Πρόσφατες μελέτες ( Hill , 1997) αναφέρουν ότι, από ένα κατάλογο οκτώ κινήτρων τα οποία ο άνθρωπος έχει σεξουαλικές επαφές, το κίνητρο της απόκτησης παιδιού είναι το λιγότερο ζητούμενο ή επικαλούμενο. Πιστεύεται δε ότι αυτό ήταν πάντοτε έτσι, για όλους τους ανθρώπους, σε όλες τις εποχές. Από την αυγή της ιστορίας, άνδρες και γυναίκες ήθελαν να είναι σε θέση να αποφασίσουν οι ίδιοι πότε και με ποιόν θα αποκτούσαν παιδί, κι αν ήταν δυνατό να μπορούσαν να επιλέξουν και το γένος του.
Αντισυλληπτικές μέθοδοι, με τη μια ή την άλλη μορφή έχουν χρησιμοποιηθεί εδώ και χιλιάδες χρόνια στη ιστορία του ανθρώπινου γένους. Η αντισύλληψη χρησιμοποιήθηκε ακόμη και σε πολιτισμούς και κοινωνίες οι οποίοι είχαν αυστηρούς κώδικες, πολιτικούς, κοινωνικούς ή θρησκευτικούς, που απαιτούσαν από τους ανθρώπους «να είναι παραγωγικοί και να αυξάνονται». Βεβαίως οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν πριν τον 20ον αιώνα δεν ήταν τόσο ασφαλείς και αποτελεσματικές όπως αυτές που έχουμε σήμερα στη διάθεση μας.
Στη παρούσα διάλεξη, θα επιχειρήσω μια ιστορική αναδρομή σε βάθος χρόνια, για να κατανοήσουμε από πού πέρασε η ανθρώπινη ανάγκη και αναζήτηση στο θέμα του ελέγχου των γεννήσεων. Λόγω της μητριαρχίας και της ελεύθερης σεξουαλικής σχέσης των πρωτόγονων, η γυναίκα της παλαιολιθικής εποχής ήταν τον περισσότερο καιρό έγκυος ή θήλαζε και μεγάλωνε τα μικρά της. Παρόλα αυτά, ο πληθυσμός δεν αποτελούσε πρόβλημα, ούτε αυξανόταν ραγδαία, γιατί πολλά παιδιά δεν γεννιούνταν καν, και τα περισσότερα που γεννιούνταν δεν επιβίωναν. Η βρεφική θνησιμότητα ήταν πολύ μεγάλη.
Όταν όμως ο άνθρωπος έπαψε να περιπλανείται συνέχεια ανάλογα με το κυνήγι, και έγινε ποιμένας και γεωργός, άρχισε να αυξάνει και ο πληθυσμός του, και συνάμα τα στόματα που έπρεπε να τραφούν. Κι έτσι γεννήθηκε η ανάγκη του περιορισμού των γεννήσεων. Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ο άνθρωπος κατά τις διάφορες εποχές ήταν σύμφωνα με τις γνώσεις και τα πιστεύω του για την ανθρώπινη αναπαραγωγή την εποχή εκείνη.
Οι άνθρωποι προσπάθησαν πολύ για να κατανοήσουν τη γυναικεία γονιμότητα και την ανθρώπινη αναπαραγωγή από τότε που δημιουργήθηκαν οι πρώτες οικογένειες. Δεν μας παραξενεύει βέβαια πως πολύ λίγοι γνώριζαν τη σχέση ανάμεσα στο σεξ και την εγκυμοσύνη, αφού το σπέρμα ανακαλύφτηκε μόλις το 1678, και χρειάστηκαν άλλα 100 χρόνια μέχρι να κατανοήσουν οι επιστήμονες τον ρόλο του. Τα ωάρια ανακαλύφτηκαν πολύ αργότερα, το 1827. Ο χρόνος της ωορηξίας ήταν άγνωστος μέχρι το 1930, και μόλις το 1995 οι φυσιολόγοι μπόρεσαν να υποδείξουν πότε αναμενόταν η ωορηξία.
Όσο παρέμενε άγνωστος ο ρόλος του άντρα στην τεκνοποίηση, η μοναδική μορφή αντισύλληψης ήταν μια μέθοδος που θα επιδρούσε στη γυναίκα. Κι όταν πάλι έγινε γνωστός ο ρόλος του αρσενικού στη τεκνοποίηση, οι μέθοδοι προφύλαξης είχαν πάλι στόχο τη γυναίκα.
