Η επιλογή κρίνεται κυρίως από μία βασική παράμετρο, τον ίδιο τον ορισμό για το επάγγελμα του ψυχολόγου και του ψυχιάτρου.
Όπως αναφέρει ο Δρ Charles Raison, ψυχίατρο από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Έμορυ στις ΗΠΑ, ο ψυχίατρος είναι γιατρός ενώ ο ψυχολόγος όχι. Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Ότι ο ψυχίατρος μπορεί να συνταγογραφήσει φαρμακευτική αγωγή ενώ ο ψυχολόγος όχι.
Ο ψυχίατρος συνήθως εστιάζει στη διάγνωση μιας ψυχικής διαταραχής και στην αντιμετώπιση αυτής με φάρμακα ή άλλου είδους ιατρικές παρεμβάσεις.
Ο ψυχολόγος χρησιμοποιεί μεν τα ίδια διαγνωστικά κριτήρια με τον ψυχίατρο, όμως η θεραπευτική του προσέγγιση περιλαμβάνει κάποια μορφή ψυχοθεραπείας. Ο ψυχολόγος έχει επίσης τη δυνατότητα να χορηγήσει διαγνωστικά τεστ (π.χ. τεστ προσωπικότητας).
Συνήθως οι ψυχίατροι αναλαμβάνουν πιο σοβαρές ψυχικές διαταραχές, όπως η σχιζοφρένεια και η διπολική διαταραχή, ενώ οι ψυχολόγοι αναλαμβάνουν τη θεραπεία ατόμων με πιο ήπιες διαταραχές (π.χ. διαταραχές της διάθεσης, αγχώδεις διαταραχές).
Το αν θέλει κάποιος να πάρει φάρμακα είναι ένα βασικό κριτήριο που θα καθοδηγήσει την επιλογή ψυχιάτρου ή ψυχολόγου. Το αν πρέπει να πάρει φάρμακα είναι μια απόφαση που θα λάβει ο ειδικός.
Ένας επαγγελματίας ψυχικής υγείας μπορεί να συνδυάζει την ιδιότητα του ψυχιάτρου με αυτή του ψυχοθεραπευτή, οπότε είναι σε θέση να παράσχει υπηρεσίες ψυχοθεραπείας σε συνδυασμό με φαρμακευτική αγωγή. Από την άλλη, ένα άτομο μπορεί να απευθυνθεί ταυτόχρονα σε ψυχίατρο και σε ψυχολόγο, με τους δύο επαγγελματίες να συνεργάζονται στο πλαίσιο του θεραπευτικού σχήματος.
Συνοπτικά, θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο ψυχίατρος εστιάζει κατά κύριο λόγο σε χημικές ανισορροπίες που μπορούν να αντιμετωπιστούν με τη φαρμακευτική αγωγή, ενώ ο ψυχολόγος εστιάζει στις σκέψεις, τη συμπεριφορά, τα συναισθήματα και γενικότερα τα επίπεδα ευεξίας του ασθενούς.
Πηγή: Ευρωπαϊκό Ίδρυμα Ψυχολόγων και Αναλυτών, webmd.com
Το διαβάσαμε στο onmed.gr
