Θα είσαι εκεί σε όλα τα βήματα της ζωής μου να με βοηθάς και να με συμβουλεύεις!! Το ξέρω, θα είσαι εκεί…
Μαμά μου,
Σε λίγο καιρό θα με έχεις στην αγκαλιά σου. Ξέρω… ανυπομονείς! Νιώθω την καρδιά σου που χτυπά δυνατά όταν το σκέφτεσαι… Να ξέρεις… καταλαβαίνω όλα όσα νιώθεις! Μπορεί να είμαι τοσοδούλης ακόμα, μπορεί να μην έχω εμπειρίες, όμως νιώθω όσα σκέφτεσαι, όσα φοβάσαι, όσα επιθυμείς!
Νιώθω και την αγάπη σου. Κάθε βράδυ, καταλαβαίνω ότι έχεις το χέρι σου πάνω στη φουσκωμένη κοιλιά σου και με χαϊδεύεις. Ανυπομονώ κι εγώ να βρεθώ στην αγκαλιά σου και να νιώθω τα χέρια σου να με χαϊδεύουν…
Ξέρω πως ξαφνιάζεσαι λίγο όταν σε κλοτσάω! Δεν ξέρω αν σε πονάω… Προσπαθώ να το κάνω απαλά. Να το νιώσεις σαν χάδι.
Μα είναι και μερικές φορές που δεν βολεύομαι και… τσουπ! γυρίζω από τη μία, και… τσουπ! Γυρίζω από την άλλη! Ίσως σε κουράζω λίγο. Αλλά ξέρω πως στο τέλος χαμογελάς! Ξέρω πως σου αρέσει να με νιώθεις!
Μου αρέσει ακόμη όταν μου βάζεις μουσική! Ό, τι και να μου βάλεις, μου αρέσει… Νομίζω, όμως, πως έχεις καταλάβει ότι λίγο περισσότερο μου αρέσει εκείνο το τραγούδι. Εκείνο με την απαλή μουσική… Αυτό που τραγουδάς κι εσύ όταν το ακούς!
Τρελαίνομαι όταν μου τραγουδάς! Αχ, πόσο με ηρεμεί η φωνή σου! Αυτή η γλυκιά φωνή! Μου αρέσει τόσο όταν μου μιλάς – ακόμα κι όταν μου ψιθυρίζεις – και μου λες όλα αυτά τα γλυκά λογάκια! Θα μου μιλάς τόσο γλυκά και όταν γεννηθώ;
Κλείνω τα μάτια και προσπαθώ να σε φανταστώ! Από τη φωνή σου, πλάθω την εικόνα σου. Σίγουρα θα είσαι ευγενική. Με μάτια γεμάτα αγάπη και καλοσυνάτο χαμόγελο. Με ένα όμορφο άρωμα που θα με ηρεμεί όταν το μυρίζω… Άραγε θα σου μοιάζω καθόλου;
Ξέρω πως ανυπομονείς να με γεννήσεις! Έχεις ήδη ετοιμάσει το δωμάτιό μου! Το γαλάζιο χρώμα στους τοίχους, η μεγάλη ξύλινη κούνια, το καροτσάκι μου κι εκείνος ο μεγάλος αρκούδος! Θα τα λατρέψω όλα, θα το δεις!!
Ανυπομονώ κι εγώ τόσο να γεννηθώ! Θέλω να μεγαλώνω μαζί σου… Θα είσαι εκεί να καμαρώνεις για μένα. Θα σε δω όταν θα πω την πρώτη μου συλλαβούλα… «μα», «μπα»… Θα σε δω να συναγωνίζεσαι με τον μπαμπά για το αν είπα «μαμα» ή «μπαμπά»!
Θα είσαι εκεί, πίσω μου όταν κάνω το πρώτο μου βήμα… Σίγουρα, θα ανησυχείς. Θα προσέχεις να μην πέσω. Μα, θέλω να μου έχεις εμπιστοσύνη. Γιατί θα κρατιέμαι. Και το πιθανότερο είναι να κρατιέμαι από πάνω σου! Κι ενώ θα καμαρώνεις όταν με βλέπεις να περπατάω, αργότερα θα… «αγανακτήσεις». Γιατί – να είσαι σίγουρη – δεν θα είμαι ήσυχος! Θα πηγαίνω συνέχεια από δω κι από κει… Θα κρατιέμαι από τις κουρτίνες, από το τραπεζομάντιλο κι από ό, τι άλλο κρέμεται, θα σκαρφαλώνω, θα κάνω ζημιές… Και η αδυναμία μου; Θα είναι να ανεβαίνω σκάλες! Μπορεί να σε ταλαιπωρώ λίγο. Μα πάντα μέσα σου θα καμαρώνεις.
