Είναι οι βαθμοί που παίρνουν τα παιδιά μας στο σχολείο πάντα αντιπροσωπευτικοί; Όχι, δεν είναι! Τότε ποιος είναι ο λόγος της ύπαρξής τους στο σχολικό σύστημα;
Η αλήθεια είναι ότι ένας «καλός» ή «κακός» βαθμός στο διαγώνισμα, στην εξέταση ή στο δελτίο προόδου δεν προσδιορίζει κατ’ ανάγκη τις δυνατότητες ή τις δεξιότητες ενός παιδιού. Πολλές φορές οι βαθμοί δεν αντικατοπτρίζουν τον χρόνο που αναλώθηκε ούτε τη μελέτη που έγινε ούτε τις γνώσεις του μαθητή. Άλλωστε τα κριτήρια βαθμολόγησης από εκπαιδευτικό σε εκπαιδευτικό ποικίλλουν. Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο, λοιπόν, δεν πρέπει οι γονείς να εστιάζουν στους αριθμούς και να καλλιεργούν στα παιδιά τη βαθμοθηρία.
Η αξιολόγηση και η συνακόλουθη βαθμολόγηση των επιδόσεων των παιδιών αποσκοπεί κυρίως στη δημιουργία κινήτρων για μελέτη και αυτοβελτίωση αφενός, και αφετέρου στην επιβράβευση όσων προσπαθούν. Ναι, παροτρύνουμε τα παιδιά να επιδίδονται στη μελέτη και να επενδύουν στη μόρφωση και τη διεύρυνση των οριζόντων τους, αλλά δεν επικεντρώνουμε το ενδιαφέρον στον βαθμό. Για να γίνω πιο σαφής και προς αποφυγή παρεξηγήσεων, θα σας δώσω κάποια ενδεικτικά παραδείγματα από αληθινά περιστατικά.
Ένας μαθητής Γυμνασίου που βαθμολογήθηκε στο διαγώνισμα με 6/20 ανέμενε ότι ο βαθμός του τετραμήνου για το εν λόγω μάθημα θα είναι κάτω από τη βάση και ότι ενδέχεται να μείνει μετεξεταστέος, γιατί και στο προηγούμενο τετράμηνο είχε παρόμοιο αποτέλεσμα. Ξεκίνησε, λοιπόν, εντατικά μαθήματα στο σπίτι για να προετοιμαστεί, ώστε να αποδώσει στις εξετάσεις και να περάσει την τάξη. Η καθηγήτριά του όμως, στο πλαίσιο «καλής θελήσεως» και επειδή γενικά πρόκειται για συνεργάσιμο μαθητή που δεν εμποδίζει τη διεξαγωγή του μαθήματος, τον βαθμολόγησε με 12 – για να τον «βοηθήσει». Ο μαθητής αυτός σταμάτησε αμέσως το διάβασμα και την προετοιμασία, γιατί αυτό σήμαινε πως είχε ήδη περάσει την τάξη ακόμα κι αν στις εξετάσεις έγραφε μόνο το όνομά του.
Ένας μαθητής Λυκείου, που στο διαγώνισμα πήρε 16, δέχθηκε την επίπληξη των γονιών του επειδή δεν αρίστευσε. Το παιδί αυτό, βέβαια, μελέτησε αρκετές ώρες, κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια και η αλήθεια είναι ότι μόνο αυτός βαθμολογήθηκε με 16 και …ο βαθμός αυτός ήταν ο υψηλότερος στην τάξη.
Μια μαθήτρια Λυκείου με γενικό βαθμό 19/20, όταν της τέθηκε το ερώτημα «Τι γιορτάζουμε σήμερα (28 Οκτωβρίου);» Απάντησε «Τον πόλεμο εναντίον των Τούρκων».
Συνεπώς, οι βαθμοί δεν καθορίζουν την αλήθεια των παιδιών. Είναι λιγάκι «παρεξηγημένος» ο ρόλος τους. Τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο για να μάθουν! Η ουσία κρύβεται στο τι τελικά έχει μάθει το παιδί μας και στο κατά πόσο επενδύει χρόνο και αναλώνει ενέργεια για τη μάθηση. Η βαθμολόγηση είναι το τυπικό κομμάτι της εκπαιδευτικής διαδικασίας και ο ρόλος της περιορίζεται στην κινητοποίηση και την επιβράβευση! Δεν είναι φρόνιμο να εστιάζει κανείς μόνο σε αυτό το κομμάτι, γιατί έτσι καλλιεργείται η βαθμοθηρία και η στείρα απομνημόνευση πληροφοριών που σε τελική ανάλυση είναι άσκοπη και απρόσφορη.
Επικροτούμε, λοιπόν, την προσπάθεια όποιο κι αν είναι το τελικό αποτέλεσμα και ενθαρρύνουμε τη μελέτη!
ΠΗΓΗ: mamamou – ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΙΧΑΗΛ
