Το πρόωρο μωρό κρίνεται σκόπιμο να εξετάζεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα από ειδικούς γιατρούς. Κατά την εξέταση -η οποία είναι γνωστή ως follow-up- εκτιμώνται:
·σωματική ανάπτυξη
·νευρολογική κατάσταση
·ψυχοκινητική εξέλιξη
·όραση και η ακοή
Έτσι ανιχνεύονται εγκαίρως τυχόν προβλήματα που προέρχονται από την πρόωρη γέννηση και αντιμετωπίζονται με επιτυχία, καθώς δίνονται οι ανάλογες οδηγίες προς τους γονείς.
Πολλές φορές το πρόωρο μωρό, σύμφωνα με τα νέα, υπολείπεται των συνομηλίκων του, ακριβώς επειδή έχει χάσει αρκετές εβδομάδες ευνοϊκού ενδομήτριου περιβάλλοντος. Η ανάπτυξη και ψυχοκινητική του εξέλιξη εξετάζονται με βάση όχι τη χρονολογική ηλικία -δηλαδή την ημερομηνία κατά την οποία γεννήθηκε-, αλλά τη διορθωμένη -την ηλικία δηλαδή κατά την οποία θα έπρεπε να είχε γεννηθεί.
Γι’ αυτό δεν θα πρέπει να ανησυχείτε αν το μωρό σας είναι λίγο πίσω, ιδιαίτερα όταν οι γιατροί σάς βεβαιώνουν ότι εξελίσσεται καλά. Με αυτό το δεδομένο θα συμβαδίζουν προσδοκίες σας. Θα διαπιστώστε δηλαδή ότι το μωρό αρχίζει να στηρίζει το κεφαλάκι του, να βλέπει καθαρά, να πιάνει πράγματα με τα χέρια του, να κάθεται, να μπουσουλάει, να περπατά και να μιλάει με βάση τη διορθωμένη ηλικία ή και λίγο αργότερα.
Αρκετά γρήγορα θα διαπιστώσετε ότι το μωρό σας συμπεριφέρεται όπως ένα τελειόμηνο νεογνό, ενώ στην ηλικία των δύο ετών περίπου τα περισσότερα πρόωρα συνήθως συγκρίνονται ικανοποιητικά με τα τελειόμηνα της ίδιας ηλικίας.
Αν και τα πρόωρα μωρά είναι γενικά πιο ευαίσθητα στις ασθένειες, πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να είστε πιο προσεχτικοί, δεν θα πρέπει να φτάνετε στα όρια της υπερβολής. Οι εμβολιασμοί θα ξεκινήσουν με βάση τη χρονολογική ηλικία του μωρού ή λίγο πιο αργά (δηλαδή κάπου στο ενδιάμεσο διάστημα μεταξύ των δύο ηλικιών), ενώ ο παιδίατρος μπορεί να συστήσει κάποια εμβόλια ειδικά για πρόωρα.
Ο συνδυασμός τακτικής παιδιατρικής παρακολούθησης και ενισχυμένης επαφής και υποστήριξης του πρόωρου μωρού από τους γονείς του μπορεί πραγματικά να κάνει θαύματα στην ανάπτυξη και την εξέλιξή του!
Μωρά με παρόμοιες ανάγκες μπορεί να είναι και τα δίδυμα ή τρίδυμα, που κάποτε αποτελούσαν σπάνιο φαινόμενο, όμως σήμερα είναι περισσότερο συχνό από ποτέ, αφού οι θεραπείες υπογονιμότητας είναι η βασική αιτία για το γεγονός ότι ο αριθμός πολύδυμων κυήσεων έχει αυξηθεί. Το πρόβλημα με τις πολύδυμες κυήσεις είναι ότι στο 40% των περιπτώσεων έχουμε τοκετό πριν την 37η εβδομάδα, ενώ ένα 6% γεννά πριν την 32η εβδομάδα. Επίσης τα μωρά γεννιούνται λιποβαρή, πράγμα αναμενόμενο για τα δίδυμα. Έτσι απαιτούν και αυτά την ειδική φροντίδα που προαναφέραμε.
Η πρόκληση ωστόσο σε αυτή την περίπτωση είναι μεγαλύτερη για τους γονείς, αφού τα βάρη της φροντίδας είναι στην κυριολεξία διπλά. Γι’ αυτό χρειάζεται οπωσδήποτε να γίνει σωστή κατανομή των ρόλων και των ευθυνών ανάμεσα στον μπαμπά και τη μαμά, ενώ καλό είναι να δεχτείτε ή να αναζητήστε βοήθεια -ειδικά το πρώτο αυτό διάστημα- που τα μωρά θα απορροφούν πολύ από το χρόνο και την ενέργειά σας.
