Στη γυναίκα στη πισίνα που με υπερασπίστηκε σε μια από τις χειρότερες στιγμές μου ως μαμά
Δε θα ξεχάσω ποτέ εκείνο το καλοκαίρι.
Είχε καύσωνα, ήμουν στον 9ο μήνα της τρίτης εγκυμοσύνης μου και ο γυναικολόγος μου είχε επιβάλλει ξεκούραση και μου απαγόρευσε να σηκώνω οτιδήποτε ζύγιζε πάνω από 4,5 κιλά.
Η έννοια της ξεκούρασης είναι πολύ αστεία όταν πρόκειται για μια έγκυο, μητέρα ενός 3χρονου γιου και μιας 19 μηνών κόρης.
Εκείνο το καλοκαίρι ο άντρας μου μας έκανε δώρο μια οικογενειακή συνδρομή σε πισίνα, ώστε και τα παιδιά να κάνουν τα μπάνια τους, και εγώ να καταφέρω να ξεκουραστώ.
Εκείνη τη μέρα ο γιος μου είχε ξυπνήσει χωρίς διάθεση και έτοιμος ανα πάσα στιγμή για ένα νευρικό ξέσπασμα. Θα έπρεπε να το καταλάβω και να μείνω σπίτι εκείνη τη μέρα – όμως δεν το έκανα… Με τα χίλια ζόρια τους έντυσα και τους έβαλα στο αμάξι για να πάμε στην πισίνα. Είχε ήδη αρχίσει να κλαίει καθώς τον ενοχλούσαν τα πάντα και ήταν έτοιμος να ξεσπάσει. Θεωρώντας το απόλυτα φυσιολογικό για την ηλικία του προσπαθούσε με όλη την υπομονή μου να τον ηρεμήσω.
Μόλις φτάσαμε στην πισίνα ηρέμησε αμέσως και άρχισε να παίζει χαρούμενος… μέχρι την ώρα που ήταν να φύγουμε.
Τον προειδοποίησα από αρκετή ώρα πριν για το σε πόση ώρα θα γυρίσουμε σπίτι μας, αλλά δεν έδειχνε να αντιδράει. Και ήρθε η ώρα που σηκώθηκα για να μαζέψω τα παιδιά και τα πράγματα για να επιστρέψουμε…
Ο μικρός μου ξάπλωσε στο έδαφος και άρχισε να ουρλιάζει και να χτυπιέται. Όλος ο κόσμος μας κοιτούσε περίεργα, χωρίς κανείς να κάνει τίποτε άλλο πέρα από το να κουτσομπολεύει. Μερικές μαμάδες βέβαια με κοιτούσαν με ευγένεια και κατανόηση.
Ακόμα και το να κάτσω στα γόνατα για να φτάσω στο πρόσωπο του απαιτούσε υπερπροσπάθεια με την τεράστια κοιλιά μου… Προσπαθώντας από τη μία να μαζέψω την μικρή μου κόρη και από την άλλη να ηρεμήσω τον γιο μου, άρχισα να νιώθω ανίκανη ως μάνα. Γιατί δεν με άκουγε; Του έδωσα λίγο χρόνο προσπαθώντας να μαζέψω τα πράγματα μας και να αλλάξω ρούχα στη μικρή. Τότε άκουσα μια φωνή “Συγγνώμη;!”
Γύρισα διστακτικά και είδα απέναντι μου, από την άλλη μεριά της πισίνας και είδα μια γυναίκα να χαμογελάει. “Μπράβο σας! Μπράβο! Κανείς εδώ μέσα δεν θα το παραδεχτεί, αλλά τα καταφέρνετε υπέροχα! Είστε μια υπέροχη μαμά, μπράβο!”. Και τότε άρχισε να χειροκροτάει. Μια άγνωστη χειροκροτούσε εμένα, και με επιβράβευε για τις γονεϊκές μου ικανότητες, ενώ με έβλεπε στην χειρότερη φάση που θα μπορούσε.
Αφού κατάλαβα οτι δεν με ειρωνευόταν στα σίγουρα, την ευχαρίστησα με χαρά, μάζεψα τα παιδιά και έφυγα. Μπήκα μέσα στο αμάξι και ακόμη προσπαθούσα να καταλάβω τι ακριβώς είχε συμβεί. Ένιωθα πολύ μόνη προσπαθώντας να τα καταφέρω με τον μικρό μου ταραξία και τη μικρή, συνδυάζοντας ένα πλάσμα στην τεράστια κοιλιά μου. Και αυτή η άγνωστη ήταν η μόνη που κατάφερε να με κάνει να δω την όλη κατάσταση θετικά.
Mαμά, αγάπα με…
Ξέρετε πόσο συχνά σκέφτομαι εκείνη την ξένη και την καλοσύνη της; Έχουν περάσει πέντε χρόνια, αλλά τη σκέφτομαι όλη την ώρα.
Την σκέφτομαι όταν είμαι σε κάποιο πολυκατάστημα και κάποιο παιδί δεν μπορεί να ηρεμήσει με τίποτα.
Την σκέφτομαι όταν είμαι στο σούπερ μάρκετ και η κυρία πίσω μου έχει 4 μικρά και με κοιτάει με αγωνία. Ξέρω οτι προσπαθεί να τα κρατήσει με κόπο και ξέρω οτι πρέπει να της προσφέρω τη σειρά μου.
Την σκέφτομαι κάθε φορά που βλέπω μια έγκυο γυναίκα να προσπαθεί να τα φέρει βόλτα με τα παιδιά της.
Τη σκέφτομαι κάθε φορά που κάποια μαμά με μινι βαν προσπερνάει ένα στοπ και με κοιτάει απολογητικά κάνοντας νεύμα. Βλέπω τα παιδιά της στα πίσω καθίσματα και φαντάζομαι τη φασαρία που θα υπάρχει μέσα στο αυτοκίνητο.
Τη σκέφτομαι κάθε φορά που κάποια μαμά υποκύπτει και φεύγει από την εκκλησία μόνο και μόνο γιατί το μικρό της δεν κάθεται ήσυχο και φοβάται μην ενοχλήσει τους υπόλοιπους.
Έχουμε βρεθεί όλες σε αυτή τη θέση, έτσι δεν είναι; Και κάποιες από εμάς περισσότερο από τις υπόλοιπες.
Ξέρετε τι; Πάντα μιλάω πλέον. Πάντα. Και, αν δεν μπορώ να πω κάτι λόγω απόστασης , προσπαθώ να κάνω επαφή με τα μάτια και να στείλω ένα ευγενικό χαμόγελο στην μαμά που το έχει ανάγκη. Ξέρω μια και μόνο λέξη σε κάποια δύσκολη φάση μπορεί να αλλάξει τα πάντα!
Δεν γνωρίζω που βρίσκεται εκείνη η κυρία από την πισίνα σήμερα. Ξέρω μόνο οτι μου άλλαξε ολόκληρο τον τρόπο σκέψης.
Μανούλες εκεί έξω: Όταν μπορείτε να πείτε κάποια καλή κουβέντα, πείτε την! Η συμπεριφορά σας θα κάνει θαύματα!
Πηγή: themighty.com
Μετάφραση για το babyradio: Θωμαΐδου Ευθυμία Ζωή
