Η ζωή έχει δυσκολίες. Εκείνο που κάνει τη ζωή δύσκολη είναι η καθημερινή πάλη για τα προβλήματα και τη λύση τους. Τα προβλήματα προκαλούν στον άνθρωπο στεναχώρια, μελαγχολία, μοναξιά και πόνο. Ο πόνος είναι ότι χειρότερο στο βίωμα του. Στη ζωή μου έχω συναντήσει πολλούς ανθρώπους. Όταν λέω «συναντήσει», εννοώ έχω διασταυρώσει μαζί τους και έχω ανταλλάξει εμπειρίες ζωής, βιώματα, συναισθήματα.
Αρκετοί άνθρωποι αντιλαμβάνονται τα προβλήματα σαν κάτι κακό που τους βρήκε… σαν κατάρα.
Κι όμως πολλά από αυτά -μιλώ για τα προβλήματα σχέσεων, συνεργασιών – επιβίωσης, οικονομικά και κοινωνικά και όχι για τα προβλήματα υγείας ή απώλειας- τα έχουμε συνδημιουργήσει με άλλους. Αρκεί πολλές φορές να πάρει κανείς την ευθύνη των πράξεων του, να αναγνωρίσει το σφάλμα του αλλά το καλύτερο από όλα είναι να καταλάβει το λανθασμένο γνωστικό διάδρομο που τον ενέπλεξε σε λάθος σημασιολογική αναγνώριση και οδηγήθηκε μαθηματικά σε εσφαλμένη αντίδραση που συνεπάγεται πρόβλημα.
Τι ωραίο είναι να ανακαλύπτει κανείς που έκανε λάθος, να αντιλαμβάνεται ποιες στερεοτυπικές του αντιλήψεις λειτούργησαν στην προκειμένη περίπτωση, τι τον οδήγησε να δράσει έτσι! Είναι σπουδαίο πνευματικό μάθημα να μαθαίνεις μέσα από τα λάθη σου. Τα προβλήματα αποκτούν έτσι άλλο νόημα. Τα προβλήματα είναι η γέφυρα που ενώνει αλλά και χωρίζει την επιτυχία από την αποτυχία. Από την άλλη πλευρά, μέσα από τα προβλήματα καταλαβαίνουμε τον εαυτό μας, μαθαίνουμε, γινόμαστε πιο θαρραλέοι, πιο τολμηροί.
Υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να αγνοούν τα προβλήματα τους, κάνουν πώς δεν τα βλέπουν ζώντας τη ζωή τους σαν να μην υπάρχουν προβλήματα. Γιατί; Φοβούνται την αλλαγή, την αλήθεια, το πνευματικό μεγάλωμα. Αυτή η τάση να αποφεύγουμε τα προβλήματα μας δημιουργεί συνειδησιακούς φραγμούς και οι συνειδησιακοί φραγμοί είναι επικίνδυνοι για γνωστικά εμφράγματα. Δηλαδή ψυχολογικά προβλήματα.
Ο πολυσχιδής εαυτός μας λειτουργεί αμυντικά βλέποντας πώς πάσχουμε από πνευματικό μαρασμό και μπλοκάρει τη σκέψη, την προσοχή οπότε εκπίπτουμε λειτουργικά και αναγκαζόμαστε να επισκεφτούμε τον ψυχολόγο. Πολλοί άνθρωποι ερχόμενοι δεν έχουν καν αίτημα. Απλά λένε «Δεν είμαι καλά». Και εκεί ξεκινά το ταξίδι, ένα ταξίδι προς τα πίσω που πάει ολοταχώς προς τα μπρος. Η καλύτερη περίοδος της πνευματικής μου ανάπτυξης ήταν όταν ανακάλυπτα «τη ζωή μου» με το θεραπευτή μου.
Τα προβλήματα είναι για να τα λύνουμε λοιπόν. Η λύση, όταν επιδέχεται ανθρώπινη εμπλοκή είναι πιθανή. Η λύση έρχεται με γνωστική αποκωδικοποίηση του λάθους, με αποδοχή του σφάλματος, συγχώρεση και πειθαρχημένα βήματα. Ο άνθρωπος που πειθαρχεί έχει αυξημένες πιθανότητες για πνευματική ανάπτυξη. Μάθετε να ζείτε λύνοντας τα προβλήματα σας.
Αριστονίκη Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου , Μ.Α, Μsc, Ψυχολόγος
Πηγή: eimaimama.gr
