικής εκμετάλλευσης, καθώς υπάρχει νομοθεσία με προκαθορισμένο πλαίσιο.
Γιατί ορισμένες γυναίκες αποφασίζουν να γίνουν παρένθετες μητέρες; Τι κερδίζουν από αυτό; Και πόσο δύσκολο είναι να εμπιστευτούν σε άλλη αγκαλιά, το μωρό που μεγάλωσε μέσα τους;
Η Νίνα, (ψευδώνυμο φυσικά) είναι τριάντα επτά ετών κι έγινε παρένθετη μητέρα για τη γυναίκα του αδερφού του άνδρα της. Εκείνη είχε διαγνωστεί με κυστική ίνωση και δε μπόρεσε να κάνει παιδί, αλλά γενετικά, κατόρθωσαν να αποκτήσουν μωρό με το ωάριό της και το σπέρμα του άνδρα της.
-Πως θα μπορούσα να της στερήσω αυτή τη χαρά; Όταν όλα γύρω της έδειχναν να καταρρέουν, μου ήταν δύσκολο να αρνηθώ να τη βοηθήσω.
Το να δίνεις, είναι εξίσου σημαντικό με το να παίρνεις, έτσι δεν είναι; Υπάρχουν όμως κάποιες φορές, που άπλα θέλεις να προσφέρεις, ιδίως όταν γνωρίζεις, πως αυτή η προσφορά σου, θα είναι ένα δώρο ζωής.
Εγώ στάθηκα πολύ τυχερή με τις εγκυμοσύνες μου. Έμεινα έγκυος σχεδόν μόλις παντρεύτηκα και λίγα χρόνια μετά, έφερα στον κόσμο και το δεύτερο παιδί μου.
Το να γίνω παρένθετη μητέρα, ήταν ο τρόπος μου, να ξεπληρώσω την χάρη αυτή που μου έκανε η φύση. Το δικό μου ευχαριστώ, στην γενναιοδωρία του σύμπαντος.
Όταν γέννησα σαν παρένθετη μητέρα και έδωσα το μωρό, αυτό με έκανε πολύ χαρούμενη. Το χέρι της μητέρας του στην κοιλιά μου και το βλέμμα της, όταν αυτό κουνιόταν, είναι εικόνες που σημάδεψαν για πάντα τη μνήμη μου. Η λαχτάρα της για το μωρό που μεγάλωνε μέσα μου, την έκαναν να ξεχάσει για λίγο, τα προβλήματα που το ίδιο της το σώμα δημιουργούσε.
Το καλύτερο κομμάτι της παρένθετης μητρότητας, είναι η στιγμή της συνειδητοποίησης. Είναι αλήθεια μια δύσκολη στιγμή και για μένα ήρθε λίγο πριν γεννήσω. Δεν είχα ποτέ δεύτερες σκέψεις, ούτε και αμφέβαλλα για την απόφαση μου αυτή, από την αρχή. Πίστευα ότι είχα πράξει το σωστό, και βεβαιώθηκα ότι το έκανα για τους σωστούς λόγους, μόλις μπήκα στη διαδικασία του τοκετού. Όταν γέννησα και οι γονείς είδαν για πρώτη φορά το μωρό, το φως στα μάτια τους, ήταν τόσο δυνατό, που με έκανε να δακρύσω. Τα είχα καταφέρει και εκείνοι μέσα από μένα είχαν πραγματώσει την μεγαλύτερη επιθυμία τους, να γίνουν γονείς!
Η χαρά μου που ήμουν σε θέση να βοηθήσω αυτούς τους ανθρώπους, είναι τεράστια.
-Πιστεύεις πως αυτό το παιδί, κατά κάποιον τρόπο, σου ανήκει;
-Όσο μας ανήκουν τα παιδιά όλου του κόσμου. Φωνάζουμε γι αυτά, διαμαρτυρόμαστε, πονάμε και κλαίμε για τις αδικίες σε βάρος τους, πόσοι από εμάς όμως, κάνουν κάτι γι αυτά; Εννοώ, πως όλοι μας ψάχνουμε έναν τρόπο, για να μεταφέρουμε στον κόσμο το καλό και δεν μπορώ να φανταστώ τίποτα καλύτερο σε τούτη τη γη, από τα παιδιά. Εγώ του έδωσα μόνο το χώρο για να αναπτυχθεί. Δεν μου ανήκει, ακόμα κι αν βγήκε από το σώμα μου. Μια ικανή μήτρα, δεν σου δίνει αυτομάτως το δικαίωμα να καλείσαι μητέρα.
Άλλωστε, από πολύ παλιά, ήταν σύνηθες, όταν ένα ζευγάρι δεν μπορούσε να τεκνοποιήσει, ένα συγγενικό τους πρόσωπο ν’ αναλαμβάνει να τους βοηθήσει κάνοντας ένα παιδί, το οποίο στη συνέχεια τους το παρέδιδε. Λένε πως οι δεσμοί που αναπτύσσονται ανάμεσα στη μητέρα και στο έμβρυο, δεν σπάνε ποτέ. Ίσως και να είναι έτσι, δεν γνωρίζω που κρύβεται η αλήθεια, μα έχω πολλές ιστορίες να θυμηθώ, που δείχνουν ακριβώς το αντίθετο. Πως όχι μόνο σπάνε δηλαδή, αλλά σε κομματιάζουν.
Η παρένθετη μητρότητα δεν είναι κάτι καινούριο και η διαδικασία της, δεν απέχει πολύ, από οποιαδήποτε εξωσωματική γονιμοποίηση. Υπάρχουν τόσες γυναίκες που γεννήθηκαν χωρίς μήτρα ή την έχουν χάσει κι άλλες που για σοβαρότατους ιατρικούς λόγους, δεν μπορούν να κυοφορήσουν. Δεν αξίζουν αυτές οι γυναίκες να γνωρίσουν τη μητρότητα; Είναι γενναιότητα, είναι γενναιοδωρία; Αυτό που ξέρω, είναι πως μετά από αυτή την εμπειρία, νιώθω πια ολοκληρωμένη ως άνθρωπος και ως γυναίκα.
Αν θα το ξανάκανα; Φυσικά, δεν υπάρχει τίποτα πιο μεγαλειώδες, από το να χαρίζεις απλόχερα ζωή.
Νατάσσα Καραμανλή -fylada.blogspot.gr