Λιθίνη εποχή
Οι άνθρωποι της λιθίνης εποχής δεν γνώριζαν από πού ερχόντουσαν τα παιδιά. Κάποιοι εθεωρούσαν ότι τα πνεύματα των παιδιών ζούσαν σε ορισμένα φρούτα, και η εγκυμοσύνη προκαλείτο τρώγοντας το φρούτο. Άλλοι πίστευαν ότι ο ήλιος, ο άνεμος, η βροχή, το φεγγάρι και τα άστρα ήσαν υπεύθυνοι για την πρόκληση της εγκυμοσύνης. Κάποιοι θεωρούσαν το αφρό τηςθάλασσας πολύ αποτελεσματικό. Η εγκυμοσύνη ήταν για αυτούς ένα μαγικό γεγονός.
Σεξουαλική αποχή
Η αποχή, σαν μέθοδος αποφυγής της εγκυμοσύνης δεν είχε λόγο στους ανθρώπους που δεν γνώριζαν τη σχέση μεταξύ επαφής και τεκνοποίησης. Η αποχή, κυρίως για τις γυναίκες, ήταν σημαντική για τους αρχαίους λαούς οι οποίοι καταλάβαιναν τη σχέση σεξουαλικής επαφής και εγκυμοσύνης. Μετά την έναρξη της περιόδου (εμμηναρχή), οι γυναίκες σε διάφορους πολιτισμούς αναμένετο να διατηρούν αποχή από σεξουαλικές επαφές. Με αυτό τον τρόπο, οι μέλλοντες σύζυγοι τους θα μπορούσαν να ήσαν βέβαιοι για την πατρότητα των παιδιών τους. Καθόλη τη διάρκεια της ιστορίας, η βεβαιότητα των ανδρών για την πατρότητα τους ήταν η κινητήριος δύναμη για την ανάγκη της νύμφης να είναι παρθένα και τον αποκλεισμό της γυναίκας από τη δημόσια ζωή. Ειρωνικά, αυτές οι ίδιες ανάγκες είναι ο λόγος της ανάπτυξης της πορνείας στους περισσότερους πολιτισμούς.
Η αποχή για λόγους αντισύλληψης, από τις παντρεμένες γυναίκες, όμως, οδήγησε τους άνδρες σε μεγαλύτερη εξάρτηση από την πορνεία, η οποία με τη σειρά της σε επιδημίες σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων περί το τέλος του 19ου αιώνα.
Bρεφοκτονία
Η απλούστερη αλλά και πιο προφανής μέθοδος για τη συγκράτηση της πληθυσμιακής αύξησης ήταν η βρεφοκτονία. Συχνά, δεν ήταν ξεκάθαρη όπως ο φόνος – λόγου χάρη, η εγκατάλειψη ενός νεογέννητου στα στοιχεία της φύσης ή η αδιαφορία για ένα άρρωστο βρέφος. Άλλοτε όμως ήταν πιο ξεκάθαρη. Σε πρόσφατους συγκριτικά καιρούς, αναφέρεται πως κάποιες φυλές στην Πολυνησία σκότωναν τα δυο τρίτα των παιδιών τους, ενώ οι Ζάγκας, πολεμοχαρείς νομάδες στην Αγκόλα, τα σκότωναν όλα, ώστε να μην είναι παραφορτωμένες οι γυναίκες την ώρα της προέλασης. Όταν χρειάζονταν δε πληθυσμό, υιοθετούσαν δια της βίας εφήβους από άλλες φυλές. Στη δυτική Αυστραλία, όπου υπάρχουν ακόμη ιθαγενείς που ζούν σε πρωτόγονες συνθήκες, κατά τον 19ον αιώνα, υπήρχε φυλή που τα μέλη της έτρωγαν το νεογέννητο κάθε δέκατης γέννας, προκειμένου να συγκρατηθεί ο πληθυσμός στα όρια που μπορούσε να θρέψει η γη.
