Γλυκιά μου μανούλα…
Γλυκιά μου μανούλα, εσύ που διαβάζεις τα μαμαδοσάιτ, εσύ που διαβάζεις κι εμένα τώρα, έχω να σου πω ότι έχω μπουχτήσει με όλα όσα διαβάζω και μάλλον θέλουν να με τρελάνουν. Η τέλεια μαμά είναι αυτή που θηλάζει το παιδί της, μέχρι όσο θέλει αυτό, που έχει το σπίτι πάντα τακτοποιημένο και καθαρό και το παιδί μπορεί να κουτρουβαλάει όλη μέρα στα πατώματα, που το παιδί της έκατσε στους 6 μήνες και μάλιστα από τον ίδιο μήνα στέκεται όρθιο και κοντεύει να περπατήσει, που μάλλον θα μιλήσει από τον 7ο και που κατά πάσα πιθανότητα θα θησαυρίσετε, γιατί θα είναι το παιδί- θαύμα.
Πόση σημασία έχει στην υπόλοιπη ζωή του, αν τελικά κάτσει στον 7ο, στον 8ο και σε όποιον μήνα θέλει! Μήπως θα χάσει κάποια δουλεια ή μήπως θα πέσει στα ναρκωτικά! Και επιτέλους! Ακόμη και το θέμα του θηλασμού είναι τόσο μα τόσο προσωπική υπόθεση! Κατανοώ όλες τις μανούλες. Αυτές που δεν θήλασαν καθόλου και αυτές που θηλάζουν όσο θέλουν. Απλώς δεν συμμετέχω σε όλο αυτό το “πάρτυ”. Η κάθε μία έχει τις δικές της ανάγκες και τα δικά της θέλω και αντέχει μέχρι εκεί που μπορεί και αν μπορεί. Γιατί πιο σημαντικό από όλα, είναι να είναι καλά η μανούλα για να μπορεί να είναι καλά και το μωρό της! Και αυτό δεν είναι καθόλου κλισέ! Είναι η μόνη αλήθεια!
Πόσες φορές θα στο πω ότι το καλύτερο για το μωρό είναι να έχει δίπλα του αγάπη και ευτυχία! Καταλαβαίνω ότι το μητρικό γάλα είναι σημαντικό, θέλω όμως και να απογαλακτιστεί, γιατί τα βράδια μεταμορφώνομαι σε μία τεράστια “πιπίλα”. Όπως καταλαβαίνεις την επομένη κουτουλάω από τη νύστα και την επομένη της επομένης επίσης κουτουλάω και άρα κάτι πρέπει να γίνει να κοιμηθώ κι εγώ η καημένη. Δεν νομίζεις;
Να σου πω επίσης ότι εμείς κάνουμε εμβόλια, τόσα όσα πρέπει. Και πάμε στην αγαπημένη μας παιδίατρο και την εμπιστευόμαστε. Κάνουμε τα απαραίτητα. Ούτε λιγότερα, ούτε περισσότερα. Γιατί ακολουθούμε όσα ορίζει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας. Να ρωτήσω και κάτι. Από πότε γίναμε όλοι ειδικοί σε όλα; Τους γιατρούς τους επιλέγουμε και μετά τους ακούμε. Έτσι έχει η σειρά. Εγώ, προσωπικά, δεν μπορώ να αναλάβω την ευθύνη να γίνω και γιατρός για το παιδί μου. Λέω να το αφήσω για τους ειδικούς.Όσο διάβασμα και αν έχω ρίξει, λυπάμαι, αλλά δεν έχω πτυχίο Ιατρικής και δεν σκοπεύω να πάρω.
Υπάρχει μια τάση απαξίωσης των πάντων. Δεν ακούω τη δασκάλα, γιατί το παιδί μου ξέρει καλύτερα. Δεν ακούω το γιατρό γιατί εγώ αποφασίζω. Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ δεν έχω αυτές τις γνώσεις και για αυτό ακούω τί μου λένε.
“Το παιδί μου τρώει μόνο αβοκάντο, ρυζογκοφρέτες και δεν έχει δοκιμάσει μέχρι τα 5 του, ούτε ζάχαρη, ούτε αλάτι”. Αλήθεια; Συγχαρητήρια, αλλά νομίζω το έχεις παρακάνει! Κανείς δεν σου είπε να μην προσέχεις τη διατροφή του παιδιού σου, απλά όλη αυτή η υπερβολή δεν βλέπω πού μπορεί να οδηγήσει! Ζούμε όλοι σε αυτό τον κόσμο και δόξα τω θεώ έχει ακόμη αυτός ο πλανήτης και παγωτά και μπισκότα και ζάχαρη και από όλα. Όσο εσύ του κρύβεις πτυχές αυτού του κόσμου, να είσαι σίγουρη, ότι θα τις ανακαλύψει μόνο του και τότε θα είναι χειρότερα. Γιατί όλα αυτά θα είναι απαγορευμένα είδη και ως γνωστόν τα απαγορευμένα είναι πιο γλυκά! Για μένα η μαγική λέξη είναι το μέτρο. Μέτρο σε όλα! Δεν σου είπε κανείς να προμηθεύεσαι όλα αυτά τα προιόντα του Σατανά στο σπίτι σου, αλλά σίγουρα όταν βρεθείς σε ένα παιδικό πάρτυ γενεθλίων επίτρεψε στον εαυτό σου αλλά και στο παιδί σου να φάει ένα κομμάτι από την τούρτα και μην τρέξεις να αγοράσεις γιαούρτι για το δικό σου παιδί. Όπως και εσένα σου αρέσει που και που να τρως έστω και ένα μικρό γλυκό ή να δοκιμάζεις κάτι όχι και τόσο υγιεινό. Νομίζω ότι και οι δύο θα επιβιώσετε μετά από ένα κομμάτι τούρτα!
Γενικά χαλάρωσε και απόλαυσε το, που λένε! Και άσε και εμάς να χαλαρώσουμε! Να ζήσουμε τη μητρότητα με ηρεμία και αγάπη, χωρίς υστερίες και άγχη! Αυτά είναι που πειράζουν στην υγεία!
Πηγή:antoulastories.com