Αυτοάνοσες ασθένειες προκύπτουν από τη μη φυσιολογική παραγωγή αντισωμάτων που επιτίθενται στα φυσιολογικά όργανα και στους φυσιολογικούς ιστούς.
Στη κύηση λόγω των αλλαγών στο ορμονικό περιβάλλον της γυναίκας διαφοροποιείται η λειτουργικότητα των Β- και Τ- κυττάρων και μονοκυττάρων με αποτέλεσμα την τροποποίηση των κλινικών συμπτωμάτων των αυτοανόσων νοσημάτων και την εμφάνιση διαφόρων επιπλοκών στην έκβαση της κύησης.
Πάντοτε πρέπει να γίνεται έλεγχος για τη ύπαρξη αυτοάνοσων νοσημάτων κατά τη διάρκεια της κύησης όπου μπορεί να έχουν έξαρση ή ύφεση λόγω της αλλαγής λειτουργίας του οργανισμού καθώς η ύπαρξη τους μπορεί να συσχετιστεί με πλειάδα προβλημάτων όπως αποβολές θρομβώσεις έξαρση ρευματικών παθήσεων.
Τα πλέον συχνά εμφανιζόμενα αυτοάνοσα νοσήματα κατά τη διάρκεια της κύησης είναι νοσήματα
Υποθυρεοειδισμός, η ιωδιοπενία αποτελεί,αποτελεί τη πιο συχνή θυρεοειδοπάθεια κατά την κύηση όπου αυξάνει τον κίνδυνο υπέρτασης της μητέρας,την εμφάνιση προεκλαμψίας, αναιμίας, αιμορραγίας μετά τον τοκετό, αυτόματες αποβολές καθώς και κίνδυνο νοητικής στέρησης του εμβρύου.
Υπερθυροειδισμός κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης αυξάνει τον κίνδυνο για χαμηλή υπολειπόμενη ανάπτυξη του εμβρύου, εμβρυική ταχυκαρδία κ.α
Ρευματοειδή αρθρίτιδα, με αύξηση των αυτόματων αποβολών λόγω της παρουσίας των αντιφωσφολιπιδικών αντισωμάτων, ελλιποβαρή έμβρυα, αύξηση θνησιμότητας εμβρύων κ.α
Συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, με την αρθρίτιδα να είναι το πιο συχνό χαρακτηριστικό (90%) , η οποία είναι περιφερική και χαρακτηριζόμενη από οίδημα και πόνο , δερματικές διαταραχές παρατηρούνται στο 80% των περιπτώσεων, και περιλαμβάνουν εξάνθημα, φωτοευαισθησία, αγγειακές βλάβες στα δάχτυλα, φαινόμενο Raynaud, επίσης αυξάνει τον κίνδυνο παλινδρόμησης εγκυμοσύνης, εμβρυϊκού θανάτου, προεκλαμψίας, πρόωρου τοκετού , καθυστέρησης ενδομήτριας ανάπτυξης. Η αύξηση αυτή των κινδύνων σχετίζεται άμεσα με την παρουσία αντισωμάτων καρδιολιπίνης ή αντιπηκτικών λύκου,
Σκοπός της προγεννητικής φροντίδας και παρακολούθησης της κάθε γυναίκας είναι η διάγνωση και η σωστή αντιμετώπιση αυτών των νοσημάτων καθώς μετά την 16η εβδομάδα της κύησης η πλακουντιακή αγγειοσυγκυτιακή μεμβράνη καθίσταται διαπερατή σε μεγαλύτερα μόρια και επομένως τα μητρικά αντισώματα κλάσης IgG μπορούν να περάσουν στην εμβρυϊκή κυκλοφορία και να επηρεάσουν το έμβρυο.
Πέραν του εργαστηρικού ελέγχου που διενεργείται στη μητέρα δίνουμε και έμφαση στη διατροφή που θα ακολουθήσει ώστε να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προδιαγραφές και μηχανισμοί για τη παραγωγή αμινοξέων, ορμονών, ενζύμων και πρωτεϊνών που είναι απαραίτητα για τη σωστή ανάπτυξη του εμβρύου και καλύτερη λειτουργία του ανοσοποιήτικού συστήματος της μητέρας.
Δρ Βασίλης Βεργέτης
Γυναικολόγος-Μαιευτήρας
