Εσείς γαργαλάτε τα παιδιά σας; Ήρθε η ώρα να σταματήσετε!
Οι περισσότεροι γονείς πιστεύουν οτι τα παιδιά απολαμβάνουν το γαργαλητό. Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Το γαργαλητό προκαλεί τις ίδιες αντιδράσεις με το χιουμορ, γέλια, ανατριχίλα και σπασμωδικές κινήσεις, με αποτέλεσμα το άτομο που γαργαλιέται να δείχνει σαν να περνάει υπέροχα, ενώ μπορεί να υποφέρει.
Ιστορικά, πολλοί πολιτισμοί χρησιμοποιούσαν το γαργαλητό για να προκαλούν πόνο. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Χαν, τα κινέζικα βασανιστήρια αποτελούνταν από γαργαλητό – και αυτή ήταν η τιμωρία που επέλεγαν οι ευγενείς, επειδή προκαλούσε μεγάλη ταλαιπωρία, χωρίς να αφήνει σημάδια. Και στην αρχαία Ρώμη, για να τιμωρήσουν τους δράστες τους έδεναν και έριχναν αλάτι στα πόδια τους – στη συνέχεια έβαζαν κατσίκες να γλύφουν τα πόδια του, προκαλώντας γαργαλητό. Επίσης, οι ναζιστές συχνά βασάνιζαν Εβραίους αιχμαλώτους γαργαλώντας τους με φτερό.
Σήμερα θεωρούμε το γαργαλητό ένα παιχνίδι, αλλά αν δείτε τις παρακάτω εξομολογήσεις ανθρώπων θα καταλάβετε οτι μόνο παιχνίδι δεν είναι.
“Σιχαινόμουν το γαργαλητό ως παιδί και ακόμα το σιχαίνομαι. Είναι σαν να προσπαθώ να πάρω ανάσα ενώ νιώθω οτι παθαίνω ασφυξία, και ταυτόχρονα οτι δεν μπορώ να επικοινωνήσω για να το σταματήσουν”.
“Ο αδερφός μου πάντα με γαργαλούσε ακόμα κι όταν τον παρακαλούσα να σταματήσει. Ήταν πολύ ενοχλητικό! Ήθελα να τους δείξω οτι περνάω καλά μαζί του αλλά ένιωθα εντελώς ανυπεράσπιστη, οτι με έλεγχε!”
¨Μου άρεζε ένα ήπιο και ελαφρύ γαργαλητό, αλλά ποτέ κανείς δεν καταλάβαινε οτι έπρεπε να σταματήσει. Συνήθως, το γαργαλητό και τα τσιμπήματα με οδηγούσαν σε κρίση πανικού. Και πάντα μου έλεγαν: Μην κάνεις σαν μωρό, δε σε πόνεσα!”
“Ακόμα κι όταν φώναζα να σταματήσει, ο μπαμπάς μου δεν σταματούσε ποτέ. Πραγματικά υπέφερα. Μέχρι που έφτασα 13 ετών και τότε, πάνω στο γαργαλητό, του έσπασα το δάχτυλο. Ευτυχώς δεν το ξαναδοκίμασε από τοτε!”
Αναρωτιέμαι αν οι γονείς δεν σταματάνε με τα παρακάλια των παιδιών γιατί πιστεύουν οτι περνάνε καλά, ή γιατί θέλουν να πιστέψουν οτι περνάνε καλά. Είναι λες και χρησιμοποιούμε το γαργαλητό για να αλλάξουμε τη διάθεση των παιδιών ή για να φανούμε καλύτεροι στα μάτια τους!
Θυμάμαι, μια φορά καθόμασταν στο σαλόνι η κόρη μου και 5 φίλες της και ζωγράφιζαν με προσήλωση. Τότε μπήκε ένας μπαμπάς μέσα στο σαλόνι, χωρίς να τον πάρει κανείς χαμπάρι, πήγε πίσω από την κόρη του και την γαργάλησε απότομα. “Εχω δουλειά!” φώναξε η μικρή, αλλά ο μπαμπάς δεν κατάλαβε και συνέχισε.
“Σταμάτα!”, ξαναφώναξε η μικρή για να παρεξηγηθεί στο τέλος ο μπαμπάς:
“Μην κάνεις έτσι, απλά σε γαργαλάω!”
Νομίζω οτι απλά έψαχνε απεγνωσμένα για ένα σημάδι που θα του έδειχνε οτι η κόρη του χάρηκε που τον είδε.
Θα ήταν παράλειψη αν δεν αναφέραμε οτι το γαργαλητό το χρησιμοποιούν οι παιδόφιλοι στα θύματα τους, και η ψυχολόγος Tracy Lamperti εξηγεί:
“Οι παιδόφιλοι χρησιμοποιούν μεθόδους και τακτικές για να μην γίνονται αντιληπτοί από την οικογένεια και φυσικά από το ίδιο το παιδί. Με το γαργαλητό κερδίζουν τις εντυπώσεις των γονιών αλλά και την εμπιστοσύνη του παιδιού, το οποίο ρίχνει τις άμυνες του. Ταυτόχρονα, ο δράστης ελέγχει εάν υπάρχει κάποιο όριο από τους γονείς για να σταματήσει.”
Κάθε φορά που σεβόμαστε το “όχι” και το “σταμάτα” που λέει το παιδί μας, το βοηθάμε να καταλάβει οτι το ίδιο είναι ο κυρίαρχος του σώματος του και οτι μπορεί το ίδιο να βάζει όρια, τα οποία ΠΡΕΠΕΙ να είναι σεβαστά.
Δεν λέμε να μην γαργαλάτε ποτέ τα παιδιά σας! Σε κάποια παιδιά αρέσει, μέχρι ένα σημείο. Πρέπει όμως πάντα να θυμάστε:
- Αν ένα παιδί δεν μιλάει ακόμη, δεν το γαργαλάμε. Προσέχουμε καλού κακού για να μην το πληγώσουμε.
- Πριν γαργαλήσετε, ρωτήστε! Μπορεί ακόμα να έχει το στοιχείο της έκπληξης, εάν το κάνετε παιχνιδιάρικα.
- Καθορίστε ένα σινιάλο που θα σημαίνει “σταμάτα”, για την περίπτωση που το παιδί γελάει δυνατά και δεν μπορεί να μιλήσει!
Eπιμέλεια κειμένου για το babyradio: Θωμαΐδου Ευθυμία Ζωή
