Αποθηλασμός: μία μεταβατική περίοδος με ανάμεικτα συναισθήματα

Αποθηλασμός: μία μεταβατική περίοδος με ανάμεικτα συναισθήματα

Το ταξίδι του θηλασμού ξεκινά (ή θα έπρεπε να ξεκινά) από το πρώτο δευτερόλεπτο της γέννησης του μωρού. Τα νεογέννητα από την πρώτη στιγμή που αντικρίζουν τον κόσμο, το μόνο που έχουν ανάγκη είναι να νιώσουν και πάλι την ασφάλεια που ένιωθαν μέσα στην μήτρα, την οποία την προσφέρει η μυρωδιά της μανούλας τους, ο οικείος χτύπος της καρδιάς της, η χροιά της φωνής της. Έχουν ανάγκη να κουρνιάσουν στην αγκαλιά της και να μην βγουν από εκεί παρά μόνο για λόγους πραγματικής ανάγκης.

[babyPostAd]Περνώντας οι μήνες και μεγαλώνοντας τα βρεφάκια γίνονται μωράκια και αμέσως μετά μπαίνουν στην νηπιακή ηλικία. Ενώ τη στιγμή της γέννησης και τους πρώτους 3 μήνες της ζωής τους (οι οποίοι αναφέρονται και ως το 4ο τρίμηνο της εγκυμοσύνης) έχουν την απόλυτη ανάγκη της μαμάς τους, ενώ με την πάροδο των μηνών οι ανάγκες τους  διαφοροποιούνται. Η μαμά ειδικά τον πρώτο καιρό μέχρι να εδραιωθεί ο θηλασμός μπορεί να κάνει και μαραθώνιους θηλασμούς. Αυτό σιγά σιγά αλλάζει καθώς το μωρό μεγαλώνει και αρχίζει να συνειδητοποιεί και να θέλει να εξερευνά το περιβάλλον γύρω του. Βαδίζοντας προς την νηπιακή ηλικία το νήπιο αναζητά περισσότερο την αυτονομία και την ανεξαρτησία, ενώ συχνά επιδιώκει να κάνει όσα το αφορούν μόνο του, καθυστερώντας ίσως το πρόγραμμα των γονιών του, καθώς οι ρυθμοί ενός νηπίου δεν συμβαδίζουν με τους ρυθμούς των ενηλίκων.

Οι οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας συστήνουν θηλασμό έως τα 2 έτη και μετά για όσο θέλει η μαμά και το παιδί. Μετά τα 2 έτη το παιδί μπαίνει στην νηπιακή ηλικία και ίσως η μαμά κουραστεί (ειδικά αν έχει και μεγαλύτερα παιδιά με διαφορετικές ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν) και ενδεχομένως να αποφασίσει ότι θέλει σταδιακά να οδηγήσει το παιδί σε αποθηλασμό. Ίσως βέβαια και να θέλει το παιδί να της δείξει πότε θα είναι έτοιμο να αποθηλάσει και να επιλέξει τον φυσικό αποθηλασμό.

Όποια απόφαση και να πάρει το πιο σημαντικό είναι να το κάνει με αγάπη και σεβασμό προς τον παιδί. Αν επιλέξει τον φυσικό αποθηλασμό του παιδιού να είναι επειδή η ίδια το θέλει και το αντέχει, καθώς αν το επιλέξει για άλλους λόγους ίσως δεν καταφέρνει να ελέγξει τον εκνευρισμό που προκαλεί το agitation (έντονα συναισθήματα που ανακινούνται συνήθως κατά τον θηλασμό παιδιών νηπιακής ηλικίας) και να έχει συναισθηματικά ξεσπάσματα προς το παιδί.  Αν επιλέξει να οδηγήσει το παιδί σε αποθηλασμό, είναι καίριας σημασίας να γίνει όσο πιο ομαλά και σταδιακά γίνεται. Ο βίαιος αποθηλασμός τραυματίζει το παιδί και ίσως το γεγονός ότι δεν έχει μάθει ακόμα να ρυθμίζει τα συναισθήματα του, να το οδηγήσουν σε εκρήξεις θυμού.

Η περίοδος του αποθηλασμού είναι δύσκολη και για το παιδί και για τη μητέρα. Για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα τους ένωνε ο θηλασμός, ο οποίος δεν αποτελεί μόνο τροφή, αλλά παρηγοριά, ζεστασιά, σύνδεση. Τώρα μητέρα και παιδί πρέπει να μάθουν να συνδέονται και με άλλους τρόπους. Συνεπώς είναι πολύ σημαντικό όταν αποφασίσουμε να αρχίσουμε να παραλείπουμε πρώτα τους ημερήσιους θηλασμούς, να το κάνουμε με την παρουσία μας, με πολλή αγάπη και τρυφερότητα προς το πλασματάκι μας. Η σύνδεση με τα παιδιά μας και ο ασφαλής συναισθηματικός δεσμός είναι αυτό που θα κάνει τη διαφορά στη σχέση μας μαζί τους.

Κρητικού Μαρίνα
Ψυχολόγος Υγείας/ Συστημική-Οικογενειακή Σύμβουλος

Συνεργάτης Attachment Parenting Hellas
[email protected]

Πηγή: kritikou-healthpsy.gr

Διαβάστε ακόμη:

Αποθηλασμός: Ποιά είναι η πιο κατάλληλη ηλικία;

Φυσικός αποθηλασμός για νήπια!

Απογαλακτισμός ή αποθηλασμός;