Στην αρχή είναι χαριτωμένο. Έχουν κάνει προ πολλού τα πρώτα τους βηματάκια και τώρα προσπαθούν να σκαρφαλώσουν στον καναπέ. Τι χαριτωμένα! Πολύ σύντομα οι μικροί αναρριχητές εξερευνούν όλη την επίπλωση του σπιτιού και πλέον ζείτε μέσα σε συνεχή πανικό.
Το σκαρφάλωμα αποτελεί ένα σημαντικό στάδιο στην ανάπτυξη των παιδιών. Και ένα σημαντικό στοίχημα που βάζουμε οι γονείς με την αγωνία και το άγχος, «τώρα θα πέσουν, τώρα θα πέσουν». Σίγουρα θα προτιμούσατε να τους απαγορεύσετε να ανεβαίνουν στον καναπέ, στις καρέκλες ή στη βιβλιοθήκη (τα κάγκελα του μπαλκονιού δεν τα συζητάμε), για να τελειώνουμε μια και καλή με αυτό το θρίλερ. Όταν μεγαλώσουν ας κάνουν αναρρίχηση και στο Έβερεστ- λέμε τώρα.
Γιατί σκαρφαλώνουν; Γιατί μπορούν! Γύρω στους 18 μήνες αρχίζουν και έχουν μεγαλύτερο έλεγχο του σώματός τους, πετάνε μακριά τη μπάλα, τρέχουν στο πάρκο, βλέπουν τον καναπέ σαν το όρος που πρέπει να κατακτήσουν και εξερευνούν τα όριά τους.
Δεν είναι όλοι οι αναρριχητές ίδιοι. Μπορεί τα παιδιά της φίλης σας να φοβούνται τα ύψη και να μην ανεβαίνουν ούτε σε σκαλάκι. Όχι όμως τα δικά σας, είναι ατρόμητα και ζουν για λίγη αδρεναλίνη παραπάνω. Είναι και περίεργα. Τι να βρίσκεται άραγε στην κορυφή της ξύλινης ντουλάπας; Κάποιος θησαυρός ίσως;
Μπορείς να σταματήσεις την πορεία τους; Ακόμα και αν βγάλετε από το σπίτι όλα τα έπιπλα, είναι σίγουρο ότι θα βρουν κάτι να σκαρφαλώσουν. Και ας το κάνουν αφού το σκαρφάλωμα είναι ένας τέλειος τρόπος για τα μικρά παιδιά να ενδυναμώσουν το σώμα τους, να βελτιώσουν την ευλυγισία και την ισορροπία τους. Να μάθουν καλύτερα το περιβάλλον τους και να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση.
«Αγαπητή μαμά του παιδιού που σέρνεται κλαίγοντας στο πάτωμα…»
Μην τους μεταφέρετε ότι το σκαρφάλωμα είναι απαγορευτικό. Τότε θα το κάνουν μόνο και μόνο για να σας τραβήξουν την προσοχή.
Βγάλτε τα εκτός σπιτιού. Πηγαίνετε στην παιδική χαρά και αφήστε τα να εκτονωθούν εκεί. Βάλτε τα σε μικρούς τοίχους αναρρίχησης οι οποίοι είναι ελεγχόμενοι και ασφαλείς. Δείξτε τους παιχνίδια που είναι διασκεδαστικά, ακόμα και αν τα πόδια τους πατάνε γη, ναι, αλήθεια!
Μην τα βάλετε να καθίσουν στρατιωτάκια ακούνητα. Δεν θα το κάνουν.
Αν κοιμούνται ακόμα στην κούνια τους, μάλλον ήρθε η ώρα να χαμηλώσετε τα κάγκελα. Ή να βάλετε μερικές μαξιλάρες δίπλα ώστε αν πέσουν, να πέσουν στα μαλακά.
Έχετε το νου σας μέσα στο σπίτι και μην τα αφήνετε μόνα τους. Είναι δύσκολο, το ξέρουμε, αλλά σκεφτείτε ότι… φάση είναι, θα περάσει! (προσπαθήστε μέχρι τότε να μην έχετε πάρει εσείς τα βουνά…)
Πηγή: mytwins.gr
