Το Δεκέμβριο, λίγο περισσότερο από τρία χρόνια μετά την αίτηση υιοθεσίας που κάναμε, μας ειδοποίησαν ότι ξεκινά η τελική φάση: η διαδικασία ορισμού κοινωνικής λειτουργού που θα μας οδηγήσει σε λίγους μήνες στην ολοκλήρωση της υιοθεσίας.
Αυτό σημαίνει: μια σειρά από συναντήσεις με την Κοινωνική λειτουργό, κατά τις οποίες θα μας δει μαζί, χωριστά, στο σπίτι μας, θα μιλήσει με συγγενείς, με φίλους μας. Σκοπός είναι να δημιουργηθεί το γονεικό μας προφίλ, το οποίο στη συνέχεια θα συνδεθεί με ένα παιδί.
Στη συνέχεια θα μας γνωστοποιήσουν το παιδί, θα το γνωρίσουμε, θα περάσουμε χρόνο μαζί του μέσα στο Μητέρα και αν όλα πάνε καλά θα έρθει στο σπίτι μας. Λίγους μήνες μετά θα γίνει η νομική διαδικασία για να ολοκληρωθεί η διαδικασία της υιοθεσίας.
Η επιστολή έφτασε με το ταχυδρομείο στις 31/12, παραμονή Πρωτοχρονιάς.
«Αγαπητοί κύριε και κυρία, σας πληροφορούμε ότι υπεύθυνη για τη συνέχιση της συνεργασίας σας για υιοθεσία παιδιού από το κέντρο μας θα είναι η κοινωνική λειτουργός κ. Ελένη Μ. Βρίσκεται στο ¨ΜΗΤΕΡΑ» κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Πέμπτη από τις 8.00 πμ έως 15.00″.
Τρία χρόνια για τρεις γραμμές.
Κάλεσα αμέσως μετά την Πρωτοχρονιά. Η κυρία Ελένη – ευγενέστατη και γλυκύτατη – με ενημέρωσε ότι ναι μεν μας έστειλαν την επιστολή, αλλά το ραντεβού θα οριστεί περίπου στις αρχές Μαρτίου. Θερμόμετρο. Ας ξαναμπούμε σε καταστολή για λίγο ακόμα. Τώρα, για πρώτη φορά, έχω αρχίσει να επιτρέπω στον εαυτό μου να σκέφτεται διάφορα θέματα.
Σκέφτομαι ότι το παιδί είναι μόνο του χωρίς εμάς και ότι πλησιάζει η ημέρα που θα έρθει στο σπίτι του. Ζούμε μια ανάποδη ταινία με happy end.
Λέω να βάψουμε το δωμάτιο πράσινο λαχανί. η πορτοκαλί, κάτι πολύ χαρούμενο που να ταιριάζει και σε αγόρι και σε κορίτσι. Και οι κουρτίνες ας είναι άσπρες. Και ένα αυτοκόλλητο στον τοίχο. Με μια καμηλοπάρδαλη. Η να φέρω κάποιον να ζωγραφίσει στον τοίχο κάτι όμορφο; ωραία ιδέα και αυτή. Να αφήσω τη βιβλιοθήκη εκεί που είναι, αλλά να αγοράσω αυτά τα πραματάκια που κρατάνε τα ντουλάπια κλειστά και δεν μπορεί να τα ανοίξει το παιδί. Και ένα χαλί ρε παιδί μου, πρέπει να πάρουμε ένα χαλί, αυτό που έχουμε να το χαρίσουμε, δεν ταιριάζει σε παιδικό δωμάτιο.
Κρεβάτι; μπα, δεν μπορώ να πάρω ακόμα γιατί δεν ξέρω πόσο χρονών θα είναι. Ούτε ρούχα μπορώ να πάρω. Κάθισμα για το αμάξι; μπα, κι αυτό με την ηλικία πάει, δεν γίνεται. Κουκλάκια όμως; όχι μωρέ μην πάρω. Η να πάρω μια καμηλοπάρδαλη; Ωραίο ζώο η καμηλοπάρδαλη, είδαμε μια πέρσι σε ένα ζωολογικό κήπο, πως κινεί τον τεράστιο λαιμό της, απίστευτο είναι. Θα πάμε και με το παιδί στο ζωολογικό κήπο, σε όλα τα παιδιά αρέσει.
Ούτε το δωμάτιο θα βάψω άστε με ήσυχη.
Θα περιμένω.