Στα περισσότερα περιστατικά βρεφοκτονίας, θύμα ήταν το κορίτσι, όχι για λόγους φαλλοκρατικούς, αλλά επειδή στο μέλλον θα γεννούσε και αυτό παιδιά, μια απειλή δηλαδή που δεν στρεφόταν μόνο κατά του εαυτού του, αλλά, ως προς την προμήθεια τροφής, αφορούσε και τους απογόνους του. Εξάλλου, τα αγόρια είχαν μεγαλύτερες πιθανότητες να πεθάνουν, υπό κανονικές συνθήκες, σε καβγάδες μεταξύ τους ή σε διαφυλετικές συρράξεις.
Οι αρχαίοι Σπαρτιάτες χρησιμοποίησαν την βρεφοκτονία σαν μέθοδο πληθυσμιακού ελέγχου. Στον Καιάδα δεν έριχναν μόνο τα άρρωστα και τα σακάτικα βρέφη, αλλά και το περίσσευμα των κοριτσιών που δεν μπορούσε η πολιτεία να θρέψει.
Αγριόχορτα
Μια άλλη μέθοδος ελέγχου της πληθυσμιακής αύξησης, που χρησιμοποιήθηκε κατά το τέλος της παλαιολιθικής περιόδου, ήταν η χρήση άγριων χόρτων. Πολύ πριν ξεκινήσει η αγροτική ζωή, οι γυναίκες είχαν εξοικειωθεί με τις ιδιότητες των περισσότερων φυτών που μεγάλωναν κοντά στους καταυλισμούς τους, και οι πρωτόγονοι λαοί τα δοκίμασαν για σκοπούς αντισύλληψης. Η αποτελεσματικότητα κάποιων από αυτά τα φυτά, έχει σήμερα επιβεβαιωθεί.
Στα κεντρικά δάση της Παραγουάης χρησιμοποιείται η Stevia rebaudiana , που αποξηραίνεται, κονιορτοποιείται και βράζεται σε νερό. Η γυναίκα που επιθυμούσε να αποφύγει τη σύλληψη έπινε καθημερινά ένα φλιτζάνι απ’ αυτό το ρόφημα. Οι Ναβάχο χρησιμοποιούσαν ένα ρόφημα από φύλλα του φυτού paspalum notatum . Οι Σοσόνι, στη Νεβάδα, ένα ρόφημα από ρίζες που φύτρωναν σε βράχους, κι οι Χόπις μια σκόνη από την αποξηραμένη ρίζα του φυτού arisaema atrorubens . Σήμερα, με τη γνώση της αναλυτικής χημείας έχει αποδειχτεί ότι τα φάρμακα της Παραγουάης και των Σοσόνι έχουν, όντως, αντισυλληπτικές ιδιότητες.
Απομόνωση των κοριτσιών
Κάποιοι άλλοι τρόποι για συγκράτηση της πληθυσμιακής ανάπτυξης, ήσαν καθαρά κοινωνικοί και οι περισσότεροι από αυτούς αφορούσαν άμεσα τις γυναίκες. Οι Ινδιάνοι Κάριερ της Βρετανικής Κολομβίας συνήθιζαν, τον 19ον αιώνα, να «εξορίζουν» σε αγριότοπους τα κορίτσια μόλις άρχιζαν να έχουν έμμηνο κύκλο, όπου τα υποχρέωναν να περάσουν, σε τέλεια απομόνωση, τρία ή τέσσερα χρόνια. Θεωρούνταν απειλή για όποιον τα αντίκριζε, και υπήρχε η δοξασία ότι ακόμη και τα αχνάρια τους βεβήλωναν όποιο μονοπάτι πατούσαν. Πέρα από μεταφυσικές προεκτάσεις και προβλέψεις ολικής καταστροφής, που σκοπό είχαν να ενισχύσουν το κατεστημένο της εποχής, τα ταμπού αυτά δεν ήταν παρά ένας τρόπος να απομονώνονται τα κορίτσια, γεγονός που περιόριζε τις γεννήσεις.
Αρχαία Αίγυπτος
Υπάρχουν ιστορικά στοιχεία στη αρχαία Αίγυπτο οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν μια κολπική ουσία υπό μορφή υπόθετου, που αποτελείτο από διάφορες όξινες ουσίες (κόπρανα κροκόδειλου) και η οποία αλείφετο πολλές φορές με μέλι ή λάδι, και η οποία φαίνεται να ήταν αποτελεσματική, παρόλο που δεν γνώριζαν το μηχανισμό της σύλληψης.