Θα είσαι εκεί, στην πόρτα, όταν θα κάνω το πρώτο μου βήμα στο σχολείο. Με την τσάντα μου στους ώμους, να μη θέλω να φύγω από κοντά σου. Μα τελικά, να ξεμυαλίζομαι και να πηγαίνω μαζί με τα άλλα παιδάκια στη δασκάλα. Κι εσύ να με κοιτάς με το μεγάλο σου χαμόγελο, να μου λες ότι θα περάσω υπέροχα και να μου δίνεις θάρρος. Κι όταν δεν κοιτάζω, να δακρύζεις… Όχι από λύπη… Δάκρυα χαράς θα είναι…
Θα είσαι εκεί όταν τελικά καταφέρω να διαβάσω την πρώτη μου λέξη, να είναι το δάχτυλό σου, κάτω από τα γράμματα. Να διαβάζω «κ – ο, κο» και μετά «τ – α, τα» με τον αργό ρυθμό της πρώτης δημοτικού. Κι εσύ να κάνεις υπομονή μέχρι να τα καταφέρω. Κι ας έχεις να τελειώσεις ένα σωρό δουλειές!
Και μερικές φορές, θα είσαι εκεί όταν αρρωσταίνω… Θα έχω πυρετό, βήχα, συνάχι… Μπορεί να γκρινιάζω λίγο και να παραπονιέμαι. Μπορεί να ξενυχτάς δίπλα μου με ένα θερμόμετρο στο χέρι… Μα δεν πρέπει να ανησυχείς! Παιδί είμαι! Όλα τα παιδιά αρρωσταίνουν! Θα μου περνάει ύστερα από λίγες ημέρες…
Ύστερα… θα είσαι εκεί όταν έρθει η εφηβεία! Αντίδραση, νεύρα, τσακωμοί! Θα θέλω να βγαίνω έξω μέχρι αργά το βράδυ, θα θεωρώ πιο σημαντικούς τους φίλους μου από εσάς. Θα νιώθω ότι δεν με καταλαβαίνει κανείς… Μα εσύ θα με έχεις μεγαλώσει με τόση αγάπη! Κι έτσι, μπορεί να σε προκαλώ συχνά για να τσακωθούμε και να σου τραβήξω την προσοχή, όμως μέσα μου θα ξέρω ότι με αγαπάτε. Κι εσύ κι ο μπαμπάς!
Θα ανησυχείτε μήπως «μπλέξω», μήπως αρχίσω να πίνω και να καπνίζω! Θα με ρωτάτε για τους φίλους μου, κι εγώ θα κάνω πως ενοχλούμαι με τις … αδιάκριτες ερωτήσεις σας! Μα μέσα μου θα χαίρομαι. Γιατί θα ξέρω ότι δεν ρωτάτε από αδιακρισία, αλλά από ενδιαφέρον.
Και αργότερα, θα είσαι εκεί όταν σβήσω τα 18 κεράκια στην τούρτα μου! Θα σκέφτεσαι πόσο γρήγορα πέρασαν τα χρόνια… Πότε ήμουν ένα μικρό «σποράκι» στην κοιλίτσα σου και πότε έγινα ολόκληρος άντρας!
Θα με βλέπεις έτσι χαμογελαστό και θα αναρωτιέσαι αν τελικά ήσουν «σωστή» μαμά. Αν έκανες όλα όσα έπρεπε για να με μεγαλώσεις, αν οι αποφάσεις σου ήταν σωστές, αν έπρεπε να κάνεις κάτι παραπάνω. Πολλά «αν» θα βασανίζουν το μυαλό σου.
Όμως η απάντηση σε όλα αυτά θα είναι το χαμογέλο μου. Θα είμαι ευτυχισμένος μέσα στην οικογένειά μου! Γιατί – να ξέρεις – τίποτα άλλο δεν θέλω. Μόνο μια οικογένεια. Μια οικογένεια να με αγαπάει και να με φροντίζει. Όλα τα άλλα θα τα καταφέρεις. Κι ό, τι κι αν κάνεις θα είναι σωστό… Γιατί θα το κάνεις από αγάπη.
Ακόμα κι όταν θα με μαλώνεις. Σίγουρα θα κλαίω σε κάθε μάλωμα. Θα κλαις κι εσύ, ίσως πιο πολύ από μένα. Μα θα είναι για καλό μου! Να μην στεναχωριέσαι! Θα είσαι εκεί μαζί μου για να ζήσουμε αυτή την όμορφη ζωή!
Θα σε αφήσω τώρα… Κουράστηκα λίγο! Είμαι – βλέπεις – μικρούλης ακόμα!
Θα τα πούμε σύντομα, μαμά μου!
Πηγή:fylada.gr
