Επτά αλήθειες που καμία κόρη δεν θα πει ποτέ στον πατέρα της!
Το να είσαι πατέρας δεν είναι εύκολη υπόθεση, ειδικά αν ο Θεός σου έχει χαρίσει μια junior έκδοση γυναίκας που από τα πρώτα λεπτά της ζωής της σου «ρουφά» κάθε απόθεμα ενέργειας και αγάπης. Όσο κι αν φαίνεται πως το μωρό του, η κόρη του, ήρθε στη ζωή για να τον… βασανίσει, στην πραγματικότητα ισχύει πως το πλάσμα που γεννήθηκε θα αποτελέσει τη νούμερο ένα θαυμάστρια του και τη γυναίκα που θα τον ερωτευτεί περισσότερο απ’ όλες.
[babyPostAd]Της Όλγας Παρθενέα-Γεωργάτσου
Η ιδιαιτερότητα της σχέσης πατέρα-κόρης, παρότι έχουν γίνει προσπάθειες να εξηγηθεί επιστημονικά δεν έχει καταστεί δυνατό να αποκρυπτογραφηθεί πλήρως. Πολλοί λένε πως ο πατέρας είναι ο πρώτος έρωτας της κόρης, ενώ κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν πως οι γυναίκες στιγματίζονται από τα πρώτα χρόνια της ζωής που περνούν δίπλα του. Τι σημαίνει αυτό; Ότι για κάθε παιδί και πολύ περισσότερο για κάθε κορίτσι, ο πατέρας αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση ή προς αποφυγή και καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο ως ενήλικας θα βλέπει, θα αξιολογεί και θα χειρίζεται τον εαυτό του.
Καλός πατέρας; Ευτυχισμένο παιδί. Ανάξιος μπαμπάς; Η ανάπτυξη μιας προβληματικής προσωπικότητας. Ο πατέρας δεν είναι απλά ο άντρας της οικογένειας. Είναι ο ήρωας, ο δυνατός, ο άτρωτος χαρακτήρας που είναι πάντα εκεί για να προστατεύσει και να καθησυχάσει την κόρη του. Τουλάχιστον εκείνη έτσι το βλέπει. Ακόμα κι αν δεν το παραδεχτεί ποτέ. Αυτό και πολλά άλλα.
Όλοι οι άντρες είναι καταδικασμένοι να συγκρίνονται μαζί του
Από την παιδική της ηλικία προσλαμβάνει κάθε κουβέντα και συμπεριφορά του μπαμπά της και υποσυνείδητα την «αποθηκεύει» ως την ιδανική. Η φιγούρα του γίνεται το μέτρο σύγκρισης και θεωρεί πως οποιοσδήποτε άλλος άντρας οφείλει να λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο. Αυτός είναι και ο λόγος που οι γυναίκες ως «κακομαθημένα» ζητούν πολλά και καταλήγουν να απομακρύνουν από δίπλα τους όποιον δεν τους τα παρέχει. Πολλές φορές, πέρα από τους τρόπους συμπεριφοράς, η τακτική αυτή επεκτείνεται και στα εξωτερικά χαρακτηριστικά του πατέρα, με την κόρη να τείνει να ελκύεται από άντρες που του μοιάζουν. Και το ξέρει.
Τον θεωρεί υπεύθυνο για τις επιλογές της στους άντρες
Ακόμα και στη περίπτωση ενός «προβληματικού» γονιού, η γυναίκα έχει την τάση να πλησιάζει άντρες που της θυμίζουν τον πατέρα της. Όταν οι σχέσεις μεταξύ πατέρα – κόρης δεν είναι απόλυτα υγιείς, όπως λόγου χάρη στις περιπτώσεις που το κορίτσι δεν πήρε την απαιτούμενη προσοχή από το μπαμπά του κατά την παιδική του ηλικία, μεγαλώνοντας αισθάνεται ότι το αξίζει και μένει σε προβληματικές σχέσεις θεωρώντας πως αυτό είναι και το ιδανικό. Από την άλλη, το «κορίτσι του μπαμπά» θα φροντίσει να ψάξει για τον άντρα που θα της φέρεται με την ίδια στοργή, το ίδιο ενδιαφέρον και την ίδια αγάπη και δε θα διστάσει να διαλύσει τη σχέση της μόνο και μόνο επειδή εκείνος δεν ήταν «τόσο καλός όσο ο μπαμπάς της». Τα είχε όλα στο μέγιστο βαθμό και δε θα συμβιβαστεί με τίποτα λιγότερο.
Του έχει μεγαλύτερη αδυναμία απ’ο,τι έχει σε οποιονδήποτε άλλο
Εντάξει, μπορεί να τσακώνονται, να φωνάζουν, να στεναχωριούνται και να λένε λόγια που πιθανόν μετανιώνουν το επόμενο λεπτό, όμως όλα αυτά είναι και θα παραμείνουν ασήμαντα μπροστά σ’ αυτά που νιώθουν ο ένας για τον άλλο. Η αλήθεια είναι πως για μια γυναίκα δεν υπάρχει μεγαλύτερη στεναχώρια από το να είναι τσακωμένη με το μπαμπά της. Στο 99,9 των περιπτώσεων (παρά τον γυναικείο εγωισμό), εκείνη είναι που θα υποχωρήσει πρώτη και θα τρέξει στην αγκαλιά του. Ναι, αυτό το πλάσμα που μπορεί να βασανίσει οποιοδήποτε άλλο αρσενικό βρεθεί στο δρόμο του με τη γκρίνια, τις φωνές και τα πείσματα, στον πατέρα της δε μπορεί να κρατήσει μούτρα πάνω από μία ημέρα.