Εκτρωτικες ουσίες και βότανα
Πολλές εκτρωτικές ουσίες έχουν χρησιμοποιηθεί κατά την ιστορία της ανθρωπότητας Κάποιες ήταν αποτελεσματικές, άλλες όχι. Αυτές που ήσαν αποτελεσματικές είχαν και σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες. Ένα εκτρωτικό φυτό, το siphium , το οποίο ήταν αποτελεσματικό χωρίς παρενέργειες, χρησιμοποιήθηκε τόσο πολύ που οδήγησε στην εξαφάνιση του κατά τον 1ον αιώνα μΧ. Το μαύρο cohosh τσάϊ ήταν επίσης αποτελεσματικό μερικές φορές.
Τα βότανα θηρανθέμις ( tansy ) και φλησκούνι ( pennyroyal ) είναι πολύ γνωστά στη λαϊκή ιατρική ως εκτρωτικά. Οι χημικές ουσίες σ’ αυτά τα βότανα που προκαλούν έκτρωση είναι τόσο ισχυρές που προκαλούν ζημιά στο συκώτι και άλλα ζωτικά όργανα κάνοντας τις ουσίες αυτές πολύ επικίνδυνες για τη ζωή της γυναίκας.
Δηλητήρια
Είναι γνωστό ότι η κατάποση διαφόρων δηλητηρίων από τη γυναίκα, μπορεί να έχει βλαπτικά αποτελέσματα στο αναπαραγωγικό της σύστημα. Για σκοπούς αντισύλληψης οι γυναίκες έχουν δοκιμάσει διαλύματα υδράργυρου, αρσενικού και άλλες τοξικές ουσίες. Ο Έλληνας γυναικολόγος Σοράνους, κατά τον 2ον αιώνα μΧ, συμβούλευε τις γυναίκες να πίνουν νερό που οι σιδηρουργοί χρησιμοποιούσαν για να κρυώνουν το σίδερο. Αιώνες πριν, οι Κινέζες γυναίκες έπιναν μόλυβδο και υδράργυρο για να ελέγξουν την γονιμότητα τους, κάτι το οποίο πολλές φορές οδηγούσε σε στειρότητα ή θάνατο.
Την εποχή εκείνη, που ο μητρικός θάνατος κατά την εγκυμοσύνη ή μετά το τοκετό από αιμορραγίες ή μολύνσεις, ήταν τόσο ψηλός, που ο κίνδυνος από τις εκτρωτικές ουσίες φάνταζε ανυπολόγιστος.
Αποτράβηγμα
Μιά άλλη μέθοδος που χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα είναι το αποτράβηγμα. Υπάρχουν δύο είδη αποτραβήγματος
(α) Coitus interruptus – Λατινικό όνομα για το τράβηγμα με την εκσπερμάτωση να γίνεται εκτός του κόλπου.
(β) Coitus reservatus – Λατινικό όνομα για το τράβηγμα χωρίς εκσπερμάτωση.
Και οι δύο μέθοδοι έχουν χρησιμοποιηθεί από την αρχαιότητα για σκοπούς αντισύλληψης και για άλλους λόγους. Σύμφωνα με το βιβλίο της Γένεσης (Παλαιά Διαθήκη), ο βιβλικός πρίγκιπας. O νάν αμάρτησε, χρησιμοποιώντας διακεκομμένη συνουσία αντί να ακολουθήσει τις τοπικές συνήθειες και να γονιμοποιήσει την νύμφη του, μετά τον θάνατο του αδελφού του. Αντι αυτού, σπαταλούσε το σπέρμα του χύνοντας το στο έδαφος. Γι αυτή του την αμαρτία καταδικάστηκε σε θάνατο. Από τότε, οι Εβραίοι και αργότερα οι Χριστιανοί θεωρούσαν αμαρτία την εκσπερμάτωση χωρίς πιθανότητα γονιμοποίησης. Αμαρτία ή μη αμαρτία, κατά τις αρχές του 19ου αιώνα, η διακεκομμένη συνουσία έγινε μία από τις πιο αγαπητές μεθόδους αντισύλληψης στο κόσμο.
