Μάθε στο παιδί σου να σέβεται τους φίλους του και σιγά σιγά θα αλλάξει ο κόσμος
Την κοινωνία τη φτιάχνουμε εμείς. Οι μεγάλοι. Ή αλλιώς οι γονείς, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές, όπως έλεγε ένας σοφός καθηγητής που είχα στο Λύκειο. Τότε δεν το καταλάβαινα και σίγουρα δεν ήθελα να αφήσω στα χέρια των γονιών μου την μοίρα της κοινωνίας. Λίγο η εφηβική επανάσταση, λίγο οι οπισθοδρομικές απόψεις των γονιών και λίγο το σχολείο που με το παλαιολιθικό του σύστημα δεν είχε καμία ελπίδα να το αγαπήσουμε, δεν με άφηναν να δω την ουσία αυτής της άποψης.
Από τη στιγμή όμως που έκανα παιδιά έλαμψε μπροστά μου η αλήθεια. Εγώ είμαι υπεύθυνη για τον κόσμο που θα μεγαλώσει το παιδί μου, γιατί εγώ του δίνω τα εφόδια για να αλλάξει τον κόσμο. Και μόνο εάν πιστέψουμε ότι υπάρχει πιθανότητα να αλλάξει αυτός ο κόσμος, μπορούμε να προσπαθήσουμε γι’ αυτό. Μπορούμε να δημιουργήσουμε κοινούς και υψηλούς στόχους όπου οι άνθρωποι θα σέβονται ο ένας τον άλλο, θα εκτιμούν τους νόμους, θα ακολουθούν τους κανόνες, θα προσπαθούν για την ισότητα, θα αποδέχονται τη διαφορετικότητα και θα αφήνουν τα παιδιά τους να αναπνεύσουν.
Τα παιδιά χρειάζονται τον καθαρό αέρα της επιλογής και των λαθών τους.Μπορούν να διαλέξουν να κάνουν τη δύσκολη κούνια και να πέσουν. Είναι δικαίωμα τους. Δεν φοβούνται ότι θα σπάσουν γιατί δεν πιστεύουν ότι μπορεί να σπάσουν. Αλλά και γιατί δεν τα νοιάζει εάν σπάσουν.
