Γκρίνια και κλαψούρισμα… τέλος!
Παιδιά με αυτοπεποίθηση, ανεξάρτητα και δυναμικά. Αυτό είναι ο στόχος των περισσότερων γονιών. Διαβάζουν βιβλία, παρακολουθούν σεμινάρια και ενημερώνονται διαρκώς. Φυσικά η απογοήτευση είναι τεράστια όταν συνειδητοποιούν ότι, παρά τις προσπάθειες, τα παιδιά τους κλαψουρίζουν και γκρινιάζουν διαρκώς.
Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό και ποιος είναι ο σωστός τρόπος αντίδρασης;
Η απάντηση διαφέρει ανά ηλικία, αλλά, σε γενικές γραμμές, οι ειδικοί υποστηρίζουν ομόφωνα ότι είναι μία φυσιολογική αντίδραση για όλα τα παιδιά του κόσμου.
- Παιδιά έως 2 ετών
Τα παιδιά ηλικίας έως δύο ετών, δεν έχουν ακόμη αναπτύξει επαρκώς την ικανότητα της ομιλίας. Δεν έχουν ακόμη αναπτύξει το απαραίτητο λεξιλόγιο για να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Θέλουν να εκφράσουν άρνηση, απογοήτευση, ακόμη και θυμό και δεν μπορούν. Έτσι, καταλήγουν να κλαψουρίζουν και να γκρινιάζουν, ακριβώς όπως τα μωρά κλαίνε για να επικοινωνήσουν. Η αμέσως επόμενη επιλογή είναι το κλαψούρισμα. Συγκεκριμένοι παράγοντες λοιπόν, όπως η κόπωση, η πείνα ή μία λερωμένη πάνα, μπορεί να οδηγήσουν σε παρατεταμένο κλαψούρισμα κι εσείς να καλείστε να μαντέψετε τι ακριβώς συμβαίνει.
Πως το αντιμετωπίζετε: Αρχικά θα πρέπει να προσέχετε το πρόγραμμα του παιδιού. Μην το κουβαλάτε στα μαγαζιά, εάν πλησιάζει η ώρα του ύπνου και μην καθυστερείτε το μεσημεριανό του φαγητό.
Η ψυχραιμία είναι ο πρώτος κανόνας όταν ένα βρέφος γκρινιάζει και κλαψουρίζει. Εάν, για παράδειγμα, το μωρό σας κλαψουρίζει επειδή δεν μπορεί να περιμένει 10 λεπτά μέχρι να ετοιμαστεί το φαγητό, ξεγελάστε το. Δώστε του την αμέριστη προσοχή σας και προσπαθήστε να του αποσπάσετε την προσοχή. Μπορείτε ακόμη να του δώσετε και κάτι μικρό να τσιμπήσει μέχρι να έρθει το κανονικό γεύμα.
Έχετε υπόψη ότι πολλά παιδιά αυτής της ηλικίας, δεν καταλαβαίνουν καν ότι κλαψουρίζουν. Είναι η φυσική τους αντίδραση σε σωματικές τους ανάγκες. Αντί λοιπόν να δυσανασχετείτε και να φωνάζετε στο παιδί «Μα γιατί μιλάς έτσιιιιιιιι;» καλύτερα να προσπαθήσετε να το κάνετε να γελάσει και να αναρωτηθείτε ποια είναι η βασική αιτία της γκρίνιας.
Πώς σταματάει η γκρίνια;
- Παιδιά 3 έως 5 ετών
Όπως και πριν, έτσι και σε αυτή την ηλικιακή ομάδα, η βασική αιτία είναι η απογοήτευση. Υπολογίστε, παράλληλα, ότι σε αυτή την ηλικία τα παιδιά βιώνουν πολλές αλλαγές. Ξεκινούν παιδικό σταθμό, συνήθως αποκτούν αδελφάκι, γίνονται «μεγάλα» παιδιά, βγάζουν την πάνα, κόβουν την πιπίλα και κοιμούνται σε «μεγάλο» κρεβάτι… Όλα αυτά είναι σημαντικές αλλαγές που κάνουν τα παιδιά να αναζητούν ακόμη μεγαλύτερη προσοχή.
Πώς το αντιμετωπίζετε: Ένα προτέρημα που έχουν τα παιδιά είναι η αίσθηση του χιούμορ και η διαρκής αναζήτηση παιχνιδιού και χαράς. Ακριβώς σε αυτά θα πρέπει να απευθυνθείτε. Μία μαμά εφηύρε το «κουβαδάκι της γκρίνιας». Κάθε φορά που η μικρή της κόρη κλαψουρίζει, της ζητάει να ρίξει όλη της την γκρίνια στο κουβαδάκι και να χρησιμοποιήσει και πάλι τη «χαρούμενη φωνή» της. Συνήθως πιάνει και η κορούλα της επιστρέφει με ένα χαμόγελο και το κουβαδάκι ανά χείρας. Κάθε φορά, η μαμά δεν ξεχνάει να την ευχαριστήσει που μιλάει και πάλι με τη «χαρούμενη» φωνή.
Ένα άλλο κόλπο είναι να απαντάτε στην γκρίνια ψιθυρίζοντας. Εδώ, απευθύνεστε στην ανάγκη των παιδιών να μιμούνται τους μεγαλύτερους. Εάν επιμείνετε να μιλάτε στο παιδί ψιθυρίζοντας, θα δείτε ότι σε λίγο θα χαμηλώσει τους τόνους για να μπορέσει να σας ακούσει και θα αρχίσει να σας μιμείται ψιθυρίζοντας κι εκείνο.
Από την ηλικία των 4 ετών, τα περισσότερα παιδιά αντιλαμβάνονται ότι οι ενέργειές τους έχουν επιπτώσεις. Έτσι, μπορείτε απλώς να τους πείτε: «Λυπάμαι, αλλά όταν μιλάς έτσι δεν καταλαβαίνω τι λες. Μίλησε με την κανονική σου φωνή για να συζητήσουμε αυτό που θέλεις». Εάν επιμένει να κλαψουρίζει, θα πρέπει να βρείτε τη δύναμη να αγνοήσετε το παιδί, μέχρις ότου σας μιλήσει κανονικά.
Αυτό βεβαίως δεν είναι εύκολο. Ελάχιστοι είναι οι γονείς που μπορούν να υπερηφανευτούν ότι ποτέ δεν υποχώρησαν στην παιδική γκρίνια. Να θυμάστε όμως, ότι το κλειδί σε ότι αφορά στα παιδιά είναι πάντα η συνέπεια, όποια γραμμή κι αν έχετε επιλέξει.
Πηγή: Parenting.com
Το διαβάσαμε στο letsfamily.gr
