Το να είσαι γονιός είναι σαν το τρενάκι του τρόμου…
Και είναι η πιο τρελή, η πιο συναρπαστική, η πιο φρικτή, η πιο υπέροχη διαδρομή της ζωής μας!
Το να πει κάποιος ότι το να είσαι γονιός είναι σαν το τρενάκι του τρόμου είναι κάπως κοινότυπο. Είναι όμως και μια μεγάλη αλήθεια.
Το να έχεις παιδιά είναι κάτι απρόβλεπτο, συναρπαστικό, τρομακτικό και κουραστικό. Πηγαίνεις πάνω-κάτω, γύρω-γύρω, μερικές φορές ουρλιάζεις, μερικές φορές γελάς και μερικές φορές απλώς εύχεσαι να επιβιώσεις. Στο τέλος, κάποιος θα ξεράσει, σίγουρα.
Στην αρχή, είναι όλα πολύ συναρπαστικά. Δεν ξέρεις ακριβώς τι να περιμένεις, όμως η αδρεναλίνη κυλάει μέσα σου και περίμενες τόσο πολύ καιρό για αυτή τη στιγμή που το μόνο που μπορείς να σκεφτείς είναι το πόσο καλά θα περάσεις.
Ξεκινάει και έχει πλάκα – μέχρι που δεν έχει πια. Δεν μπορείς να διαχειριστείς όλες τις στροφές και τα τινάγματα και τα πάνω και τα κάτω. Το στομάχι σου ανακατεύεται. Καρφώνεις το βλέμμα σου στο διάστημα, παρακαλώντας το χάος να σταματάει μόνο για ένα λεπτώ, ώστε να μπορέσεις να συνέλθεις. Πρέπει μόνο να μείνω ακίνητος/η για μερικά λεπτά, σκέφτεσαι.Χρειάζομαι απλώς ένα διάλειμμα.
Κάποια στιγμή, είσαι σίγουρος/η οτι έχεις κάνει ένα φρικτό λάθος. Δεν θέλω να το κάνω άλλο, σκέφτεσαι βλέποντας το παιδί να έχει ανεξήγητες αϋπνίες ή να αρνείται να μάθει να χρησιμοποιεί το γιογιό. Κάποιος να με πάρει από εδώ! ουρλιάζεις μάταια, αφού πέφτεις απότομα προς τη γη ενώ το παιδί χτυπιέται στο πάτωμα της ακατάστατης κουζίνας σου.
Τι μας λείπει σήμερα μαμά; Το χαμόγελο!
Κανείς δεν σε ακούει. Ή, ακόμη και αν σε ακούνε, δεν υπάρχει κανένας τρόπος να σταματήσουν το τρενάκι που κινείται με τεράστια ταχύτητα.
Οπότε, κάνεις το μοναδικό πράγμα που μπορείς να κάνεις. Αρπάζεις τη μπάρα ασφαλείας και κρατιέσαι γερά. Ορκίζεσαι ότι δεν θα το ξανακάνεις ποτέ. Καταριέσαι τον άνθρωπο που σε έκανε να ανέβεις σε αυτό το αναθεματισμένο τρενάκι.
Και μετά, έτσι απλά, η φρικτή και απαίσια στιγμή φτάνει στο τέλος της. Η διαδρομή συνεχίζεται, εξακολουθεί να είναι γρήγορη αλλά πιο μαλακή. Είναι συναρπαστική αλλά όχι τρομακτική. Και πριν το καταλάβεις, ζεις την καλύτερη στιγμή της ζωής σου. Χαμογελάς, τσιρίζεις και απολαμβάνεις τον αέρα που ανεμίζει τα μαλλιά σου.
«Έχει πλάκα», φωνάζεις όσο τα πράγματα ηρεμούν. Δεν μπορείς να φανταστείς ότι θα κάνεις κάτι άλλο. «Ας το κάνουμε άλλη μία φορά».
Και τότε, η πιο τρελή, η πιο συναρπαστική, η πιο φρικτή, η πιο υπέροχη διαδρομή της ζωής σου ξεκινά και πάλι από την αρχή.
Το διαβάσαμε στο familyinaction.gr