Φυλαχτά & Δοξασίες
Στην Ευρώπη, κατά τον Μεσαίωνα, οι μάγοι συμβούλευαν τις γυναίκες να δένουν τους όρχεις της αρσενικής νυφίτσας στα μεριά τους ή να κρεμάζουν το κομμένο πόδι του από το λαιμό τους. Άλλα φυλακτά της εποχής ήσαν στεφάνια από βότανα, αποξηραμένο συκώτι, ή κόκκαλο γάτας (αλλά μόνο της γνήσιας μαύρης γάτας), λινάρι δεμένο σε ρούχο και βουτηγμένο σε αίμα περιόδου, ή ο πρωκτός λαγού.
Επιστεύετο επίσης, ότι η γυναίκα μπορούσε να αποφύγει την εγκυμοσύνη περπατώντας τρις φορές γύρω από το σημείο όπου είχε ουρήσει μια έγκυος λύκαινα. Ακόμη και πρόσφατα στη περιοχή New Brunswick του Καναδά, οι γυναίκες έπιναν ένα ποτό από αποξηραμένους όρχεις κάστωρα οι οποίοι ανάπτυσσαν ζύμωση σε δυνατό αλκοολικό διάλυμα.
Θηλασμός
Ο θηλασμός μπορεί να αναστείλει την περίοδο και την ωορηξία. (θηλαστική αμηνόρροια). Οι γυναίκες σ’ όλο τον κόσμο, κυρίως οι φτωχές, έχουν χρησιμοποιήσει το παρατεταμένο θηλασμό για να αποκλείσουν τη εγκυμοσύνη από τα αρχαιότατα χρόνια. Από τη αρχαία Ελλάδα και Ρώμη, μέχρι τον 19ον αιώνα, οι γυναίκες της αστικής και αριστοκρατικής τάξης δεν θήλαζαν τα παιδιά τους. Μίσθωναν άλλες γυναίκες ή χρησιμοποιούσαν σκλάβες γι αυτό το σκοπό, γεγονός που εξηγεί γιατί οι πλούσιες γυναίκες στις διάφορες εποχές της ιστορίας αποκτούσαν περισσότερα παιδιά από τις φτωχές γυναίκες.
Επειδή ο θηλασμός επηρέαζε τον τρόπο ζωής τους, και επειδή το καθαρό γάλα αγελάδας ήταν σπάνιο στις πόλεις, τα νεογέννητα στη Γαλλία και στη Τοσκάνη αποστέλλονταν στις επαρχιακές φάρμες για να τραφούν. Τα παιδιά δεν έβλεπαν τους γονείς τους μέχρι να γίνουν 2–4 ετών, εάν επιβίωναν φυσικά. Κατά τον 18ον αιώνα, οι γυναίκες στη Αγγλία παρακινήθηκαν να θηλάζουν τα παιδιά τους για να μειώσουν τη νεογνική θνησιμότητα και να μειώσουν το αριθμό των ανεπιθύμητων εγκυμοσύνων. Σε άλλα μέρη της Ευρώπης, πολλές φτωχές γυναίκες θήλαζαν τα δικά τους παιδιά αλλά και ξένα επί πληρωμή. Πολλές φορές, λόγω οικονομικών δυσκολιών, υποχρεώνονταν να θηλάσουν τα δικά τους παιδιά με γάλα αγελάδας, για να μπορέσουν να διαθέσουν το δικό τους γάλα ως βιοποριστικό επάγγελμα. Το γεγονός της ανατροφής με γάλα αγελάδας ήταν αποδεικτικό στοιχείο φτώχιας. Στη Αμερική, χρησιμοποιούνταν ως τροφοί μαύρες σκλάβες από την Αφρική. Οι σκλάβες θήλαζαν τα ξένα παιδιά με ευχαρίστηση, γιατί έτσι δεν θα δούλευαν χειρωνακτικά στις φυτείες, και δεν θα έμεναν οι ίδιες έγκυες για να γεννήσουν και να αναθρέψουν νέους σκλάβους στους λευκούς.
Άραβες καμηλιέριδες
Οι άραβες έμποροι, για να αποφύγουν την εγκυμοσύνη στις καμήλες τους, κατά τα ταξίδια τους, τοποθετούσαν μικρές πέτρες (πετραδάκια) στη μήτρα της καμήλας. Αυτή η μέθοδος ήταν ο πρόδρομος της σημερινής μεθόδου του ενδομήτριου σπειράματος, γνωστού ως δακτυλίδι.