Στη μαμά μπορεί να πει όχι, στο μπαμπά ποτέ
Και περνάμε στη μαμά. Είναι το μόνιμο «θύμα πολέμου». Ακόμα και όταν η κόρη της τσακώνεται με το μπαμπά της κι εκείνη προσπαθεί να ηρεμήσει τα πνεύματα, κάποια στιγμή θα την… πάρει η μπάλα και θα βρεθεί να φταίει κι από πάνω. Όλοι ξέρουμε πως οι μητέρες είναι συνεχώς παραπονούμενες όσον αφορά τη σχέση των κοριτσιών με το μπαμπά τους, καθώς αισθάνονται πως έρχονται πάντα δεύτερες. Και δεν έχουν απόλυτο άδικο. Η κόρη θα τσακωθεί με τη μαμά για ασήμαντο λόγο και είναι ικανή να μην της μιλά για μέρες προκειμένου είτε να την τιμωρήσει, είτε να την κάνει να υποχωρήσει. Αυτό βέβαια αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας στην περίπτωση του μπαμπά της, καθώς όσο μαλωμένη και να είναι μαζί του, θα επιδιώξει άμεσα τη συμφιλίωση.
Ζηλεύει κάθε γυναίκα που περνά από δίπλα του
Υπάρχουν οι κλασικοί μπαμπάδες, υπάρχουν και οι μπαμπάδες που όσο και να μεγαλώσουν εξακολουθούν να είναι γοητευτικοί και… πόλος έλξης για τις γυναίκες. Για εμάς τις κόρες που ο πατέρας μας ανήκει στη δεύτερη κατηγορία, τα πράγματα είναι αρκετά δύσκολα. Δεν θέλουμε να του μιλάνε άλλες γυναίκες, δεν θέλουμε να του κάνουν κοπλιμέντα και -κυρίως- δεν θέλουμε να τον κοιτάνε. Αν μια γυναίκα ζηλεύει όταν κάποια άλλη ρίξει το βλέμμα της στο σύντροφό της, φανταστείτε τι νιώθει και τι είναι ικανή να κάνει όταν κάποια τολμήσει να φλερτάρει το μπαμπά της. Εμ, αδυναμίες είναι αυτές.
Ζει για να τον κάνει περήφανο
Από τον έλεγχο προόδου στο σχολείο, μέχρι τα Πανεπιστήμια, τα πτυχία και τις βραβεύσεις, όλα τους δεν θα είχαν καμία αξία αν οι γονείς έδειχναν να αδιαφορούν. Κάθε τι που καταφέρνει ένα παιδί στη ζωή του αξίζει γι’ αυτό στο έπακρο μόλις αντικρίσει το βλέμμα της υπερηφάνειας της μαμάς και του μπαμπά του. Οι κόρες δε, που από τη φύση τους είναι πιο συναισθηματικές δεν έχουν τίποτα καλύτερο από το να βλέπουν τους γονείς τους να χαίρονται και να είναι υπερήφανοι για όσα κάνουν εκείνες στη ζωή τους. Κάθε παιδί όμως χαίρεται να τους βλέπει χαρούμενους. Το μεγάλωσαν, το σπούδασαν, στερήθηκαν, προσπάθησαν να το μεγαλώσουν σωστά, μέχρι που έρχεται η ώρα εκείνο να «ανταποδώσει» όλες τις χαρές που του έδωσαν η μητέρα και ο πατέρας του.
Ο μεγαλύτερός της φόβος είναι η στιγμή που θα τον χάσει
Πρόκειται για μια φυσική απώλεια, που όμως κανένα παιδί δε μπορεί να δεχτεί ή να βιώσει χωρίς κάτι να αλλάξει μέσα του. Φυσικά, το ίδιο ισχύει και για τους δύο γονείς, ωστόσο οι γυναίκες έχουν την τάση να θεωρούν πως η μητέρα τους είναι πάντα πιο δυνατή. Τόσο σωματικά, όσο και ψυχικά, καθώς σπάνια τα παιδιά θα δουν τη μαμά τους να παραπονιέται για πόνο ή να πέφτει στο κρεβάτι με μερικά δέκατα. Αντιθέτως, οι μπαμπάδες δεν είναι το ίδιο «ατρόμητοι» όσον αφορά τις αρρώστιες και όλοι γνωρίζουμε πως ένας μικρός πυρετός αρκεί για να τους κάνει να συμπεριφερθούν σαν μωρά. Οι εικόνες αυτές αποτυπώνονται στο μυαλό των παιδιών και σε κάθε περίπτωση θεωρούν πως ο μπαμπάς μπορεί μεν να έχει τη μυική δύναμη, όμως η μαμά έχει το ψυχικό σθένος. Στα μάτια τους εκείνη είναι η δυνατή και αυτός ο ευάλωτος.
