Η εξομολόγηση ενός παιδιού για το χωρισμό των γονιών του
Ένα γράμμα είναι αρκετό για να μας κάνει να καταλάβουμε το πως νοιώθει ένα παιδί όταν χωρίζουν οι γονείς του. Ένα παιδί, λοιπόν, γράφει γράμμα στους γονείς του… γιατί καμιά φορά μέσα στην “παραζάλη” των γεγονότων που μας συνεπαίρνουν σαν ανεμοστρόβιλος ξεχνάμε τι πραγματικά αξίζει. Και σε ένα διαζύγιο οι “απώλειες πολέμου”, οι “παράπλευρες απώλειες” είναι πάντα τα παιδιά μας. Αυτά πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας πριν κάνουμε ή πούμε το οτιδήποτε και ο λόγος βρίσκεται στο γράμμα που έγραψε αυτό το παιδί…
Σας το προτείνουμε… Μια ωδή στη μητρική αγάπη και τη ζωή!
Αγαπητοί μητέρα & πατέρα,
Ξέρω ότι πονάτε, το ξέρω γιατί πονάω και εγώ! ΑΙσθάνομαι την ένταση, τον φόβο, το σοκ που νοιώθετε και εσείς. Εάν και είμαι αρκετά μικρός για να εκφράσω ακριβώς αυτό που μου συμβαίνει υφίσταμαι τις επιπτώσεις. Η καρδιά μου πονάει κάθε φορά που πρέπει να αποχωριστώ έναν από τους δυό σας. Η αίσθηση σιγουριάς και ασφάλειας στη ζωή μου έχει χαθεί. Μην υποθέτετε ότι είμαι ανθεκτικός, ότι η ζωή για μένα θα συνεχίσει όπως πριν. Είμαι άνθρωπος όπως και εσείς και έχω τις ίδιες ανάγκες. Χρειάζομαι αγάπη, προσοχή, σταθερότητα, φροντίδα, κατανόηση, υπομονή και κυρίως θέλω να αισθάνομαι ότι με θέλουν. Όταν τσακώνεστε για εμένα με βάζετε στη μέση των καυγάδων σας περνώντας μου το μήνυμα ότι η μάχη ανάμεσα σας είναι πιο σημαντική από τη ζωή μου. Με αυτό τον τρόπο μου μαθαίνετε να αναζητώ το δίκιο μου και όχι την αγάπη. Μου μαθαίνετε ότι για κάποιο λόγο είμαι και εγώ λάθος…. κλέβετε την παιδικότητα μου, με κάνετε να πιστεύω ότι η αγάπη χρειάζεται ανταλλάγματα. Μου περνάτε το μήνυμα να γίνω σκληρός, να μην αγαπάω γιατί θα πληγωθώ. Προφανώς δεν σκέφτεστε το μέλλον μου, το γεγονός ότι κατά πάσα πιθανότητα θα πάρω και εγώ διαζύγιο με τον ίδιο τρόπο όταν μεγαλώσω. Ρισκάρετε την “ασφάλεια μου” και μην ξεχνάτε ότι το να είμαι ασφαλής είναι μέρος της “δουλειάς σας” γιατί χωρίς εσάς και την προστασία σας είμαι ανήμπορος, είμαι εκτεθειμένος. Κάποια ημέρα το αρχικό σοκ του χωρισμού σας θα περάσει αλλά το πως επιλέγετε να με “κατευθύνεται” μέσα από αυτήν την κρίση, πως επιλέγετε να μου συμπεριφερθείτε τώρα που περνάμε οικογενειακώς κρίση θα μείνει πάντα χαραγμένο στο μυαλό και στην ψυχή μου…γιατί μπορεί να μείνει σημάδι στην καρδιά μου ότι τα καλά πράγματα συμβαίνουν στους καλούς ανθρώπους… μάλλον είμαι κακός εγώ!
Πηγή: 4moms.gr