Προφυλακτικό
Το προφυλακτικό εμφανίστηκε κατά τον 17ον αιώνα. Αρχικά γινόταν από έντερο ζώου. Στη αρχή δεν ήταν τόσο αποδεκτό, κι ούτε τόσο αποτελεσματικό όπως τα σημερινά προφυλακτικά από πλαστικό ( latex , cauciuc ) και εχρησιμοποιήθηκε τόσο σαν μέθοδος αντισύλληψης όσο και σαν μέθοδος προφύλαξης από τη σύφιλη, η οποία ήταν ο φόβος και ο τρόμος πριν την ανακάλυψη των αντιβιωτικών.
Τραχηλική καλύπτρα
Ο περίφημος Casanova στη αυτοβιογραφία του περιγράφει μια μέθοδο αντισύλληψης που μπορεί να θεωρηθεί σαν ο πρόδρομος της τραχηλικής καλύπτρας ή κυπέλλου την οποία επινόησε ο ίδιος όπως αναφέρει. Ο Casanova τοποθετούσε το ημισφυγμένο μισολέμονο (ποσφήκτρα) στο κόλπο της συντρόφου του κατά τέτοιο τρόπο ώστε να καλύπτει τον τράχηλο. Δεν ήταν ο πρώτος όμως που σκέφτηκε κάτι τέτοιο. Παρόμοιες μέθοδοι χρησιμοποιήθηκαν για αιώνες σε πολλά μέρη του κόσμου. Οι Ασιάτες ετοποθετούσαν λαδόχαρτο σε σχήμα δίσκου για κάλυψη του τραχήλου. Άλλοι λαοί χρησιμοποίησαν φύκια ή άλλα θαλάσσια φυτά. Σπόγγοι, χαρτί τουαλέτας, κερί της μέλισσας, ελαστικό, μαλλί, πιπεριά, σπόροι, ρίζες φυτών, φρούτα, λαχανικά, κρεμμύδια και μπαλίτσες παπαρούνας έχουν χρησιμοποιηθεί για να καλύψουν τον τράχηλο στη προσπάθεια παρεμπόδισης της ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης.
Κατά την διάρκεια της ιστορίας, οι γυναίκες είχαν χρησιμοποιήσει διάφορες ουσίες για να μπλοκάρουν τη οδό του σπέρματος προς τον τράχηλο, ή να απορροφήσουν το σπέρμα. Διάφοροι σπόροι χρησιμοποιήθηκαν στη Νότιο Αφρική, φούντες από χόρτα ή φύκια έχουν χρησιμοποιηθεί σε άλλα μέρη της Αφρικής, παμπού και άλλα φυτά χρησιμοποιήθηκαν στη Ιαπωνία και τη Κίνα, και κενά μισά ροδιών χρησιμοποιήθηκαν στη αρχαία Ελλάδα.
Μέθοδοι Φραγμού & Σπερματοκτόνα
Το 1850 π.Χ. στη αρχαία Αίγυπτο, συνταγές για μεθόδους αντισύλληψης τύπου φραγμού, ετοποθετούντο στο τάφο μαζί με το νεκρό για προφύλαξη από ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη στο άλλο κόσμο. Τα συνιστώμενα σπερματοκτόνα περιελάμβαναν το μέλι, το ανθρακικό νάτριο και κόπρανα κροκόδειλου. Το 1550 π.Χ. οι Αιγύπτιες χρησιμοποιούσαν ταμπόν από βαμβάκι βουτηγμένο σε ζυμωμένο χυμό ακακίας για πρόληψη της εγκυμοσύνης.
Τον 6ον αιώνα, ο Έλληνας γιατρός Αέτιος συμβούλευε τις γυναίκες να αλείφουν τον τράχηλο τους με ριτίνη κέδρου ανακατεμένη με μυρσίνη, μόλυβδο, άργιλλο ή κρασί. Συμβούλευε επίσης τους άνδρες να αλείφουν το πέος τους με άργιλλο, ρόδι, καρύδα ή ξύδι. Ο Αριστοτέλης συμβούλευε τη πλύση του κόλπου με λάδι από κέδρο, κρέμα από μόλυβδο ή λιβάνι ανακατωμένο με ελαιόλαδο. Κατά τον 1ον μ.Χ. αιώνα, ο Διοσκουρίδης, συνέστηνε κολπικά υπόθετα από δυόσμο ή sicklewort αναμιγμένο με μέλι. Το βιβλίο του, De Materia Medica , ήταν πηγή πληροφόρησης για την αντισύλληψη μέχρι τον 16ον αιώνα.
