Όταν έχεις 3 παιδιά σε ένα ηλικιακό φάσμα 42 μηνών, η καθημερινότητα σου προσδιορίζεται από τη λέξη χάος. Το αγόρι μου ήταν 8, το δεύτερο αγόρι μου 6 και η κόρη μου 4 μια μέρα του Μάρτη όπου έχασα το μυαλό μου.
Τα αγγελούδια μου αποφάσισαν να αρχίσουν την γκρίνια και να με ξεσηκώσουν.
“Βαριέμαι!” είπε ο πρώτος… “Και εγώ!” είπε ο δεύτερος για να πεταχτεί και η μικρή και να αρχίσει να λέει χοροπηδώντας “Και εγώ και εγώ και εγώ!”
Κλασικά παράπονα, αυτήν την φορά όμως αποφάσισα να ανταποκριθώ και να μην κάνω οτι δεν ακούω.
“Γιατί βαριέστε παιδιά;”
“Γιατί δεν έχουμε τίποτα να κάνουμε”, είπε ο πρώτος.
Τιποτα; Ε όχι και τίποτα!
“Λυπάμαι παιδιά μου. Έχετε δίκιο, δεν έχετε τίποτα να κάνετε. Επειδή όμως ο σκοπός της ζωής μου είναι να μην σας αφήνω να βαριέστε θα μας βάλω όλους μια φανταστική δραστηριότητα! Το υπόγειο και τα δωμάτια είναι όλα μέσα στη βρομιά. Η άνοιξη ετοιμάζεται να έρθει και πρέπει να κάνουμε γενική καθαριότητα! Σήμερα λοιπόν δεν θα μαζέψουμε απλά τα παιχνίδια όπως κάθε μέρα, αλλά θα τα κατηγοριοποιήσουμε σε ομάδες! Και για να έχει περισσότερη πλάκα θα βάλουμε και χρονόμετρο για να νικήσει όποιος είναι πιο γρήγορος!”
Τα παιδιά σοκαρίστηκαν. Με κοίταζαν σαν χάνοι – τόσο πολύ που κρατήθηκα με δυσκολία να μην βάλω τα γέλια.
“Όχι μαμά! Δεν θέλουμε να καθαρίσουμε! Αυτό κι αν είναι βαρετό!
Πήρα ένα στυλό, το χαρτί και την αριθμομηχανή μου πριν κουβαλήσω και τα τρία παιδάκια μου στο υπόγειο γνωρίζοντας πολύ καλά τι θα πει καθάρισμα. Τα παιδιά μου ήταν ανίδεα, αλλά αυτό θα σταματούσε εδώ.
Ένα δείγμα της τίποτα να κάνουμε συλλογής μας περιλάμβανε τα εξής: γρίφους, παιχνίδια, LEGO, αυτοκινητάκια, κοστούμια, λούτρινα, στοιχεία δράσης. Όλα αυτά συσσωρεύτηκαν από την ακατάσχετη επιθυμία των παιδιών για να πάρουν ό,τι έβλεπαν, δώρα, χριστουγεννιάτικες υπερβολές και χατίρια των γιαγιάδων.
Οι κανόνες του παιχνιδιού ήταν το πραγματικό αστείο. Τα παιδιά έπρεπε να συσσωρεύουν κάθε στοιχείο, όχι ανά ομάδα. Για παράδειγμα, η συλλογή Hot Wheels δεν μετρήθηκε ως 1 παιχνίδι, αλλά κάθε αυτοκίνητο προστέθηκε στο σύνολο. 50 αυτοκίνητα στην περίπτωσή μας. Πριν κρίνετε, να σας πω ότι όλα ήταν του άντρα μου από την παιδική του ηλικία. Κατηγορώ την πεθερά μου για την συγκεκριμένη υπερβολή της.
Οι μοναδικές εξαιρέσεις από τον κανόνα ήταν τα LEGO και όσα παιχνίδι ήταν σετ (πχ τα παζλ). Διαφορετικά, υπολογίζαμε τα βιβλία, τα αθλητικά αντικείμενα, τα λούτρινα και μια πληθώρα άλλων αντικειμένων ένα προς ένα.
Οποιεσδήποτε εικασίες σχετικά με τους τελικούς αριθμούς αποθέματός μας;
490 παιχνίδια, συγκεντρωμένα σε 105 κατηγορίες και εξακολουθώ να έχω τον κατάλογο δεκαπέντε χρόνια αργότερα.
Δείτε τον:
Η αλήθεια είναι σοκαρίστηκα λίγο όταν είδα τον αριθμό. Τότε κρέμασα τον κατάλογο στην πόρτα της κουζίνας σαν μια καθημερινή υπενθύμιση για το ότι δεν είχαν τίποτα να κάνουν.
Κοιτάζοντας πίσω, σκέφτομαι ότι το έργο μας κάλυψε το πλήρες φάσμα της στοιχειώδους εκπαίδευσης και των βασικών δεξιοτήτων ζωής.
Πρώτον, απορρόφησαν τις μαθηματικές αρχές της καταμέτρησης, της ταξινόμησης και της ομαδοποίησης των αντικειμένων. Οι δεξιότητες ανάγνωσης βελτιώθηκαν κάθε φορά που διάβαζαν τον κατάλογο απογραφής. Η ιστορία φρόντισε για τον εαυτό της, καθώς μάθανε με βιωματικό τρόπο να μην φωνάζουν ξανά οτι βαριούνται. Το μάθημα της επιστήμης επικεντρώθηκε γύρω από την αιτία και το αποτέλεσμα και έμαθαν να γράφουν μεγάλους αριθμούς. Ταυτόχρονα αναπτύχθηκε και η κοινωνική δεξιότητα να μαθαίνεις πώς να μιλάς με έναν τύραννο σαν τη μαμά.
Όσο για μένα, το σπίτι μου έγινε καθαρό και οργανωμένο και η εμπειρία μου δημιούργησε γόνιμο έδαφος στους εγκεφάλους του παιδιού μου για να φανταστούμε τι θα σκεφτεί την επόμενη φορά η τρελή μαμά.
Ακόμα και η βαρεμάρα λοιπόν έχει τα καλά της!
Διαβάστε ακόμα:
