Γεννώντας την κόρη μου, κρατώντας την στην αγκαλιά μου, περίμενα να νιώσω και εγώ αυτό το περίφημο «μητρικό ένστικτο». Είχα ακούσει και είχα διαβάσει πολλά. Σχεδόν αδημονούσα να νιώσω αυτό το απερίγραπτο συναίσθημα που σου φέρνει δάκρυα στα μάτια, αλλάζει τη μορφή σου, τη ζωή σου ολόκληρη……
Τα συναισθήματα όμως ήταν ανάμικτα: χαρά σίγουρα, έκπληξη ναι, άγχος οπωσδήποτε αλλά και ένα εκκωφαντικό κενό. Σχεδόν τρόμαξα που δεν ένιωσα κάτι το απογειωτικό όπως είχα ακούσει να λένε ότι συμβαίνει όταν κρατάς για πρώτη φορά το παιδί σου αγκαλιά.
Σκέφτηκα πως φταίει το γεγονός πώς έκανα καισαρική, η κούραση και το άγχος να πάνε όλα καλά. Με το πρώτο φιλί, το πρώτο τάϊσμα, το πρώτο άλλαγμα θα πατηθεί το μαγικό κουμπί που λέγεται «μητρικό ένστικτο» θα γίνουν όλα όπως έπρεπε, όπως μου τα έχουν πει.
Εξακολουθούσα όμως να κοιτάω τη μικρή και να αναρωτιέμαι, «τι θέλει από μένα; Τι πρέπει να κάνω;». Στ’ αλήθεια πίεζα τον εαυτό μου να νιώσει κάτι παραπάνω από απλή χαρά, έκπληξη και άγχος. Δε μπορούσα όμως. Που ήταν αυτό το μαγικό μητρικό ένστικτο; Υπάρχει;
Μητρικό ένστικτο ….Ένα δεντρο πρώτα ανθίζει…και μετά καρπίζει…
Τρία χρόνια μετά, κοιτώ την κόρη μου και νιώθω έτοιμη να της προσφέρω τα πάντα και να την προστατέψω από τα πάντα. Αυτό για μένα είναι το «μητρικό ένστικτο». Η σχέση που αναπτύσσεις με το παιδί σου καθώς ζεις μαζί του. Χτίζεται μέρα με την μέρα, ώρα με την ώρα, λεπτό το λεπτό.
Ο δεσμός, πνευματικός και ψυχικός, είναι εκεί πρέπει όμως να τον ανακαλύψουν σιγά- σιγά μαζί, μάνα και παιδί. Κι όταν συμβεί αυτό, προφανώς σε διαφορετική χρονική στιγμή για κάθε γυναίκα – ανδρώνεται και θεριεύει, γίνεται καταιγιστικός και απόλυτος.
Θα παραθέσω ένα απόσπασμα από το βιβλίο της Μυρτώς Γεωργίου – Νίλσεν. «Η τέχνη να είσαι γονιός» αυτού που εγώ τουλάχιστον βίωσα:
«Όλοι μας πιστεύουμε στο μύθο που έχει αναπτυχθεί γύρω από το μητρικό ένστικτο – ένα μύθο που λέει ότι η αγάπη της μάνας για το παιδί της, είναι αίσθημα έμφυτο, άμεσο, ακαριαίο και αναπόφευκτο. Μπορεί όμως ένα συναίσθημα όπως είναι η αγάπη, να εξισωθεί με μια εγγενή παρόρμηση, όπως είναι το ένστικτο; Και μπορεί ένα συναίσθημα, όπως είναι η αγάπη, να αναπηδήσει, άμεσα και ακαριαία από το άγνωστο δηλαδή το ξένο;
Το μητρικό ένστικτο θα λειτουργήσει σε κάθε μητέρα – έστω και σε διαφορετικό χρόνο – μόλις συνδεθεί με το μωρό της, μόλις δημιουργήσει μια εικόνα γι’ αυτό, μόλις μάθει να το αναγνωρίζει ανάμεσα σε όλα τα παιδιά του κόσμου. Μόλις γίνει δικό της. Και τότε μέσα από μια αυθεντική «έμφυτη παρόρμηση», θα είναι σε θέση να διαισθανθεί κάθε κίνδυνο που ελλοχεύει γύρω από το παιδί της, για να τον προλάβει και να τον εξουδετερώσει».
Πηγή: my-family.gr
