Το διαβάσαμε στο aspaonline.gr και μας άρεσε
Φτιάχνω καφέ και κάθομαι να χαζέψω για κανένα τέταρτο στον υπολογιστή πριν να αρχίσει το Σαββατιάτικο τρέξιμο. Τα κορίτσια είναι στο δωμάτιό τους. Η μία ζωγραφίζει και η άλλη κάνει εργασία για το σχολείο.
Ξαφνικά ακούω δίπλα μου τον εκτυπωτή να αρχίζει να εκτυπώνει.
Είναι η εργασία της Εβελίνας που την έχει στείλει για εκτύπωση από το laptop της. Έχει συμπεριλάβει μία φωτογραφία με καρπούζια τα οποία βλέπω ότι εκτυπώνονται χάλια γιατί έχουν τελειώσει κάποια μελάνια του εκτυπωτή. Αναβάλω εδώ και καμιά 15αριά μέρες να αλλάξω μελάνια γιατί ο εκτυπωτής είναι σχετικά καινούργιος και δεν έχω μάθει τη διαδικασία. Άλλωστε ποιος έχει χρόνο να αλλάζει μελάνια όταν ο εκτυπωτής συνεχίζει να εκτυπώνει – έστω και μαυρόασπρα;
Στο μεταξύ η Εβελίνα έρχεται να πάρει την εργασία και βλέπει τα ξεπλυμένα καρπούζια. Μου ζητάει να αλλάξουμε μελάνια. Θέλει να τελειώνει με την εργασία της για να είναι ελεύθερη για το Σαββατοκύριακο. Κάνω να ανοίξω τον εκτυπωτή και δεν ανοίγει από εκεί που άνοιγε ο παλιός. Πρέπει να βρω το manual. Κοιτάω στο ράφι που βρίσκεται πίσω από το γραφείο μου και δεν το βλέπω. Ξέρω που θα είναι. Είμαι σχετικά οργανωμένη στο θέμα manuals, αλλά θα πρέπει να αδειάσω το κουτί με τα εγχειρίδια του υπολογιστή. Μπα… Προτιμώ να το googlάρω. Βρίσκω το manual online, το ανοίγω. Βλέπω πώς αλλάζει το μελάνι. Ξετυλίγω με προσοχή το ματζέντα, το βάζω στη θέση του. Κάνει κλικ. Μπήκε!
Ώρα για το κυανό. «Να το βάλω εγώ μαμά;» με ρωτάει η Εβελίνα. «Να το βάλεις», της απαντάω. Το βάζει. Κλικ!
Κλείνουμε το καπάκι του εκτυπωτή. Ο εκτυπωτής κάνει διάφορους θορύβους καθώς αντιλαμβάνεται ότι τον ταΐσαμε με νέα μελάνια. Βγάζει θριαμβευτικά μηνύματα στην οθόνη. Μοιάζει ευχαριστημένος. Η Εβελίνα μοιάζει κι εκείνη ευχαριστημένη και φεύγει για το δωμάτιό της για να στείλει νέα εκτύπωση. Κι εγώ είμαι ευχαριστημένη. Μια χαζοδουλειά που ανέβαλα τόσο καιρό, ολοκληρώθηκε.
Κοιτάω το ρολόι. Το τέταρτο έχει περάσει. Πάει το χάζεμα στο internet… Κοιτάζω τον καφέ. Τον έχω σχεδόν πιει, αλλά μηχανικά χωρίς να τον γευτώ.
Το σημερινό Σαββατιάτικο πρωινό με το εξανεμισμένο τέταρτο είναι η μικρογραφία της ζωής ενός γονιού. Το τέταρτο που σχεδίαζες να κάνεις κάτι για τον εαυτό σου, μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Γιατί επέλεξες να βάλεις πρώτα τις ανάγκες του παιδιού σου.
Θυμάμαι πολλές φορές παλαιότερα, έπιανα τον εαυτό μου να κάνω υπερπροσπάθεια για να ετοιμαστούμε να πάμε κάπου, και μόλις μπαίναμε στο αυτοκίνητο και ξεκινούσαμε, συνειδητοποιούσα ότι είχα μείνει νηστική. Ή ότι είχα ξεχάσει να φορέσω κρέμα ημέρας. Ή ότι ήμουν αχτένιστη. Περιγράφω κάτι που όσοι δεν έχουν παιδιά δε θα καταλάβουν ποτέ. Ούτε κι εγώ μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα μου ήταν κάποτε τόσο δύσκολο να χαζέψω για ένα τέταρτο στο internet Σάββατο πρωί και να πιω έναν καφέ που θα καταλάβω τη γεύση του.
Παρ’ όλα αυτά τη ζωή μου με τα παιδιά – την υπέροχη ζωή μου με τα παιδιά με όλα αυτά τα εξανεμισμένα τέταρτα – δε θα την άλλαζα με τίποτα. Και ξέρετε κάτι; Όσο μεγαλώνουν, τόσο ευκολότερο γίνεται. Είναι ήδη πολύ ευκολότερο για μένα. Εξάλλου, την επόμενη φορά η Εβελίνα θα αλλάξει το μελάνι μόνη της.
Παρ’ όλα – για καλό και για κακό – αύριο θα ξυπνήσω ένα τέταρτο νωρίτερα.
