Kαι έρχεται η πρώτη φορά που θα πάει ο μικρός άνθρωπος στον παιδικό σταθμό…
Kαι έρχεται η πρώτη φορά που θα πάει ο μικρός άνθρωπος στον παιδικό σταθμό. Ένας χώρος με μικρούς ανθρώπους, μεγάλους ανθρώπους, χρώματα, ήχους και πολλά πολλά ερεθίσματα για τα μάτια, τα αυτιά, την αίσθηση και την αντίληψη του νηπίου.
Η προσαρμογή χρειάζεται να είναι Ήπια.
Προσαρμογή: Μια μετάβαση που σημαίνει μια καινούργια αρχή. Για τους ενήλικες μια μεταβατική περίοδος είναι μια περίοδος αποχαιρετισμού σε μια γνώριμη συνθήκη. Μια συνθήκη στην οποία “μπήκαμε”, βιώσαμε και την κάναμε δικιά μας με συναισθήματα αλλά και μέσα από γνωστικές διαδικασίες. Χρησιμοποιήσαμε το νου μας, τα συναισθήματα μας και τους αμυντικούς μηχανισμούς μας για να Υπάρχουμε και να επιβιώσουμε στον κύκλο της για να αναδυθεί ένα καινούργιο κομμάτι της οντότητας μας που θα πλαισιώσει ολόκληρη την ύπαρξη μας μέσα στην Καινούργια Συνθήκη.
Για τα νήπια είναι διαφορετικό. Το καινούργιο μπορεί να γίνει όμορφο και χαρούμενο αν η προσαρμογή του νηπίου είναι Ήπια.
Είναι έτοιμο το παιδί μας να πάει παιδικό σταθμό;
Ήπιο: Κάθε τι που το χρώμα του είναι πιο απαλό, λιγότερο εκφοβιστικό, δεν προκαλεί άγχος και δίνει χρόνο στο νήπιο να “καθίσει’ μέσα στα ερεθίσματα που του προκαλεί η αλλαγή στη ζωή του. Γιατί ο παιδικός σταθμός είναι μια μεγάλη αλλαγή στην ζωή του μικρού ανθρώπου. Αλλάζει η καθημερινή του συνήθεια, εισχωρούν καινούργιες μορφές ( άνθρωποι) στον καινούργιο χώρο ( παιδικός σταθμός) που θα περάσει χρόνο από τη ζωή του και αναδύονται άγνωστες για το ίδιο πτυχές της ύπαρξης του. Να αποχωριστεί τον πρώτο “κύκλο” συναισθημάτων ( γονείς) αλλά να έρθει και σε επαφή με τα υπόλοιπα παιδάκια και με τη μορφή της δασκάλας που θα πλαισιώσουν τον καινούργιο κύκλο ζωής του. Σύγκρουση αλλά και ανάγκη. Η ήπια προσαρμογή απαλύνει, δίνει χρόνο και δίνει την ευκαιρία στην ύπαρξη του μικρού ανθρώπου να πορευτεί ήπια με το άγνωστο και να συνυπάρξει χωρίς άγχος με την σύγκρουση του και να κάνει δικό του το Καινούργιο.
Το καινούργιο όταν δεν έχει χρώμα απειλής φέρνει δημιουργία που για τα “μάτια” του νηπίου είναι η Επιθυμία του να σταθεροποιηθεί στην αλλαγή στην ζωή του. H δημιουργία είναι το Βίωμα στην καινούργια του αρχή που θα του φέρει Σχέσεις. Σχέση με το πρόσωπο αναφοράς που είναι η δασκάλα αλλά και σχέσεις με τους υπόλοιπους μικρούς ανθρώπους που θα μοιραστεί καθημερινά στιγμές, συναισθήματα, συνύπαρξη στο κοινό τους παιχνίδι.
Αυτός είναι ο καινούργιος του κόσμος.
Aντιγόνη Συμεωνίδου, Ψυχολόγος-Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεύτρια.
Πηγή: antigonisimeonidou.wordpress.com
