Το κουκλοθέατρο είναι ένας τρόπος ψυχαγώγησης των παιδιών, τα οποία διασκεδάζουν βλέποντας τις κούκλες να κινούνται. Οι κούκλες είναι για αυτά κάτι αληθινό, πιστεύουν πως είναι όλος ο κόσμος τους, για αυτό μετά από κάθε παράσταση θέλουν να πάνε να τις αγγίξουν και μέσω αυτής τους της επαφής να επικοινωνήσουν μαζί της. Παρόλο που το παιδί διαπιστώνει ότι άνθρωπος είναι αυτός που κινεί την κούκλα, αδιαφορεί για την ύπαρξή του και απευθύνεται μόνο στην κούκλα, με αυτήν επικοινωνεί και αυτήν εμπιστεύεται.
Μέσα από τον μαγικό κόσμο της φαντασίας το παιδί ταυτίζεται με την κούκλα και συμμετέχει στις δραματικές της περιπέτειες ή στις κωμικές καταστάσεις της που συχνά περιπλέκεται από τα ίδια τα παθήματά της. Τα συναισθήματά του εναλλάσσονται σύμφωνα με την κούκλα, αν η κούκλα είναι λυπημένη στεναχωριέται και αυτό, ενώ αν είναι χαρούμενη γελάει μαζί της.
Το κουκλοθέτρο είναι ένα μέσο ευαισθητοποίησης και προσφέρει στα παιδιά ερεθίσματα, που τα εμπλουτίζουν συναισθηματικά αλλά και νοητικά. Τα παιδιά δεν είναι μόνο συμμέτοχοι αλλά είναι και συνδημιουργοί στην εξέλιξη του κουκλοθέατρου από την αρχή μέχρι και το τέλος της παράστασης.
Παρακολουθώντας μια παράσταση κουκλοθεάτρου τα παιδιά, ζουν μέσα σε συναισθηματική ένταση τη μαγεία και το θαύμα, βιώνουν κάτι το φανταστικό καθώς ξαφνικά οι άψυχες κούκλες ζωντανέυουν μπροστά του. Το παιδί μεταφέρεται σε ένα φανταστικό χώρο, ξεφεύγει από την πραγματικότητα, συμμετέχει, ταυτίζεται, διασκεδάζει, παραδειγματίζεται από τη δράση της κούκλας και μαθαίνει κάποιους κανόνες.
Τέλος, αξίζει να συμπληρώσουμε ότι μια τόσο πλούσια, ευχάριστη και διασκεδαστική τέχνη σαν αυτή του κουκλοθεάτρου είναι επόμενο να βοηθάει ουσιαστικά στην ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού.
Μοσχοπούλου Ελένη, νηπιαγωγός – για το Babyradio.gr
