Μια μαμά που λέει μόνο αλήθεια…
Μία από τις βασικές μου μαμαδίστικες αρχές, από αυτές που είχα ορκιστεί στον εαυτό μου ότι θα τηρώ, ήταν ότι θα είμαι μια μαμά που δεν θα λέει ποτέ ψέματα.
Μια μαμά που θα λέει πάντα την αλήθεια, όσο κι αν πονάει, που δεν θα κρύβεται, που δεν θα δίνει υποσχέσεις που δεν μπορεί να τηρήσει, που δεν θα αναιρεί τιμωρίες που έχει βάλει. Μια μητέρα με συνέπεια στην αλήθεια, που θα χτίσει μια σχέση εμπιστοσύνης με το παιδί της.
Ο γιος μου ξέρει από μικρός πως όταν φεύγω πηγαίνω στη δουλειά, ότι η δουλειά μου, μου αρέσει και δεν είναι μια μορφή θυσίας για να μην του λείψει τίποτα, ξέρει πως αν δεν είμαι σπίτι το βράδυ, θα το κάνω γιατί έχω ανάγκη να βγω με τις φίλες μου ή με τον πατέρα του και όχι γιατί έχω ένα σοβαρό meeting, ξέρει πως όταν κλαίω δεν μπήκε ένα σκουπιδάκι στο μάτι μου, αλλά πονάω στα αλήθεια γιατί κάτι ή κάποιος με έχει πληγώσει, ξέρει ότι ο οδοντίατρος μπορεί να τον πονέσει, ότι το εμβόλιο είναι ένα δυσάρεστο τσίμπημα, αναγκαίο όμως, ξέρει ότι η γάτα μας πέθανε και δεν χάθηκε και ότι κάποια στιγμή πεθαίνουμε κι εμείς.
