Γι’αυτό βάζω πάντα τον άντρα μου πάνω από τα παιδιά!
Γράφει η Amber Doty, από το site YourTango
«Σε λιγότερο από ένα μήνα αφότου παντρευτήκαμε -πριν καν προλάβω να στείλω τις ευχαριστήριες κάρτες για τα δώρα του γάμου μας- κρατούσα στα χέρια μου ένα θετικό τεστ εγκυμοσύνης.
Συμβουλές υγείας και φροντίδας για βρέφη και παιδιά
[babyPostAd]Οκτώμισι μήνες μετά το γάμο και ακόμα προσπαθούσαμε να προσαρμοστούμε στους νέους μας ρόλους ως σύζυγοι, ξαφνικά γίναμε μαμά και μπαμπάς. Δεν θα πω ότι δεν θέλαμε να γίνουμε γονείς , γιατί και οι δύο ανυπομονούσαμε να αποκτήσουμε τη δική μας οικογένεια, αλλά σίγουρα το να γίνεις και σύζυγος και μαμά την ίδια χρονιά είναι δύσκολο.Ο πρώτος χρόνος ζωής του γιου μας ήταν και ο πιο δύσκολος χρόνος για τον γάμο μας, αλλά έτσι πήρα ένα σημαντικό μάθημα: Τον σύζυγό μου τον βάζω πάντα πάνω από τα παιδιά μας.
Μη με παρεξηγείτε, αγαπώ τα παιδιά μου και θα κάνω τα πάντα για να είναι ευτυχισμένα. Αλλά αγαπώ τον σύζυγό μου περισσότερο.
Όταν λέω αυτήν την άποψη μου σε φίλους ή στη μαμά μου, συνήθως με αντιμετωπίζουν με οργή ή ακόμη και σοκ. Άλλωστε η άποψη μου έρχεται σε αντίθεση με τον χρυσό κανόνα της μητρότητας, αυτόν που θέλει την καλή μητέρα να θυσιάζει τα πάντα για την ευτυχία των παιδιών της.
Το να βάζω στην άκρη τις δικές μου ανάγκες είναι το αναμενόμενο, αλλά λυπάμαι – δεν συμφωνώ με αυτό.
Κι όμως, δεν είμαι η μόνη που το πιστεύω! Σε μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το YourTango, οι μισοί από αυτούς που ρωτήθηκαν πιστεύουν ότι οι γυναίκες πρέπει να δίνουν προτεραιότητα στο σύζυγό τους. Φυσικά οι άλλοι μισοί είχαν αντίθετη άποψη.
Και το καταλαβαίνω. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο δεσμός μεταξύ μητέρας και παιδιού είναι άρρηκτος. Αλλά η σχέση μου με τον σύζυγό μου είναι επωφελής για όλη την οικογένεια. Με το να βάζω τον άντρα μου πάνω από τα παιδιά μειώνονται οι πιθανότητες να πάρω διαζύγιο και αυξάνονται οι πιθανότητες τα παιδιά να μεγαλώσουν ευτυχισμένα με δύο αγαπημένους γονείς.
Πιστεύω ακράδαντα ότι η μοντελοποίηση μιας υγιούς σχέσης για τα παιδιά μας θέτει τα θεμέλια για το πώς θα σχηματίζουν τους δικούς τους δεσμούς καθώς θα μεγαλώνουν. Κατά τη γνώμη μου, ο σύζυγός μου κι εγώ είμαστε το πρώτο παράδειγμα για τον ορισμό ενός ευτυχισμένου γάμου. Τα παιδιά μας μαθαίνουν μέσα από εμάς πώς να συμπεριφέρονται στο άλλο τους μισό, όταν το βρουν.
Νομίζω ότι το να μεγαλώνουν σε ένα σπίτι με δυο γονείς που αγαπιούνται πολύ και σέβονται ο ένας τον άλλον, είναι το κλειδί για την ομαλή ανάπτυξή τους. Για μένα αυτό σημαίνει ότι πρέπει να βάζω τον σύζυγό μου πάνω από τα παιδιά.
Με λίγες εξαιρέσεις, δεν θα βρείτε τα παιδιά μας στο κρεβάτι μας το βράδυ. Αν αντέχουμε οικονομικά μόνο ένα ταξίδι το χρόνο, θα πάμε μόνοι μας και δεν νιώθω καθόλου ενοχές για το γεγονός ότι χρησιμοποιώ την οικογένεια μου για να κρατήσει τα παιδιά, ώστε να βγούμε με τον άντρα μου ένα ραντεβού οι 2 μας.
Σε λίγα χρόνια, ο γιος μας και η κόρη μας θα φύγουν από το σπίτι και τότε θα θέλω να το γιορτάσω – κι όχι να κάθομαι σε ένα ήσυχο σπίτι με έναν άντρα που θα έχει γίνει ξένος, ως αποτέλεσμα όλων αυτών των χρόνων της ανατροφής των παιδιών.»
Επιμέλεια κειμένου για το babyradio: Θωμαΐδου Ευθυμία Ζωή
