Είναι βράδυ και οι υπόλοιπες φίλες μου έχουν βγει για ποτό.
Σήμερα ήταν η καθιερωμένη μηνιαία έξοδος με τις υπόλοιπες μαμάδες. Βγαίνουμε μόνο μαμάδες και συζητάμε όσα μας απασχολούν και όσα ενδιαφέρουν τις μαμάδες και κανέναν άλλο.
Εγώ όμως δεν μπόρεσα να βγω. Ο άντρας μου είχε υπερωρία και εγώ δεν είχα που να αφήσω τα παιδιά.
Σήμερα χρειαζόμουν τόσο πολύ ένα ποτό, ένα ποτήρι κρασί ή έστω μια μπύρα.
Είναι φορές που νιώθω πως δεν με χωράει το σπίτι, που όλα πάνε στραβά και που όλα μου φταίνε. Έχω να κοιμηθώ μέρες και νιώθω τα μάτια μου να κλείνουν. Αν έβγαινα σήμερα όμως θα άντεχα να μείνω ξύπνια.
Ήθελα τόσο πολύ να μιλήσω σε κάποιον ή απλά να μην είμαι σπίτι. Ήθελα να σταματήσω για λίγο να μιλάω μωρουδίστικα ή να βλέπω καρτούν. Η αλήθεια είναι πως και να έβγαινα, πάλι για τα παιδιά μου θα μιλούσα γιατί αυτά είναι η ζωή μου και η καθημερινότητα μου. Τα πρώτα του λογάκια, τα πρώτα του δοντάκια και όσα καταφέρνει καθημερινά το παιδάκι μου είναι μια συνηθισμένη συζήτηση που κάνω με φίλες μου μαμάδες.
Θα προσπαθήσω να βγω την επόμενη φορά. Μοιάζω απελπισμένη. Έτσι δεν είναι; Όχι δεν είμαι πάντα έτσι απλά είναι φορές που θέλω να ξεφύγω από την καθημερινότητα. Και τώρα τι κάνουμε;
Ανοίγω ένα μπουκάλι κρασί και βάζω λίγη μουσική. Νομίζω πως νιώθω λίγο καλύτερα.
Μετά από λίγο χτυπάει το κουδούνι. Ήταν ο άντρας μου που τελείωσε νωρίτερα την δουλειά και ήρθε να μου κάνει έκπληξη. Του βάζω ένα ποτήρι κρασί. Ξέχασα ήδη ότι θα έβγαινα σήμερα. Τελικά χρειαζόμουν παρέα ακόμη και αν βρίσκομαι στο σπίτι. Μήπως χρειαζόμουν ένα ποτήρι κρασί και παρέα τον άντρα μου; Δεν ξέρω.
babyradio.gr- Άννα Κ.
«Αυτό είναι για κορίτσια»: Σταματήστε να το λέτε στα αγόρια. Υπάρχει λόγος!
Πώς θα αντιμετωπίσω τη ζήλια του παιδιού μου;
Οι χειριστικοί γονείς μεγαλώνουν επιθετικούς ενήλικες!
