της Ίριδας Κρέμερ
Τα να είναι ένας γονιός δυναμικός και αποφασιστικός σίγουρα αποτελεί ένα πολύ καλό πρότυπο για το παιδί του. Κάποια παιδιά νιώθουν ότι το πρότυπο τους τους ταιριάζει και κάποια άλλα νιώθουν πως είναι λίγο διαφορετικά από την μαμά ή το μπαμπά. Πολλές φορές οι γονείς θέλουν το παιδιά τους (κι ειδικά του ίδιου φύλου) να είναι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν τους βλέποντας τα να μεγαλώνουν.
Πολύ συχνά τα παιδιά δυσκολεύονται να ακολουθήσουν αυτό το μοντέλο γιατί μπορεί απλά να μην μπορεί ο χαρακτήρας τους να ταυτιστεί με το χαρακτήρα του γονιού. Ο γονιός όμως παραμένει το πρότυπο κι εκεί έρχεται η εσωτερική σύγκρουση στο μυαλό του παιδιού που προσπαθεί να ισορροπήσει την αγάπη και την αποδοχή που παίρνει από τον γονιό με τα δικά του όνειρα και την εικόνα που σχηματίζει το ίδιο για τον εαυτό του.
Έτσι λοιπόν για το παιδί οι επιλογές είναι δύο. Ή θα ακολουθήσει το δρόμο του γονιού και θα γίνει ένα με το πρότυπο του, παρόλο που δε θα του ταιριάζει, γιατί απλά θα φοβάται την πιθανή απόρριψη του γονέα. Ή θα απαρνηθεί το πρότυπο, κάτι που θέλει πολύ δύναμη, και θα ακολουθήσει το δικό του δρόμο που μπορεί να το φέρει σε ρήξη με τον γονιό, αν ο γονιός δεν είναι ανοιχτός και διαλλακτικός στην εικόνα που έχει δημιουργήσει για το παιδί του.
Σημαντικό λοιπόν είναι οι γονείς να αποφεύγουν να δημιουργούν ‘εικόνες’ για τα παιδιά τους. Το παιδί είναι η συνέχεια του γονιού αλλά όχι απαραιτήτως το ομοίωμα του. Πολλά παιδιά μοιάζουν και συμφωνούν με τους γονείς τους σαν προσωπικότητες και χαρακτήρες και εξίσου πολλά παιδιά διαφέρουν και από τους δύο γονείς με μία ξεχωριστή δική τους προσωπικότητα.
Είναι δύσκολο για ένα γονιό να δεχτεί ότι το παιδί του δεν είναι τόσο δυναμικό και δραστήριο όσο ο ίδιος αλλά σημασία έχει να βλέπουμε ένα παιδί να ζει ευτυχισμένο και ισορροπημένο με αυτό που είναι και όχι να το βάζουμε σε καλούπια που δυσκολεύεται να ακολουθήσει και τελικά δυστυχεί.
Πολλές φορές βλέπουμε παιδιά με καταπιεσμένα συναισθήματα που εξωτερικεύονται αργότερα στην ενήλικη ζωή με ανατροπές και «επαναστατικές» κινήσεις φέρνοντας δυσκολία στη ζωή τους, ή παιδιά που πασχίζουν να φτάσουν κάτι που αδυνατούν να πετύχουν μόνο και μόνο γιατί βιώνουν την αγωνία και το άγχος μήπως οι γονείς τους απορρίψουν ή τους μειώσουν, ειδικά όταν υπάρχει ένα άλλο παιδί στην οικογένεια (π.χ. αδελφός/ή) που δείχνει δυναμισμό και υπάρχει μέσα από αυτό σύγκριση.
Καλό είναι οι γονείς να αφήνουν τα παιδιά τους ειδικά στα χρόνια προσχολικής ηλικίας και στις πρώτες τάξεις του δημοτικού να ξεδιπλώνουν τα ταλέντα τους. Με αυτό τον τρόπο ο γονιός θα αναγνωρίσει τα δυνατά σημεία του παιδιού του και θα μπορέσει να του προσφέρει τον δυναμισμό που ο ίδιος έχει πιο στοχευμένα, βάσει των ταλέντων και των επιλογών του παιδιού του. Έτσι το παιδί σας νιώθει κοντά του και αγαπά το πρότυπο του καθώς είναι ένα πρότυπο που προσφέρει γνώση κι εμπειρία χωρίς να την επιβάλει.
————
Η Ίριδα Κρέμερ είναι απόφοιτος Ψυχολογίας και Συμβουλευτικής Ψυχολογίας (University of Essex, University of Edinburgh) και εργάζεται ιδιωτικά σε θέματα που αφορούν την συμβουλευτική γονέων, τη θεραπεία ζεύγους και ατομικών συνεδριών. Αρθρογραφεί στο blog της www.lifemade.gr.
Aν σας άρεσε το άρθρο,πατήστε Share… και μοιραστείτε το με τους φίλους σας!
