Σύμφωνα με το DSM –IV οι επιληπτικές κρίσεις συγκαταλέγονται στις ψυχικές διαταραχές μη προσδιοριζόμενες αλλιώς σε γενική ιατρική κατάσταση. Είναι η κατηγορία στην οποία έχει καταδειχθεί ότι οφείλονται σε κάποια γενική κατάσταση, τα οποία όμως δεν πληρούνται τα κριτήρια για κάποια συγκεκριμένη ψυχική διαταραχή
Θεραπευτικές δυνατότητες στην πανεπιστημιακή κλινική του Freiburg
Λίγα κέντρα επιληψίας προσφέρουν το πλήρες φάσμα των διαγνωστικών και θεραπευτικών μεθόδων που έχουμε στη διάθεση μας και αυτό γίνεται στην πανεπιστημιακή κλινική του Freiburg. Τα παιδιά κι οι έφηβοι με πρωτοεμφανιζόμενη επιληψία εισάγονται στην Παιδιατρική Κλινική προκειμένου να διεξαχθούν οι απαραίτητες διαγνωστικές εξετάσεις και να δρομολογηθεί η κατάλληλη θεραπεία. Γι’ αυτό το σκοπό συνεργάζονται στενά παιδονευρολόγων, νευροακτινολόγοι, ειδικοί μεταβολισμού, αλλά και νευροχειρουργοί.
Επιληψία και εφηβική ηλικία
Η εξέλιξη της επιληψίας σε σχέση με την εφηβεία εξαρτάται κατά κύριο λόγο από το επιληπτικό σύνδρομο που εμφανίζει το παιδί. Η ηλικία της εφηβείας είναι η ηλικία της αμφισβήτησης. Επομένως είναι σύνηθες οι έφηβοι να αντιδρούν. Η αμφισβήτηση της διάγνωσης καθώς και της ανάγκης συστηματικής χορήγησης της φαρμακευτικής αγωγής είναι συνήθεις αντιδράσεις. Αρκετά συχνή είναι και η «δοκιμαστική» διακοπή φαρμάκων. Οι έφηβοι συχνά εκφράζουν ανησυχίες για τις παρενέργειες των αντιεπιληπτικών φαρμάκων (μείωση νοητικών ικανοτήτων, αύξηση βάρους, διαταραχές κύκλου κ.λπ.), καθώς και για τη μελλοντική έκβαση και για τις τυχόν επιδράσεις στην επαγγελματική και οικογενειακή αποκατάσταση. Είναι απαραίτητη η ειλικρινής ενημέρωση του εφήβου για το πρόβλημα, τις αληθινές του διαστάσεις, την ανάγκη για κάποιους περιορισμούς και την αποφυγή κάποιων δραστηριοτήτων. Πολλές φορές δυσαρέσκεια εκφράζουν οι γονείς, οι οποίοι παρουσιάζονται δύσπιστοι και έντονα ανήσυχοι, η οποία συμπεριφορά τους μπορεί και να εξελιχτεί και ως μη συνεργάσιμη.
Παρενέργειες φαρμακοθεραπείας: Όσον αφορά στις σχέσεις με το άλλο φύλο, η επιληψία δεν φαίνεται να έχει επίδραση στον τομέα αυτό. Οι έφηβοι με επιληψία φυσικά μπορούν να έχουν φυσιολογική σεξουαλική ζωή. Κάποια προσοχή χρειάζεται στη χρησιμοποίηση αντισυλληπτικών φαρμάκων.
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΕΠΙΛΙΠΤΙΚΟΥ ΣΠΑΣΜΟΥ
Χρειάζεται:
- Να κρατήσουμε την ηρεμία μας και να κοιτάξουμε την ώρα.
- Να απομακρύνουμε αντικείμενα που μπορεί να προκαλέσουν τραυματισμό στον ασθενή.
- Να βάλουμε ένα μαξιλάρι κάτω από το κεφάλι ή κάποιο μαλακό ρούχο.
- Να καθαρίσουμε το σάλιο αν αυτό υπάρχει γύρω από το στόμα.
- Όταν αρχίσει να συνέρχεται ή βρίσκεται σε σύγχυση να τον καθησυχάσoυμε.
- Αν ο σπασμός διαρκεί θα πρέπει να ειδοποιήσουμε τον γιατρό ή εάν υπάρχει διαθέσιμο φάρμακο να το χρησιμοποιήσουμε
Τι να αποφευχθεί:
- Να μην επιχειρούμε μετακίνηση, ενώ ο σπασμός εξελίσσεται, εκτός εάν υπάρχει άμεσος κίνδυνος –Να μην προσπαθήσουμε να συγκρατήσουμε τις κινήσεις
- Να μην τον σηκώσουμε.
