Πολεμικές τέχνες σε παιδιά προσχολικής ηλικίας; Κι όμως ακούγεται πλέον όλο και πιο συχνά. Ενδεχομένως να πρόκειται για μία ακόμη μόδα για newage γονείς. Γεγονός, όμως, είναι ότι τα πλεονεκτήματα της ενασχόλησης με τις πολεμικές τέχνες είναι πολλά, όπως και τα διδάγματα ζωής που αποκομίζουν τα παιδιά.
Πολλοί γονείς, επηρεασμένοι ίσως από τον κινηματογράφο, θεωρούν ότι πρόκειται για βίαια αθλήματα, που θα κάνουν επιθετικό το παιδί, ίσως ακόμη και να το τραυματίσουν. Δεν είναι, όμως, έτσι. Δάσκαλοι από όλο τον χώρο των πολεμικών τεχνών επιβεβαιώνουν ότι όταν το παιδί μαθαίνει σοβαρά και υπεύθυνα μία πολεμική τέχνη, τότε τα οφέλη για τη σωματική, αλλά και την πνευματική του υγεία είναι σημαντικά.
Αναφερόμενη συγκεκριμένα στο Tae Kwon Do, η ψυχολόγος υγείας Μαρία Κατσαούνη αναφέρει σε άρθρο της που δημοσιεύεται στο psychology.gr: «Το παιδί μαθαίνει πώς να χειρίζεται και να εξωτερικεύει το άγχος, το θυμό του και άλλα αρνητικά συναισθήματα, διοχετεύοντας έτσι την ενέργειά του με έναν υγιή τρόπο ή οποία θα μπορούσε, υπό άλλες συνθήκες, να οδηγήσει σε λάθος δρόμο, με αρνητικές συνέπειες. Επίσης, βελτιώνει τις συναισθηματικές ικανότητες, την πειθαρχία, την υπακοή, το θάρρος, την εμπιστοσύνη, το σεβασμό και αυξάνει την αυτοπεποίθηση του παιδιού. Το παιδί μαθαίνει να συγκρατεί την ψυχραιμία του και να έχει αυτοέλεγχο, καθώς επίσης να τηρεί και να συμβαδίζει με τους κανόνες της ομάδας και του συνόλου. Επιπλέον, αυξάνει το επίπεδο συγκέντρωσης, την αντίληψη και την κρίση του παιδιού καθώς και την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων».
Μιλήσαμε με δύο καθηγητές πολεμικών τεχνών. Και οι δύο συμφωνούν ότι τα παιδιά δεν πρέπει να κάνουν πολεμικές τέχνες κάθε μέρα. Το ιδανικό είναι δύο με τρεις φορές την εβδομάδα, κυρίως για να μην βαρεθεί το παιδί. Για τα πρακτικά ζητήματα, το κόστος είναι τα δίδακτρα της σχολής και η στολή που θα πρέπει να έχει το παιδί. Δείτε όμως, τι έχουν να μας πουν για την πολεμική τους τέχνη.
- Αλέξης Παπασταματίου του Zen Fighting Club Αμαρουσίου. Είναι εκπαιδευτής και διπλωματούχος προπονητικής από το University of Chichester της Αγγλίας, κάτοχος 3 dan Fu Jow Pai και 1 dan στο kickboxing.
Τα παιδιά μπορούν να ξεκινήσουν το Kung Fu από την ηλικία των 4 ετών. Στην αρχή όμως, και μέχρι τα έξι έτη, το πρόγραμμα είναι ειδικά διαμορφωμένο με παιχνιδοασκήσεις. Η καλύτερη ηλικία για να ξεκινήσει ένα παιδί είναι γύρω στα πέντε, γιατί τότε έχει αναπτύξει καλύτερη αίσθηση των πραγμάτων και καταλαβαίνει καλύτερα τις ασκήσεις . Θα ήθελα να καταλάβει ο γονιός ότι οι πολεμικές τέχνες δεν είναι επιθετικές. Βοηθούν το παιδί και αναπτύσσουν το χαρακτήρα του. Το κάνουν να έχει στόχους και θα το βοηθήσουν πολύ στη ζωή του. Το παιδί δεν θα αγριέψει με τις πολεμικές τέχνες. Οι διαφορές που είδα σε παιδιά που έκαναν πολεμικές τέχνες είναι μεγάλες. Διαφορές σωματικές, αλλά και στον χαρακτήρα. Υπήρξαν παιδιά που ξεκίνησαν ενώ σωματικά ήταν αδύναμα και τελικά έκαναν πρωταθλητισμό. Αλλάζουν ριζικά. Πιστεύουν στον εαυτό τους, αποκτούν αυτοπεποίθηση και από εκεί ξεκινούν όλα. Ο χαρακτήρας αλλάζει και αυτό μετά φαίνεται παντού, σε ό,τι κι αν κάνει το παιδί στη μετέπειτα ζωή του. Τα παιδιά ενθουσιάζονται. Και η γυμναστική που κάνουν είναι ίσως η καλύτερη. Είναι αερόβια και αναερόβια και βελτιώνει ακόμη και την ευλυγισία. Δεν χρειάζεται να έχεις και κάποιο ειδικό σωματότυπο για να κάνεις Kung Fu.
- Νταν Αγάπιε, ιδιοκτήτης της σχολής Danro. Είναι ένας από τους καλύτερους αθλητές της Ρουμανίας και μέλος της εθνικής ομάδας Judo με πολλές διακρίσεις σε πρωταθλήματα της Ρουμανίας, σε Βαλκανικά και Διεθνή τουρνουά. Είναι απόφοιτος του εθνικού κέντρου επαγγελματικής κατάρτισης C.N.F.P.A
Τα παιδιά μπορούν να ξεκινήσουν Judo από 4 χρονών, αλλά εξαρτάται από το παιδί και το πόσο συνεργάσιμο είναι. Στην αρχή κάνουν κάποιες ασκήσεις μέσα από το παιχνίδι για να γνωρίσουν το άθλημα. Παιχνίδια με τα οποία μαθαίνουν το άθλημα, αλλά βελτιώνουν παράλληλα τη σωματική τους διάπλαση και την αντίληψη για το χώρο. Από πέντε ετών ξεκινούν κανονικά με τις πρώτες τεχνικές στα mini junior τμήματα. Με το Judo μαθαίνει κανείς πειθαρχία και να λειτουργεί σαν ομάδα. Το παιδί μαθαίνει ότι δεν είναι όλα τα παιχνίδια δικά του. Διδάσκεται να συνεργάζεται με άλλα παιδιά. Στο Judo, ο αθλητής έρχεται σε άμεση επαφή με τον «αντίπαλο». Δεν τον κλωτσάει, αλλά πρέπει να τον ρίξει. Ο αθλητής μαθαίνει κατά συνέπεια να εκμεταλλεύεται το πλεονέκτημα του αντιπάλου του. Ένας μικρόσωμος μπορεί να κερδίσει τον πιο μεγαλόσωμο χρησιμοποιώντας τη δύναμη του αντιπάλου του. Χρειάζεται σκέψη και να λειτουργεί γρήγορα το μυαλό. Είναι άθλημα αντίληψης και ταχύτητας, που παράλληλα δουλεύει όλο το κορμί.
Πηγή: letsfamily.gr
