Τα Δικά Μου Χρυσά Αυγά…
Τα μπουκαλάκια στη σειρά μπροστά μου.
Βάζω, βγάζω τη βελόνα αναμιγνύω ,κουνάω …στο επόμενο. Δυο, τρία , πέντε.
Γεμίζω τη σύριγγα, αλλάζω βελόνα ,βάζω μικρότερη και με μια τέλεια γωνία 90ομοιρών, την μπήγω στη κοιλιά μου.
Αδειάζω το περιεχόμενο μετρώντας αργά-αργά ως το 10.
Ηρεμώ για 5 λεπτά.
Πάει κι αυτή η μέρα, τη σβήνω από το ημερολόγιο
Δουλειά, σπίτι, ύπνος και πάλι από την αρχή.
Τα μπουκαλάκια, οι βελόνες ,το υγρό στην κοιλιά μου
Πέρασαν 3 μέρες ,ραντεβού στο γιατρό για υπέρηχο.
Αγωνία τι έγινε άραγε; μεγαλώνουν; πόσα είναι ;θα φτάσουν;
Έρχονται κι άλλες μέρες και άλλα μπουκαλάκια ,κι άλλες ενέσεις ,κι άλλοι υπέρηχοι.
Μέχρι ναι!! Τα εκατοστά είναι αυτά που επιθυμεί η επιστήμη.
Τα αυγά ,τα χρυσά αυγά μέσα στην κοιλιά μου μεγάλωσαν.
Μεγάλη ένεση ,αναμονή και εγώ με τον ορό της νάρκωσης στο χέρι στο γυναικολογικό κρεβάτι να κοιμάμαι.
Ο άντρας μου στο υπόγειο,σε κατάσταση πανικού να προσπαθεί να προσπαθεί για το σπόρο που θα κάνει γόνιμα τα αυγά.
Ξυπνώ μετά από λίγα λεπτά με το γνωστό τράβηγμα στα σωθικά μου, στην καρέκλα να μεταφέρομαι στο θάλαμο ανάνηψης. Τριγύρω στους διαδρόμους κι άλλες γυναίκες στην ίδια κατάσταση μ εμένα.
Δίπλα ο αγχωμένος σύζυγος και η τηλεόραση να παίζει χαζά, μήπως και χαλαρώσουμε.
Ήρθε ο βοηθός Α’ έδωσε χάπια, οδηγίες.
Ντύθηκα και πήγαμε στο βοηθό Β’, στο γραφείο του να μας μιλήσει με λεπτομέρειες.
Για τα χρυσά αυγά και το χρυσό υγρό που με χίλια ζόρια έδωσε ο άντρας μου. Κανονίσαμε για το επόμενο ραντεβού.
Σε 2 μέρες ξανά πίσω …
“Έκανα πέντε φορές εξωσωματική μέχρι να μείνω έγκυος! Δεν είχα καλή ψυχολογία” (BINTEO)
Και εγώ εκεί να κοιτάω το ταβάνι στο γυναικολογικό κρεβάτι με τους γιατρούς γύρω μου και την τηλεόραση να δείχνει live το μέσα μου.
Τα μικρά χρυσά αυγά μου .
Γύρω στο τοίχο εικονάκια από τις προηγούμενες χρυσοωοτοκούσες.
Παρακάλεσα πάλι στις δικές τους εικόνες, είπα πάλι στον άντρα μου για τη βεβαιότητα της σίγουρης επιτυχίας μας.
Φύγαμε με νέες οδηγίες, νέα φάρμακα για την περίοδο της αναμονής.
Μεγάλη αναμονή, πολλές μέρες με την ελπίδα μέσα μας ότι αυτή τη φορά θα τα καταφέρναμε.
Και η εξέταση: ΑΡΝΗΤΙΚΗ.
Τέλος τα φάρμακα. Τέλος όλα;
Πάλι από την αρχή;
Πόσες φορές;
Πόσο μπορεί να αντέξει το σώμα; πόσο μπορεί να αντέξει το μυαλό ;πόσο μπορεί να αντέξει το πορτοφόλι;
Γιατί; Γιατί ; Γιατί;
Eνα τεράστιο μεγάλο γιατί, γι’ αυτό που για άλλους είναι εύκολο και σε εμάς δύσκολο, αδύνατο.
Υπάρχει κάτι που να είναι αδύνατο όταν το θέλεις πολύ;
Μάλλον δεν υπάρχει.
Ξανά τα μπουκαλάκια στη σειρά, ξανά οι ενέσεις, ξανά ο υπέρηχος να μετράει τα χρυσά αυγά.
Ξανά στη γυναικολογική καρέκλα, το μούδιασμα στα σωθικά μου, τα φάρμακα, τα αυγά που μπαίνουν γεμάτα μέσα μου. Ξανά φάρμακα, ξανά θεραπείες
Ξανά το βλέμμα στο ταβάνι και στα εικονάκια στους τοίχους.
Ξανά ο γιατρός Α’ ,ο γιατρός Β’.
Ξανά όλα από την αρχή, τα ίδια
Όταν το θέλεις πολύ!!
Εξάλλου τα χρυσά αυγά είναι λίγο δύσκολο να γεννηθούν. Μπορεί να σε παιδέψουν λίγο …αλλά σκέψου πόσο ωραία θα είναι όταν τα πάρεις μετά από 9 μήνες στην αγκαλιά σου;
Μωρό μου ,μωρά μου παλεύω για σας
Σας προσμένω
Σας περιμένω
Η μαμά σας.
Μαρία Φ.
Πηγή: alithinesgynaikes.gr
