Ευδοκία Ρουμελιώτη: Απαντά πως είναι η ζωή μετά το παιδί και αν θα ήθελε και δεύτερο!
Είναι η πρώτη φωτογράφιση μετά τη γέννηση του 16 μηνών γιου της, Βασίλη, και η αλήθεια είναι ότι την ευχαριστήθηκε πολύ. Η Ευδοκία Ρουμελιώτη, έχοντας αφήσει, πλέον, πίσω της όλες τις δύσκολες αλλά και άτυχες στιγμές του παρελθόντος που τη σημάδεψαν, φωτογραφίζεται για το Youweekly.gr, ούσα πιο ώριμη από ποτέ και αποπνέοντας την ευτυχία που κάθε ερωτευμένη γυναίκα θα ζήλευε, έχοντας πάντα στο πλευρό της τον άντρα της, Νικηφόρο Χαραγκιώνη.
Πώς είναι η ζωή στο σπίτι με το παιδί;
Έχει αλλάξει σε όλα η ζωή μου. Όλα αυτά που άκουγα, ότι το παιδί δεν αλλάζει τίποτα, είναι ένα παραμύθι. Υπάρχει η ζωή πριν και η ζωή μετά το παιδί και μάλιστα σε όλα τα επίπεδα. Ωστόσο, αυτό το παιδί αισθάνομαι πραγματικά πως είναι ό,τι καλύτερο έχω κάνει στη ζωή μου. Θα ήθελα πάρα πολύ να έχω κι άλλο ένα, αλλά είμαι πολύ ευτυχισμένη που η ζωή μου έδωσε αυτό το δώρο και με αξίωσε ο Θεός να νιώσω τη μητρότητα.
Είστε έτοιμη, ακόμα και τώρα, για ένα δεύτερο παιδί;
Ναι! Εγώ στους τρεις μήνες μετά τη γέννηση του γιου μας παρακαλούσα τον άντρα μου να κάνουμε κι άλλο.
Εκείνος;
Είναι ανήσυχος, γιατί τρία παιδιά σε αυτήν τη χώρα και με αυτήν την κατάσταση δεν είναι και ό,τι πιο εύκολο… Εγώ, από την άλλη, του λέω «τι τρία, τι τέσσερα;». Αν μου έλεγε κάποιος ότι το παιδί μου θα είχε λιγότερα πράγματα, αλλά θα είχε και ένα μικρότερο αδελφάκι για να παίζει μαζί του, θα προτιμούσα σίγουρα να είχε λιγότερα.
Ο σύζυγος αισθάνεται παραμελημένος;
Το έχει ξαναζήσει. Είναι πολύ σημαντικό το ότι έχει ήδη δύο παιδιά από έναν πρώτο γάμο. Αυτό μας βοηθάει πάρα πολύ στη σχέση μας, γιατί είναι πολύ ώριμος και υπάρχουν φάσεις που ξέρει πώς να τις αντιμετωπίσει. Μας προφυλάσσει απ’ όλες τις κακοτοπιές ως οικογένεια.
Ανά τον κόσμο υπάρχει μεγάλη αναταραχή. Φοβάστε;
Είμαι απίστευτα φοβισμένη και ζω σε μεγάλη ανασφάλεια. Ο άντρας μου χρειάζεται να κάνει κάποια ταξίδια στο εξωτερικό και φέτος ήταν η πρώτη φορά που τον έπαιρνα συνεχώς τηλέφωνο. Μέχρι να φύγει, να φτάσει και να επιστρέψει στο σπίτι μας, έχανα τη μισή μου ζωή, κάτι που δεν συνέβαινε δυο χρόνια πριν.
