Ήμασταν στο σούπερ μάρκετ με τον γιο μου και ψωνίζαμε.
Κάποια στιγμή υπήρχε ένα πρόβλημα με ένα barcode και περιμέναμε στο ταμείο. Εκείνη την ώρα ο γιος μου έκανε βόλτες γύρω γύρω και πήρε ένα κουτί με βραχιολάκια και το έφερε στο ταμείο.
Το κουτί περιείχε ροζ βραχιολάκια . Το δίνει στην ταμία και εκείνη το παίρνει από το χέρι του και του λέει: “Δεν είναι για σένα αυτό αγόρι μου. Αυτό είναι για κορίτσια.”
Και τότε αναρωτήθηκα: Γιατί λέμε συνεχώς στα παιδιά μας αυτό είναι για κορίτσια (ή αγόρια) ; Μήπως ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να το λέμε; Εντάξει το κατάλαβα πως δεν εννοούσε κάτι η κοπέλα, ούτε εγώ είχα την πρόθεση να αγοράσω στο παιδί μου ροζ βραχιόλια.
Απλά πιστεύω πως να το επιδεικνύουμε το κάνει μεγαλύτερο θέμα.
Κανένα παιδί δεν νοιάζεται αν ένα παιχνίδι είναι ροζ ή μπλε. Απλά είναι περίεργο και θέλει να ανακαλύψει τον κόσμο. Όμως με το σχόλιο ότι” είναι για κορίτσια”, νιώθει ότι έκανε κάτι λάθος. Το θέμα είναι ότι δεν έκανε λάθος.
Το άλλο θέμα είναι πως δεν είναι μόνο για κορίτσια. Αν ένα αγόρι ήθελε το ροζ βραχιόλι ή το ροζ κεκάκι ή οτιδήποτε ροζ τελοσπάντων μπορεί να το πάρει όπως δικαιούται κάθε παιδί. Δεν είμαστε σε θέση να το αποφασίσουμε αυτό για ένα παιδί ειδικά όταν δεν είναι δικό μας.
Τότε τι κάνουμε λοιπόν;
Ειλικρινά. Τίποτα. Αφήστε τα πράγματα όπως είναι. Με το να επισημάνετε κάτι στα παιδιά αυτόματα του τραβάτε την προσοχή. Πείτε αυτό που θέλετε να ξέρει το παιδί σας χωρίς να του λέτε ότι είναι λάθος.
Τα παιδιά νιώθουν σαν βιώνουν ένα θέμα ταμπού. Τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να ασχοληθούν με οποιοδήποτε παιχνίδι είτε είναι για αγόρια είτε είναι για κορίτσια.
Φυσικά αν κάτι χρειάζεται περαιτέρω συζήτηση με το παιδί σας να είστε σε θέση να το κάνετε. Αν σας ρωτήσει τι έκανε λάθος εξηγήστε του τι πραγματικά συμβαίνει.
babyradio.gr- Γεωργία Τ.
Δεν θέλω έναν φίλο, θέλω έναν σύζυγο…
Μια προσευχή για τον άντρα που εύχομαι να παντρευτεί η κόρη μου…
