Η Virginia Satir, ψυχοθεραπεύτρια και διακεκριμένη στην συμβουλευτική γονέων αναφέρει ότι χρειαζόμαστε, 4 αγκαλιές την ημέρα για επιβίωση, 4 αγκαλιές την ημέρα για συντήρηση και 12 αγκαλιές την ημέρα για καλή ανάπτυξη!
Προχθές μιλούσα με μια φίλη, η οποία μου παραπονιόταν ότι η οκτάχρονη κόρη της αποφεύγει να την αγκαλιάζει και την ρώτησα αν κάνει κάτι γι΄αυτό.
–Τι εννοείς? μου απαντά. Τι θα μπορούσα να κάνω δηλαδή? Να την μαλώσω επειδή δε με αγκαλιάζει?
-Φυσικά και δεν εννοούσα αυτό. Εσύ παιδί μου την αγκαλιάζεις?
-Όχι. Αφού δεν θέλει…!
-Τι εννοείς δε θέλει? Το δοκίμασες και σε απέρριψε?
-Όχι, γενικά δεν έχει τύχει….δεν ξέρω, δεν το έχω σκεφτεί.
-Τότε νομίζω ότι είναι η ώρα να το σκεφτείς….!
Η αγκαλιά είναι μια φυσική μορφή οικειότητας και εκδήλωσης των συναισθημάτων μας, η οποία έχει ευεργετικό χαρακτήρα στους ανθρώπους και κυρίως στα παιδιά και είναι απαραίτητη για την πνευματική και σωματική υγεία μας υγεία.
Η μαγική αγκαλιά της μαμάς και του μπαμπά, είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια πρόσκαιρη ανακούφιση ή επιβράβευση. Μεταδίδει μια αίσθηση ασφάλειας βοηθώντας το παιδί να αντιληφθεί ότι ανήκει κάπου, αυξάνει την αυτοπεποίθηση του, απομακρύνει φοβίες και δείχνει τον τρόπο για το πώς χτίζονται υγιείς ανθρώπινες σχέσεις.
Οι αγκαλιές κάνουν καλό!
Μια τρυφερή αγκαλιά μπορεί να εξαφανίσει το στρες, μειώνοντας την αρτηριακή πίεση και επαναφέροντας τους παλμούς της καρδιάς στον κανονικό τους ρυθμό. Σε μερικές περιπτώσεις σώζει ακόμα και ζωές, όπως με την η ιστορία του μικρού Jamie, το 27 εβδομάδων πρόωρο μωρό από την Αυστραλία.
Όταν οι γιατροί ανήγγειλαν στην μητέρα ότι το παιδί ήταν κλινικά νεκρό, εκείνη το πήρε στην αγκαλιά της και άρχισε να το χαϊδεύει και να του μιλά. 5 λεπτά μετά το σωματάκι του μικρού, έδειξε τα πρώτα σημάδια επαναζωής, αλλά οι γιατροί επέμεναν ότι αυτό ήταν αδύνατο και ότι πρόκειται μόνο για αντανακλαστική αντίδραση. Παρά τις υποδείξεις των γιατρών, η μητέρα συνέχισε να τον κρατά, χαϊδεύοντας και μιλώντας του και τότε ο Jamie, άνοιξε τα μάτια του!
Το γεγονός ανέτρεψε τα ιατρικά δεδομένα και η πιθανή εξήγηση είναι ότι το βρέφος δεν είχε πεθάνει, αλλά ο παλμός της καρδιάς του ήταν τόσο χαμηλός που τον καθιστούσε μη ανιχνεύσιμο. Η επαφή skin to skin με την μητέρα επανέφερε τους καρδιακούς παλμούς σε φυσιολογικά επίπεδα. Το 2005 ερευνητές εντόπισαν ένα ειδικό σύνολο νεύρων στα μωρά, που είναι εξαιρετικά ευαίσθητα στην ευχάριστη ανθρώπινη επαφή.
Είναι γεγονός ότι τα παιδιά μεγαλώνοντας και ιδιαίτερα κατά την προ-εφηβική και εφηβική ηλικία γίνονται πιο απόμακρα και δύσκολα σε τρυφερές εκδηλώσεις, όπως αυτή της αγκαλιάς. Ακόμα και οι ίδιοι οι γονείς πολλές φορές νιώθουν άβολα, κάτι που πρέπει να ξεπεραστεί γιατί όλες οι εκφράσεις αγάπης από τον γονέα, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της υγιούς ανάπτυξης όχι μόνο ενός μωρού, αλλά και του εφήβου.
Αφορμή για να σε αγκαλιάσω
Διάβασα ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο στο Kidsgo.co.cy, για την σημασία του γονικού αγγίγματος το οποίο εξηγεί:
«Μέρος του γονικού μας ρόλου αποτελεί η φυσική μας σύνδεση με τα παιδιά μας όταν αυτά είναι μικρά. Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, δεν υπάρχει κάποιος λόγος να διακόψουμε αυτή τη σύνδεση. Εναπόκειται απλώς σε μας να βρούμε νέους, κατάλληλους τρόπους για να παραμείνουμε συνδεδεμένοι μαζί τους.
Πάντα να αγκαλιάζετε τον έφηβο σας μόλις τον δείτε το πρωί. Πάντα επίσης να τον αγκαλιάζετε πριν φύγει για το σχολείο. Άρα, μέχρι εκείνη τη στιγμή, έχετε ήδη δώσει δυο αγκαλιές. Άλλη μια αγκαλιά όταν βλέπετε τον έφηβο σας αργότερα την ίδια ημέρα και μία πριν τον ύπνο. Παρόλα αυτά, αυτές οι τέσσερις αγκαλιές μόλις που φθάνουν στο επίπεδο «επιβίωσης» στην κλίμακα της αγκαλιάς. Για να καλύψετε τις υπόλοιπες οκτώ, θα πρέπει να ανακαλύψετε διαφορετικούς τρόπους για να συνδεθείτε με τους εφήβους σας.
Βρείτε μικρές δικαιολογίες. Δώστε τους ένα φιλί ψηλά στο κεφάλι. Κρατήστε τους τα χέρια στο τραπέζι την ώρα του φαγητού. Εάν το παιδί σας περνάει μια δυσκολία, καθίστε δίπλα του και βάλτε τα χέρια σας γύρω του.»
