«Μαμά φοβάμαι… κι εγώ φοβάμαι παιδί μου»
Κάθε βράδυ η ίδια ιστορία.
Μόλις έχεις ξαπλώσει μετά από μια ακόμη δύσκολη ημέρα, σε έχει πάρει εκείνος ο γλυκός ύπνος και πετάγεσαι πάνω από μια φωνούλα που έντρομη σε καλεί «Μαμά έλα, φοβάμαι».
Κάποιες φορές η παρουσία και μόνο της μαμάς για μια στιγμή είναι αρκετή για να διώξει τους φόβους που εμφανίζονται στο σκοτάδι, άλλες πάλι, μπορεί να σε βρει το ξημέρωμα στο προσκέφαλό του παιδιού. Μα τι φοβούνται τα παιδιά; Γιατί ξυπνούν μέσα στη νύχτα; Το κάνουν σίγουρα για να έρθουν να τρυπώσουν στο κρεβάτι μας!
«Τους τελευταίους μήνες, η κόρη μου (6 ετών) δεν με αφήνει όχι μονο να κοιμηθώ όταν ξαπλώνουμε μαζί, αλλα ούτε και να κλείσω τα μάτια μου… φοβάται μην πάθω τίποτα» μου εκμυστηρεύτηκε τις προάλλες καλή μου φίλη.
«Ο μικρός (4 ετών) τον τελευταίο καιρό ξυπνάει τουλάχιστον 3 φορές τη νύχτα και θέλει να ξαπλώνω μαζί του για να μην δει πάλι κακό όνειρο» μου είπε μια άλλη.
Φόβοι, όπως για παράδειγμα το σκοτάδι, οι αστραπές και οι βροντές, ή ο φόβος του αποχωρισμού που για εμάς τους ενήλικες μπορεί να είναι ανεξήγητοι ή και αστείοι προκαλούν συχνά εφιάλτες στα παιδιά. Όσο και αν μας φαίνεται υπερβολικός, ανεξήγητος ή αστείος κάποιος φόβος που μπορεί να έχει το παιδί μας είναι πολύ σημαντικό να μπούμε στη θέση του, να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τα συναισθήματά του εκείνη τη στιγμή ώστε να καταφέρουμε από κοινού να διώξουμε αυτό το φόβο.
Θυμάμαι μια φορά, έξω έβρεχε δυνατά και ακούγονταν οι κεραυνοί. Πριν προλάβει να ξυπνήσει η κόρη μου είχα ήδη ξαπλώσει δίπλα της γιατί ήξερα ποσο θα φοβηθεί όταν ακούσει τις βροντές. Όταν μετά από λίγο ξύπνησε κατά τρομαγμένη με κοίταξε και μου είπε: «Αχ μαμά, ευτυχώς που είσαι εδώ, φοβάμαι. Και εγώ φοβάμαι παιδί μου της απάντησα γι’ αυτό ξάπλωσα μαζί σου». Δεν ξέρω αν ήταν τυχαίο, όμως το κόλπο έπιασε! Κοιμήθηκε ήσυχη όλο το βράδυ και ούτε που κατάλαβε ότι έφυγα από δίπλα της.
Είναι μεγάλο λάθος να κοροϊδεύουμε ένα παιδί για τους φόβους που μπορεί να έχει, δεν πρέπει ποτέ να ειρωνευόμαστε και να υποτιμούμε τα συναισθήματά του. Όσο περίεργο και αν μας φαίνεται, οφείλουμε να το σεβαστούμε. Ένας τρόπος να το βοηθήσουμε να ξεπεράσει το φόβο του, είναι να ζητήσουμε από το παιδί μας να μας περιγράψει τι είναι ακριβώς αυτό που φοβάται. Συχνά, κάτι το οποιο έχει μεγαλοποιήσει στο μυαλό του, όταν το εξωτερικεύσει το απομυθοποιεί.
9 μυστικά ευτυχισμένων μαμάδων!
Ο φόβος είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα, μια φυσιολογική αντίδραση απέναντι σε ένα ερέθισμα που θεωρούμε απειλητικό. Όσο τα παιδιά μεγαλώνουν και αυξάνονται τα ερεθίσματα που δέχονται από το περιβάλλον, τόσο μπορεί να αναπτύσσουν κάποιους φόβους. Είναι κάτι που με την πάροδο του χρόνου περνάει.
Υπάρχουν, όμως, περιπτώσεις προειδοποιούν οι ειδικοί, όπου οι αρχικοί φόβοι μετατρέπονται σε φοβίες και επηρεάζουν το παιδί στην καθημερινότητά του. Η φοβία είναι ένας υπερβολικός και αδικαιολόγητος, ως προς την απειλή του, φόβος, που εμφανίζεται όλο και πιο συχνά και μπορεί να συνοδεύεται και απο σωματικά συμπτώματα όπως ταχυκαρδία ή αίσθημα δυσφορίας.
Το παιδί αποφεύγει πεισματικά μέρη και καταστάσεις που μπορεί να του προκαλούν αυτό το δυσάρεστο συναίσθημα και ακόμη και αν γνωρίζει ότι ο φόβος του δεν έχει λογική βάση είναι ανήμπορο να αντιδράσει.
Αν, λοιπόν, κάτι το οποίο φοβίζει το παιδί μας παραμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα, ειδικά μετά την ηλικία των 7-8 ετών και δεν έχουμε καταφέρει να το αντιμετωπίσουμε μόνοι μας καλό θα είναι να επισκεφθούμε έναν ειδικό.
Τις περισσότερες φορές, βέβαια, το ενδιαφέρον μας, η αγάπη και η αγκαλιά μας είναι το καλύτερο «φάρμακο» ενάντια στους παιδικούς φόβους.
«Μήπως υπερβάλλουμε λίγο οι μαμάδες;»
«Τι το θέλουμε κι άλλο μωρό μαμά;»
