Ο ξάδερφος μου Άλαν και το σύνδρομο Down : Ένα δώρο ζωής!
Γεννήθηκε πριν απο μένα. Ένα χρόνο πριν. Μεγαλώσαμε μαζι και απο μικρή τον λάτρευα. Δεν ήξερα οτι είχε σύνδρομο down δεν καταλάβαινα κάτι διαφορετικό μέχρι που μεγαλώσαμε περισσότερο…και ο ξάδερφός μου δεν μπορούσε να ακολουθήσει τα παιχνίδια μας…ή έκλαιγε και ήθελε τη μαμά του σαν να ήταν μωρό..
«μα αφού είναι 10 χρονών, γιατί κάνει σαν μωρό” ρωτούσαν τα άλλα παιδιά.
Δεν ήξερα ακριβώς τι ήταν αυτό που είχε αλλά με ενοχλούσε να λένε το οτιδήποτε γι αυτόν. Τον προστάτευα πάντα και ποτέ δεν τον έβγαζα απο την παρέα μας.
Μεγαλώσαμε μαζί και τα καλοκαίρια μας πάντα μαζί.
Συμμετείχε και στα special Olympics και εκεί παρατήρησα οτι αυτά τα παιδιά δεν νοιάζονταν να βγούν πρώτοι και να πάρουν μετάλλιο. Ήταν χαρούμενα και μόνο που θα έτρεχαν με την στολή του αθλητή δρομέα… Κι αν κάποιος «αντίπαλος» τους έπεφτε στη διαδρομή ήταν οι μόνοι που θα γυρνούσαν πίσω να τον σηκώσουν και να τον κάνουν αγκαλιά.
Αυτά είναι τα παιδιά με σύνδρομο down. Ζωντανές καρδιές με χαμόγελα παιδικά.
Μπορεί το μυαλό τους να φτάνει ηλικιακά μέχρι 6 χρονών περίπου αλλά η καρδιά τους είναι ξεχωριστή και μοναδική.
Αν δεν είχα τον Αλαν στη ζωή μου νομίζω θα ήμουν διαφορετική. Η κοινή μας ζωή, το μεγάλωμα, η συνεισφορά του στη ζωή μου είναι τεράστια.
Γιατί οι μεγάλες αυτές καρδιές είναι μεταδοτικές και μπορεί να έχουν ένα χρωμόσωμα παραπάνω απο εμάς αλλά μαζί με το χρωμόσωμα αυτό έρχεται κι ένα χρώμα παραπάνω στη ζωή σου και μόνο σου προσθέτει…χωρίς ποτέ να σου αφαιρεί.
Σύνδρομο Down: Μάνα με ειδική ανικανότητα
Όλα τα παιδιά με σύνδρομο down μοιάζουν…οχι μόνο στην εμφάνιση αλλά στην μοναδικότητα αυτή που προσπαθώ να περιγράψω. Δεν τα καταφέρνω καλά όμως ξέρετε γιατί;
Γιατί η μεγαλείότητα της καρδιάς τους και της απέραντης αγάπης τους δεν γράφεται, ούτε ζωγραφίζεται…μόνο βιώνεται. Νιώθω τυχερή που τον έχω τη ζωή μου και για μένα η ύπαρξη του είναι δώρο ..ένα δώρο που περνάει απο εκείνον σε μένα και απο μένα σε άλλους.
Μια μέρα όταν ήμουν μικρή άκουσα σε μια συζήτηση μεγάλων οτι αυτά τα παιδιά δεν ζουν πολυ..αντε μέχρι τα 40… Με είχε πιάσει ένα άγχος και στεναχώρια γιατί θα πέθαινε ο ξάδερφός μου… Η μαμά μου μου είπε οτι δεν είναι πάντα έτσι κι ότι υπαρχουν παιδιά σαν τον Άλαν που ζούν πολλά χρόνια.
Πριν μερικές μέρες ο Άλαν έκλεισε τα 41 του χρόνια. Δουλεύει κανονικά σε ένα μέρος με άλλα «παιδιά» σαν κι αυτον και βάζουν σε σακουλάκια βότανα και μπαχαρικά…Ερωτεύεται συνέχεια και κάθε εβδομάδα μου ανακοινώνει το νεό όνομα της αγαπημένης του. Ζει στην Αμερική και τον βλέπω μια φορα το χρόνο πλέον. Μιλάμε στο τηλέφωνο κάθε Κυριακή ίδια ώρα. Γνωρίζει να μιλάει 2 γλώσσες άπταιστα. Λατρεύει τις ταινίες Disney και έχει την μεγαλύτερη συλλογή ταινιών τους. Ξέρει απέξω τους διαλόγους τις κάθε ταινίας και αγαπημένη του είναι το lion king. Κάνει παντού φίλους και δεν εχει νιώσει ποτέ στην χώρα του πως είναι διαφορετικός. Μια φορά ήρθε στην Ελλάδα και τον κοιτούσαν περίεργα όπου πηγαίναμε…
Ποτέ μου δεν τον ξεχώρισα παρά μόνο για το πόσο υπέροχος είναι.
Το ίδιο θα μάθω και στα παιδιά μου και θα τους μιλάω για το πόσο UP ειναι το σύνδρομο down..
Σαμπά Ναταλί
Πηγή: childit.gr