Στη Ινδία, κατά τον 1ον π.Χ. αιώνα, οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν πετρόσκονη ποτισμένη με λάδι για αντισύλληψη. Κατά τον 1ον μ.Χ. αιώνα χρησιμοποιούσαν μέλι, αγνόγαλο και σπόρους από το φυτό palasha . Χρησιμοποιούσαν επίσης κόπρανα ελέφαντα και νερό. Οι Άραβες κατά τον 11ον και 12ον αιώνα χρησιμοποίησαν τη ίδια μέθοδο με μέλι για να γίνει πιο γλυκιά. Υπόθετα από βούτυρο Cocoa πωλούνταν στη Αγγλία από το 1885 μέχρι το 1960. Το 1970 κάποιες γυναίκες τοποθέτησαν ενδοκολπικά χάπια βιταμίνης C για αντισύλληψη, έπαθαν όμως σοβαρό έγκαυμα του τραχήλου.
Κολπικός Σπόγγος
Ο σπόγγος χρησιμοποιήθηκε για να μπλοκάρει και να απορροφά το σπέρμα. Η πιο παλιά αναφορά στο σπόγγο βρίσκεται στο Talmud . Tο Talmud συστήνει όπως ο σπόγγος εμποτισμένος σε ξύδι, χρησιμοποιηθεί στις ακόλουθες περιπτώσεις
(α) όταν η κοπέλα είναι πολύ μικρή για να αντέξει την εγκυμοσύνη
(β) όταν η γυναίκα είναι έγκυος — πίστευαν πως το σπέρμα μπορούσε να προκαλέσει αποβολή.
(γ) όταν η γυναίκα θήλαζε — εάν έμενε έγκυος έπρεπε να διακόψει πρόωρα το θηλασμό.
Κατά τον 17ον αιώνα, οι Γάλλοι μια μέθοδο εμποτισμού του σπόγγου με brandy για να εξασθενίζουν το σπέρμα.
Χριστιανική Εκκλησία
Ο Επίσκοπος Augustine of Hippo (350–430 μΧ), κατά τα πρώτα χρόνια του χριστιανισμού, κήρυττε ότι ο αυνανισμός και άλλα υποκατάστατα της επαφής πέους-κόλπου ήσαν χειρότερες αμαρτίες από τη πορνεία, το βιασμό, τη αιμομιξία, και τη μοιχεία. Κήρυττε ότι ο αυνανισμός και άλλες μη παραγωγικές σεξουαλικές δραστηριότητες ήταν “αφύσικες” αμαρτίες διότι ήσαν κατά της σύλληψης. Αφού η πορνεία, ο βιασμός, η αιμομιξία και η μοιχεία μπορούσαν να οδηγήσουν στη σύλληψη ήσαν “φυσικές” αμαρτίες και πολύ λιγότερο σοβαρές από τις αφύσικες αμαρτίες.
Περιοδική Επαφή
Στη αρχαία Ινδία, η σεξουαλική επαφή ενθαρύνετο κατά την περίοδο, επειδή πίστευαν ότι το αίμα της περιόδου ήταν το σπέρμα της γυναίκας, και τα παιδιά γίνονταν όταν το σπέρμα της γυναίκας ενωνόταν με το σπέρμα του άνδρα. Άλλοι πολιτισμοί όμως, απαγόρευαν τη σεξουαλική επαφή κατά της διάρκεια της περιόδου. Για παράδειγμα, η φυλή Niddah των Εβραίων απαγόρευε την σεξουαλική επαφή κατά την διάρκεια της περιόδου και μία εβδομάδα μετά, φέρνοντας έτσι σε επαφή τον άνδρα και τη γυναίκα κατά την περίοδο της μεγαλύτερης γονιμότητας στη γυναίκα.
