Συχνά ακούμε τους γονείς να παραπονιούνται ότι τα παιδιά τους, τους αποκαλούν με το όνομα τους και όχι μαμά ή μπαμπά. Το τι μπορεί να δηλώνει αυτό για τη σχέση γονέα-παιδιού, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως η ηλικία του παιδιού, αν έχει γίνει κάποια πρόσφατη αλλαγή στην καθημερινότητα του κλπ. Για παράδειγμα, αν ένα παιδί απέκτησε πρόσφατα αδερφάκι, μπορεί να εκδηλώνει τη ζήλια του με αυτόν τον τρόπο, ενώ αν είναι έφηβος, τότε μπορεί να θέλει με αυτόν τον τρόπο να δείξει την αντιπαράθεση του με κάποια όρια που ίσως του έθεσαν οι γονείς του.
Σε κάθε περίπτωση, για να ερμηνεύσουμε τη συμπεριφορά του παιδιού και να δούμε πώς μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε, πρέπει να απαντήσουμε στις εξής ερωτήσεις:
1) Πότε ξεκίνησε η συγκεκριμένη συμπεριφορά;
2) Ποια σημαντική αλλαγή έγινε τότε και πώς η δική μας συμπεριφορά άλλαξε;
3) Πόσο συχνά εμφανίζεται η συμπεριφορά και κάτω από ποιες συνθήκες;
4) Πώς το αντιμετωπίζει ο σύντροφός μας;
5) Εμείς πώς έχουμε αντιδράσει;
6) Έχει φέρει η αντίδρασή μας μόνιμο αποτέλεσμα, αν όχι για πόσο διάστημα;
7) Τι πιστεύουμε εμείς ότι προσπαθεί να «πετύχει» το παιδί με αυτή του τη συμπεριφορά;
8) Τι αν γινόταν θα μας ανακούφιζε πραγματικά;
Μόνο αν αντιμετωπίσουμε την κάθε αντίδραση του παιδιού με αγάπη και αποδοχή και προσπαθήσουμε να διερευνήσουμε τι προσπαθεί να μας πει η συμπεριφορά του, θα λύσουμε πραγματικά ό,τι μας απασχολεί και η σχέση μας με τα παιδιά μας θα γίνει δυνατή. Τότε τα παιδιά μας θα μεγαλώνουν ασφαλή και ευτυχισμένα.
Μαρίνα Κρητικού
Ψυχολόγος Υγείας – Συστημική Σύμβουλος
Διαβάστε ακόμα:
- 10 αποδείξεις πως η κόρη μου είναι η αρχηγός του σπιτιού, από την Ελιάνα Χρυσικοπούλου
- Η μυρωδιά του μωρού μου, θα με συντροφεύει για πάντα!
- Γιατί ο τέλειος γονιός… ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ!