- Να μην προσπαθήσουμε να δώσουμε νερό ή φάρμακο από το στόμα κατά τη διάρκεια του σπασμού.
- Να μην τον ενοχλήσουμε την ώρα που το επεισόδιο έχει μόλις τελειώσει, αλλά να τον αφήσουμε να συνέλθει με ηρεμία και ησυχία επιβεβαιώνοντας τον ότι όλα θα πάνε καλά.
ΒΡΕΦΙΚΟΙ ΣΠΑΣΜΟΙ
Μπορεί να παρατηρηθεί προσαγωγή ή απαγωγή των άνω άκρων ή κινήσεις εναγκαλισμού. Η αιτιολογία τους μπορεί να είναι γνωστή όπως εγκεφαλικές ανωμαλίες, τραύματα και περιγεννητική εγκεφαλική βλάβη ή να είναι ιδιοπαθής.
Ξεκινούν πριν από την ηλικία των 12μηνών με μέγιστη συχνότητα εμφάνισης σε ηλικία 4 -6 μηνών. Οι κρίσεις εμφανίζονται πολλές φορές ημερησίως, συχνά είναι δύσκολο να ελεγχθούν, συνοδεύονται από θνητότητα 20%.Από τα βρέφη που επιζούν, ποσοστό άνω του 75% παρουσιάζει νοητική υστέρηση και ποσοστό άνω του 50% συνεχίζει να παρουσιάζει κρίσεις δια βίου.
ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ
Η στήριξη των οικείων ατόμων με παιδιά με επιληψία είναι πολύ σημαντικός και καίριος. Αρχικά χρειάζεται και οι ίδιοι να δεχτούν στήριξη και βοήθεια, ηθική και συναισθηματική. Τουλάχιστον στον Ελλαδικό χώρο όταν ένα πολύ κοντινό και οικείο πρόσωπο νοσεί ή υποφέρει από κάτι ο οικείος περίγυρος νιώθει άμεσα την ανάγκη να αναβιώνει ότι και το παιδί του. Πως βιώνουν οι γονείς την επιληψία του παιδιού τους και κάποιες συμβουλές που μπορεί να είναι χρήσιμες προς της οικογένειες είναι οι εξής:
- Οι οικογένειες αντιλαμβάνονται την αρρώστια και τις επιπτώσεις της ως «πρόκληση» και κινητοποιούνται για να ξεπεράσουν τις δυσκολίες, αναζητούν πληροφορίες και προσαρμόζονται αποτελεσματικά, έχοντας πεποίθηση στις δυνάμεις τους.
- Αντιλαμβάνονται την επιληψία ως ένα κομμάτι «δοκιμασίας», επηρεαζόμενοι από τις θρησκευτικές τους αντιλήψεις και πεποιθήσεις. Συχνά πιστεύουν ότι δοκιμάζεται η πίστη, η αντοχή ή οι σχέσεις τους.epilipsia3
- Αντιλαμβάνονται την επιληψία ως «θέλημα της μοίρας», δέχονται τις ιατρικές συμβουλές χωρίς να τις αμφισβητούν και χωρίς να αναζητούν πληροφόρηση. Πιστεύουν ότι όσα τους συμβαίνουν βρίσκονται έξω από τον έλεγχο τους, οπότε και αφήνονται.
- Κάποιες οικογένειες αντιλαμβάνονται την επιληψία ως «τιμωρία» και έχουν μία αρνητική και απαισιόδοξη αντίληψη για την ζωή. Όταν βιώνουν ενοχές δέχονται παθητικά την θεραπεία. Άλλοι πάλι εξοργίζονται με την αδικία που τους «σημαδεύει» την ζωή τους και τιμωρούνται τα παιδιά τους αντί εκείνοι.
- Οι γονείς να ενημερώνονται συνεχώς για τις νέες εξελίξεις που μπορεί να προκύπτουν στο θέμα των επιληψιών. Έγκαιρη και άμεση διάγνωση
- Η επιληψία «ταλαιπωρεί» τα παιδιά αυτής της ηλικίας, οι γονείς είναι το στήριγμα τους. Είναι δίπλα τους λοιπόν, να απασχολούνται με δραστηριότητες που αρέσουν στα παιδιά, χωρίς να τα πιέζουν να ασχοληθούν μαζί τους ενώ δεν θέλουν.
- Με την κατάλληλη θεραπεία τα συμπτώματα μπορούν να υποχωρήσουν και τα άτομα να νιώθουν πιο ανάλαφρα και ανέμελα.
