Ένα μικρό αγόρι ρώτησε τη μαμά του:
– «Γιατί κλαις μαμά;»
– «Γιατί είμαι γυναίκα» του είπε.
– «Δεν καταλαβαίνω» είπε το μικρό.
Η μαμά του απλά το αγκάλιασε και είπε «και ούτε ποτέ θα καταλάβεις….»
Αργότερα το μικρό αγόρι ρώτησε τον μπαμπά του:
– «Γιατί η μαμά κλαίει χωρίς λόγο;»
– «Όλες οι γυναίκες κλαίνε χωρίς λόγο!» ήταν το μόνο που μπορούσε να πει ο μπαμπάς του.
Το αγοράκι μεγάλωσε και έγινε άντρας, έχοντας ακόμα την απορία για ποιο λόγο κλαίνε οι γυναίκες.
Κάποια στιγμή είχε μια συζήτηση με τον Θεό.
Τότε Τον ρώτησε:
«Θεέ μου, γιατί οι γυναίκες κλαίνε τόσο εύκολα;»
Και τότε ο Θεός του είπε:
– «Όταν δημιούργησα την γυναίκα έπρεπε να είναι ξεχωριστή. Έφτιαξα τους ώμους της δυνατούς αρκετά ώστε να σηκώνουν τα βάρη του κόσμου και απαλά για να προσφέρουν ανακούφιση.
Της έδωσα εσωτερική δύναμη για να μπορεί να υπομένει τις γεννήσεις και την απόρριψη που καμιά φορά προέρχεται από τα παιδιά της. Της έδωσα σκληράδα που της επιτρέπει να συνεχίζει όταν οι υπόλοιποι τα έχουν παρατήσει, και να φροντίζει την οικογένεια της μέσω αρρώστιας και κούρασης χωρίς να παραπονιέται.
Της έδωσα ευαισθησία ώστε να αγαπάει τα παιδιά της κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, ακόμα και όταν αυτά την πληγώνουν. Της έδωσα δύναμη ώστε να αντέχει τον άντρα της με τα ελαττώματα του και την έπλασα από το πλευρό του για να προστατεύσω την καρδιά του.
Της έδωσα σοφία να γνωρίζει ότι ένας σύζυγος ποτέ δεν πληγώνει την γυναίκα του, απλά ελέγχει τις δυνάμεις της και την αποφασιστικότητα της να παραμείνει δίπλα του χωρίς αμφιβολίες.
Βλέπεις γιέ μου είπε ο Θεός, η ομορφιά της γυναίκας δεν είναι στα ρούχα που φοράει, στη μορφή που έχει, ούτε στον τρόπο που φτιάχνει τα μαλλιά της…
Η ομορφιά της γυναίκας είναι στα μάτια της… γιατί τα μάτια είναι οι πύλες της καρδιάς… το μέρος που η αγάπη κατοικεί».