Στη Μεσαιωνική Ευρώπη, η περιοδική αποχή ήταν υποχρεωτική για θρησκευτικούς λόγους, είχε όμως μεγάλο αποτέλεσμα και στο ρυθμό γεννήσεων. Το 800 μΧ., οι χριστιανοί έπρεπε να τηρούν αποχή από σεξουαλική επαφή το λιγότερο 5 μήνες το χρόνο. — κατά τη διάρκεια της περιόδου (περίπου 60 μέρες), το 50 ήμερο, το 40 ήμερο, 20 μέρες την Πεντηκοστή, τις αργίες, τις Κυριακές, και 3 ημέρες πριν την θεία κοινωνία. Η σεξουαλική επαφή απαγορευόταν επίσης κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης. Η τιμωρία για παραβίαση της απαγόρευσης ήταν δίαιτα, μόνο με νερό και ψωμί, για 4–40 ημέρες αναλόγως.
Προφυλακτικό
Η πιο παλιά αναφορά στη χρήση προφυλακτικού από άνδρα, κατά τη σεξουαλική επαφή γίνεται σε ζωγραφιά σε αρχαίο σπήλαιο στη Γαλλία, που χρονολογείται πριν από 12,000–15,000 χρόνια. Α κόμη μία αρχαία ζωγραφιά βρέθηκε στη Αίγυπτο και χρονολογείται πριν 3,000 περίπου χρόνια. Είναι δύσκολο να κρίνει κανείς από τη ζωγραφιά τι είχε υπόψη ο αρχαίος Αιγύπτιος που φορούσε το προφυλακτικό. Μπορεί να το φορούσε για τελετουργικούς ή σεξουαλικούς σκοπούς ή και για τους δύο λόγους.
Τα πιο παλιά προφυλακτικά ανευρέθηκαν στα θεμέλια του πύργου του Dudley στη Αγγλία. Ήταν καμωμένα από το έντερο ζώου και χρονολογούνται γύρω στο 1640. Πιστεύεται ότι χρησιμοποιήθηκαν για να μειώσουν το κίνδυνο μετάδοσης σεξουαλικών νοσημάτων κατά τον πόλεμο ανάμεσα στις δυνάμεις του Oliver Cromwell και του δυνάμεων που ήταν πιστές στο βασιλιά Κάρολο Α’.
Μέχρι το 1924 το προφυλακτικό έγινε η πιο δημοφιλής μέθοδος αντισύλληψης. Κατά τον 2ον Παγκόσμιο Πόλεμο οι Αμερικανοί στρατιωτικοί ηγέτες, με τη σκέψη ότι οι Αμερικανοί στρατιώτες που άρπαζαν σύφιλη ή γονόρροια κατά τη διάρκεια του πολέμου θα την μετέφεραν πίσω στη Αμερική στις συζύγους ή στις φιλενάδες τους, προώθησαν έντονα τη χρήση των προφυλακτικών. Ενημερωτικά φιλμάκια που έδειχναν στους στρατιώτες τους παρότρυναν «Μην ξεχνάτε – φορέστε το πριν τη βάλετε μέσα» ” Don ‘ t forget — put it on before you put it in .”
Η σεξουαλική επανάσταση του 1960 περιόρισε, σχεδόν εξάλειψε τη χρήση του προφυλακτικού. Όλο και περισσότερα καλά κορίτσια ήταν διαθετιμένα να προσφέρουν ολοκληρωμένες σεξουαλικές σχέσεις στο σύντροφο ή boyfriend τους. Η σύφιλη και η γονόρροια θεραπεύονταν πλέον εύκολα με τα αντιβιωτικά, και η ανακάλυψη του αντισυλληπτικού χαπιού και του ενδομήτριου σπειράματος πρόσφεραν την πιο αποτελεσματική και αναστρέψιμη αντισύλληψη που έχει ποτέ γνωρίσει η ανθρωπότητα.
Ορμονικό Χάπι
Όταν κατά το μέσο του 20ου αιώνα οι επιστήμονες κατανόησαν καλύτερα την λειτουργία του έμμηνου κύκλου και των ορμονών που εμπλέκονται, ανακαλύφτηκε το ορμονικό χάπι, που έγινε η πλέον αξιόπιστη μέθοδος ελέγχου της γονιμότητας και του οικογενειακού προγραμματισμού.
ΠΗΓΗ: paidiatros.com
