“Τι συνέβη εδώ;”ρώτησε ο άντρας μου αμέσως μόλις μπήκε στο σπίτι. Και εγώ στη θέση του, το ίδιο θα ρωτούσα! Όλο το πάτωμα ήταν γεμάτο παιχνίδια, χαρτιά και μαρκαδόρους, τα μαξιλάρια του καναπέ και ένα σεντόνι σχημάτιζαν ένα φρούριο στο σαλόνι, ενώ η μουσική έπαιζε δυνατά.
Εκείνη η μέρα ήταν μια ολοκληρωτική καταστροφή! Επιστρέψαμε από το μάθημα κολύμβησης στις 9 και ψάχναμε με τις ώρες να παρκάρουμε, γιατί είχε παρέλαση καρναβαλιού. Άφησα τον μεγάλο στη μαμά μου και πήγα με τον μικρό στο σπίτι να ετοιμαστούμε για το ραντεβού για παιχνίδι με φίλους. Το κουδούνι άρχισε να χτυπάει νωρίτερα απ’ ότι είχαμε κανονίσει, και σύντομα, μέσα στο σπίτι υπήρχαν 6 3χρονα που έπαιζαν με ό,τι έβρισκαν. Το γέλιο και οι φωνές τους γέμισαν το σπίτι μας με χαρά.
Εγώ στο μεταξύ έπινα καφέ με τις μαμάδες των παιδιών και μιλούσαμε για τα παιδιά φυσικά.Είχα φτιάξει διάφορα φαγώσιμα και σνακς, τα οποία νομίζω ότι θα βρίσκω για πολύ καιρό ακόμη κάτω από τα χαλιά μου… Στις 6 το απόγευμα είχαν φύγει όλοι, και η μαμά μου έφερε τον μεγάλο. Τότε προσπάθησα να ξεκινήσω τη ρουτίνα μας για φαγητό, μπάνιο και ύπνο.
Υπάρχουν μέρες που πραγματικά είμαι σούπερ μαμά! Καταφέρνω και να καθαρίσω, και να ετοιμάσω τα παιδιά, και να τα κοιμίσω αλλά και να φτιαχτώ λίγο πριν έρθει ο άντρας μου.
Σήμερα δεν ήταν μια τέτοια μέρα… Μέχρι να φάνε τα παιδιά προσπαθούσα να πλένω τα πιάτα, αλλά τελικά τα παιδιά γκρίνιαζαν και δεν έφαγαν τίποτα. Με το που άκουσαν όμως και τη λέξη μπάνιο εξαφανίστηκαν από μπροστά μου…
Μέχρι να τα πείσω έστω να μαζέψουμε τα παιχνίδια ήρθε σπίτι ο άντρας μου… Και είδε αυτο το θέαμα. Παιχνίδια παντού, τα παιδιά βρώμικα, το φρούριο στημένο και εγώ ψόφια από την κούραση.
Όμως κάτι ήταν διαφορετικό! Εγώ ήμουν χαρούμενη. Και τα παιδιά μου ακόμα πιο χαρούμενα… Ο μεγάλος είχε περάσει φανταστικά με τη γιαγιά του, και ο μικρός πέρασε τέλεια με τους φίλους του.
Οπότε απλά απάντησα στο άντρα μου: “Αυτό λέγεται περνάμε τέλεια!”
