«Ναι είμαι “αυτή” η μαμά και δεν λυπάμαι καθόλου!»
Αν με βλέπατε στο σούπερ μάρκετ με το παιδί μου πιθανόν να με κοιτούσατε περίεργα και να κουνούσατε το κεφάλι σας υποτιμητικά.
Ίσως να με σχολιάζετε που κλαίει το παιδί μου και εγώ του δίνω μπισκότα σοκολάτας για να σταματήσει. Εγώ είμαι αυτή η μαμά και δεν λυπάμαι καθόλου.
Είμαι η μαμά που δίνει στο παιδί της καμιά φορά σοκολάτες για βραδινό γιατί απλά αρνείται να φάει οτιδήποτε άλλο. Δεν θέλω να μείνει νηστικό και για αυτό υποκύπτω.
Πριν κάνω παιδί νόμιζα πως θα είμαι εγώ το αφεντικό και πως ότι λέω στο παιδί μου θα γίνεται. Δεν φανταζόμουν όμως ότι το να έχεις παιδί είναι δύσκολο και συνήθως ο λόγος σου δεν μετράει σε πολλά.
Είμαι η μαμά που αντί να μαλώσει το παιδί της το αγκαλιάζει. Είμαι η μαμά που δεν φωνάζει αλλά βρίσκει χαζούς τρόπους για να ηρεμήσει το παιδί της.
«Για τη μαμά που δεν θήλασε…»
Είμαι η μαμά που θα προτιμήσει να χορέψει στην βροχή μαζί με το παιδί της για να σταματήσει να κλαίει παρά να το πάρει από την παιδική χαρά και να φύγουνε.
Είμαι η μαμά που βάζει στο tablet κινούμενα σχέδια για να απασχολήσει το παιδί της στο εστιατόριο για να φάει το φαγητό που πλήρωσε.
Είμαι η μαμά που περιμένετε στο atm της τράπεζας και αφήνει το παιδί της να παίξει με τα κουμπιά για ώρα.
Δεν λυπάμαι καθόλου που με περιμένετε αλήθεια.
Δεν λυπάμαι καθόλου που εγώ είμαι η μαμά που υποσχεθήκατε στον εαυτό σας πως ποτέ δεν θα γίνετε. Ίσως να έχετε δίκιο.’Ισως να μην γίνετε ποτέ αυτή η μαμά. Ίσως να είμαι αδύναμη.
Μπορεί το δικό σας παιδί να μην χρειάζεται μια τέτοια μαμά αλλά το παιδί μου με χρειάζεται, για αυτό δεν λυπάμαι καθόλου.
Αν κάποιες από εσάς είστε σαν εμένα , πραγματικά εύχομαι να μην λυπάστε καθόλου για αυτό που είστε.
Γεωργία Τ. για το babyradio
