Οι ημέρες είναι μεγάλες αλλά τα χρόνια μικρά…
Από τότε που ήμουν έγκυος στην πρώτη μου κόρη, μου έλεγαν συνεχώς πολλοί άνθρωποι: » Απόλαυσε την κάθε στιγμή επειδή όλα είναι τόσο γρήγορα.»
Κάποιες φορές έπιασα και τον εαυτό μου να λέει αυτή την φράση σε νέες μαμάδες. Η αλήθεια είναι πως μπορεί να είναι εκνευριστικό να το ακούς ξανά και ξανά ( επειδή είναι αληθινό και δεν βοηθά πάντα), και είναι πολύ εύκολο να το ξεχάσεις και να είσαι απορροφημένη από την καθημερινότητα.
Κάθε μέρα έχει μοναδικές προκλήσεις και πολλά σκαμπανεβάσματα. Υπάρχουν μέρες που δεν θέλω να τελειώσουν και μέρες που δεν μπορώ να περιμένω μέχρι να περάσουν. Υπάρχουν μέρες που έχω τόσα πολλά πράγματα να κάνω με τις κόρες μου , να παίξω μαζί τους πολλά παιχνίδια, να χορεύω και να τους διαβάζω ιστορίες. Όμως μερικές φορές μου είναι πιο εύκολο να λέω «όχι τώρα» στα παιδιά μου για να κάνω δουλειές , να καθαρίσω την κουζίνα, να βάλω πλυντήριο, να μαγειρέψω και να κάνω τόσα άλλα.
Γίνετε η μαμά που χρειάζεται το παιδί σας και όχι αυτή που θα θέλατε να είστε…
Εκείνη λοιπόν την στιγμή δεν θέλω να κάνω τίποτα και το μόνο που θέλω είναι ένα διάλειμμα.
Όταν σκέφτομαι τα τελευταία 3 χρόνια νιώθω σαν να γεννήθηκε η πρώτη μου κόρη και μόλις ανοιγόκλεισα τα μάτια μου βρέθηκα με δυο παιδιά στο σήμερα. Δεν αισθάνομαι ότι έχασα πολλά πράγματα. Έτσι κι αλλιώς ήμουν πάντα στην ζωή των παιδιών μου. Απλά όλα μου φαίνεται ότι πέρασαν τόσο γρήγορα. Δεν έχω πλέον μωράκια στην αγκαλιά μου αλλά παιδάκια. Μου λείπει που δεν έχω ένα μικροσκοπικό μωρό να φροντίζω. Δεν μου λείπει το άγχος της πρώτης φοράς και της αγωνίας, αλλά μου λείπει να νανουρίζω ένα μωρό με αυτά τα τόσο μικρά χεράκια.
Είναι αλήθεια πως οι μέρες είναι μεγάλες και τα χρόνια μικρά.
Δεν ένιωθα ποτέ ότι ο χρόνος πετάει μέχρι που έγινα μητέρα. Δεν έχω αγαπήσει ποτέ κάτι τόσο πολύ στην ζωή μου όπως τα παιδιά μου. Είναι η μόνη φορά που νιώθω τόσο περήφανη για αυτά τα τόσο μικρά ανθρωπάκια.
Φοβάμαι που ο χρόνος περνά γρήγορα και εγώ είμαι τόσο απασχολημένη ή τόσο κουρασμένη.
Τα παιδιά μας είναι μικρά μόνο μια στιγμή στην ζωή τους και ο χρόνος δεν πρόκειται να γυρίσει πίσω. Κάνω τρομερή προσπάθεια για να ζω το σήμερα. Επειδή οι κόρες μου δεν θα μου ζητάνε πάντα να χορέψω μαζί τους ή να κάνουμε πάρτι τσαγιού.
Το πλυντήριο θα είναι πάντα εκεί και δεν θα φύγει αν το κάνω αργότερα. Κανείς δεν θα πεθάνει από την πείνα αν ετοιμάσω το φαγητό 20 λεπτά αργότερα και παίξω με τα παιδιά μου.
Για αυτό λοιπόν παιδί μου, ναι, θα παίξω μαζί σου ακόμη και αν είναι η 100η φορά αυτή την εβδομάδα.
Επειδή τα χρόνια είναι μικρά και εγώ δεν θέλω να χάσω τίποτα.
Ζήστε, Γελάστε, Αγαπήστε.
Υπάρχει λόγος.
babyradio.gr– Γκαλίτσιου Μαριάννα
«Έρωτας με την πρώτη ματιά.» Φωτογραφίες με νεογέννητα από μια άλλη πλευρά…
7 μέρες στην κόλαση του μαιευτηρίου…
