Το attachment parenting είναι η ανατροφή των παιδιών μας με βάση την ανάπτυξη ενός ασφαλούς συναισθηματικού δεσμού, ώστε το παιδί έχοντας βιώσει και έχοντας ενσωματώσει αυτή την ασφάλεια μέσα του, να νιώθει σίγουρο να εξερευνήσει το περιβάλλον του. Να νιώθει σίγουρο ότι σε κάθε πιθανή ματαίωση που θα αντιμετωπίσει, ο γονιός θα είναι εκεί σύμμαχος για να το παρηγορήσει και να το ανακουφίσει.
Η επιλογή του attachment parenting ως μέθοδος ανατροφής των παιδιών μας, δεν σημαίνει ότι αυτόματα ο γονεϊκός ρόλος γενικά, αλλά και πιο συγκεκριμένα η μητρότητα, μεταμορφώνεται σε μια περίοδο όπου στο παραμικρό λάθος πρέπει να παίρνουμε το μαστίγιο και να τιμωρούμε τον εαυτό μας. Είναι πολύ βασικό και ανακουφιστικό για εμάς να μην κατηγορούμε και γεμίζουμε με ενοχές τον εαυτό μας. Φυσικά το παραπάνω δεν συνεπάγεται ότι φτάνουμε στο άλλο άκρο:”Ε άνθρωπος είμαι κι εγώ…”και να δείχνουμε μεγάλη ανοχή στον εαυτό μας αν πχ. τιμωρήσουμε ή φωνάξουμε τα παιδιά μας ή τα αφήσουμε να χτυπιούνται μόνα τους στο δωμάτιο.
Κάπου στη μέση βρίσκεται η χρυσή τομή που θα μας επιτρέψει να κρατήσουμε τις ισορροπίες χωρίς να χάσουμε τον εαυτό μας και να νιώθουμε ότι δεν είμαστε εμείς. Μία από τις 8 βασικές αρχές του attachment parenting, είναι το ότι οι γονείς παλεύουν για ισορροπία μεταξύ οικογενειακής και προσωπικής ζωής. Δεν είναι εύκολες οι ισορροπίες και κυρίως όταν οι μαμάδες τείνουν να αναλαμβάνουν πολλά βάρη και ευθύνες στην οικογένεια. Ακόμα και τότε όμως, αν οι γυναίκες νιώθουμε χαμένες στην μητρότητα, τα παιδιά μας έρχονται με τις αντιδράσεις τους να μας δείξουν ότι κάτι δεν πάει καλά. Να μας “προκαλέσουν” για να αναγκαστούμε να δούμε τι προσπαθεί να μας πει το παιδί μας. Τα παιδιά μας είναι ευαίσθητοι δέκτες όλων των σημάτων που εκπέμπονται στην οικογένεια, κυρίως των μη λεκτικών. Όσα εμείς οι γονείς προσπαθούμε να “κρύψουμε” για να μην “στεναχωρήσουμε και επιβαρύνουμε” τα παιδιά μας, εκείνα το έχουν αντιληφθεί πολλές φορές ακόμα και πριν κατανοήσουμε εμείς οι ενήλικες τι μας συμβαίνει. Τα παιδιά, εξαιτίας του ότι η δομή του εγκεφάλου που ελέγχει τη λογική σκέψη αναπτύσσεται αργότερα και δεν είναι εξελιγμένη με τη γέννηση, είναι σε άμεση επαφή με το συναίσθημα τους, αλλά και με το συναίσθημα όλου του συστήματος της οικογένειας.
Μόνο αν βοηθήσουμε τον εαυτό μας θα μπορέσουμε να σταθούμε επάξια και ουσιαστικά στον ρόλο της μητρότητας και να τον χαρούμε χωρίς να χαθούμε! Είναι λίγο δύσκολες οι ισορροπίες και η χρυσή τομή, αλλά αυτή είναι και η μαγεία του γονεϊκού ρόλου, να ισορροπεί σε τεντωμένο σκοινί! Αν δώσουμε έμφαση στη σχέση μας με το παιδί μας και στο να ακούμε αληθινά, τότε θα απολαμβάνουμε περισσότερες ευτυχισμένες στιγμές στην καθημερινότητα μας!
Κρητικού Μαρίνα, Ψυχολόγος Υγείας/ Συστημική-Οικογενειακή Σύμβουλος
Πηγή: kritikou-healthpsy.gr
