Όταν τα παιδιά μου χαμογελούν νιώθω πως, δεν μπορεί, κάτι θα χω κάνει κι εγώ καλά
Πολλές φορές, σκέφτομαι ότι δεν είμαι αρκετή. Δεν είμαι μια αρκετά καλή μαμά, μια αρκετά καλή σύζυγος, μια αρκετά καλή φίλη ή μια αρκετά καλή ιδιοκτήτρια επιχείρησης. Δεν είναι και πολύ ευχάριστο να αισθάνεται κανείς έτσι. Έχω τρία παιδιά κάτω των 6 ετών, ένα βουνό ρούχων που αγγίζει το ταβάνι, αμέτρητα εισερχόμενα αναπάντητα email, και έναν σκουπιδοτενεκέ γεμάτο με άδεια κουτιά από ντελίβερι που είναι σαν να στέκονται εκεί για να μου θυμίζουν ότι δεν μαγειρεύω και πολύ. Έως καθόλου.
Όλα αυτά μαζί με κάνουν να νιώθω απογοητευμένη από τον εαυτό μου κι αυτό το αίσθημα ότι δεν είμαι αρκετή με τυλίγει σε ό,τι κάνω και νιώθω να με πνίγει. Κι εκείνη ακριβώς τη στιγμή, αντικρίζω τα παιδιά μου. Τα ευτυχισμένα, ανέμελα παιδιά μου, που με κοιτάζουν πάντα στα μάτια με τέτοια χαρά και αγάπη στα πρόσωπά τους που μου κόβεται η ανάσα. Και λέω, δεν μπορεί, κάτι θα έκανα κι εγώ καλά γι’ αυτά τα παιδιά.
Τι θα ήθελα να πω στην κόρη μου
Μερικές φορές έχω επίγνωση για το πώς φαίνομαι. Τα ρούχα μου είναι παλιά και σίγουρα δεν ακολουθούν την τελευταία λέξη της μόδας. Δεν έχω κόψει τα μαλλιά μου για μήνες. Αλλά σε βλέπω να περνάς ώρες με ευχαρίστηση δοκιμάζοντας τα ρούχα και τα παπούτσια μου, και όταν κοιτάς το είδωλό σου στον καθρέφτη, ολόκληρη ντυμένη, χαμογελάς και λες, «μοιάζω αρκετά σαν μαμά.» Για σένα, είμαι αρκετά όμορφη. Μερικές φορές φοβάμαι ότι έχω γίνει λίγο βαρετή. Δεν έχω συναρπαστικές ιστορίες να σου αφηγηθώ, όταν όμως επισκέφτηκα το σχολείο σου για να μιλήσω στην τάξη σου για τις θαλάσσιες χελώνες, σε έβλεπα να φουσκώνεις από υπερηφάνεια, καθώς με σύστηνες στους συμμαθητές σου κι αυτό ήταν μεγάλο δώρο για μένα.
