Σεξουαλική κακοποίηση παιδιών: πώς προστατεύω το παιδί; Ποια είναι τα σημάδια;
Υπάρχουν αρκετά θέματα για τα οποία πρέπει να μιλήσουν οι γονείς στα παιδιά αλλά είναι αρκετά δύσκολο να το κάνουν. Ένα από αυτά αφορά στη σεξουαλική παρενόχληση. Και αυτό συμβαίνει γιατί το συγκεκριμένο θέμα αφορά τη γενικότερη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση η οποία είναι ακόμα θέμα ταμπού στην ελληνική οικογένεια.
ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΗ
Αυτή η συμπεριφορά δημιουργεί ένα θετικό κλίμα ανάμεσα στους γονείς και στα παιδιά και ενισχύει την εμπιστοσύνη που πρέπει να υπάρχει στα μέλη της οικογένειας. Είναι η βάση για το χτίσιμο μιας υγιούς και δεμένης σχέσης στα πλαίσια της οποίας το παιδί δεν θα φοβάται να μιλήσει για τίποτα που το προβληματίζει σχετικά με το θέμα της σεξουαλικής αγωγής.
Όσον αφορά στη σεξουαλική παρενόχληση είναι ένα πολύ ευαίσθητο θέμα που απαιτεί λεπτούς χειρισμούς από την μεριά των γονέων. Είναι λεπτή η γραμμή ανάμεσα στην ενημέρωση και στη δημιουργία φοβιών.
Ωστόσο, υπάρχουν κάποιοι τρόποι που βοηθούν τους γονείς να ενημερώσουν το παιδί σχετικά. Πάντα οι γονείς πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους την ηλικία του παιδιού, τις ήδη υπάρχουσες γνώσεις του πάνω στο θέμα και να μιλάνε ανάλογα. Η πρόληψη είναι η καλύτερη αντιμετώπιση σε όλα τα θέματα.
1. Ενημέρωση.
Είναι σημαντικό πριν πούμε οτιδήποτε στο παιδί για αυτό το θέμα να έχουμε ενημερωθεί και αποφασίσει από κοινού τι ακριβώς θα πούμε. Ποια είναι τα είδη της σεξουαλικής παρενόχλησης;
• Η κοντινή σωματική επαφή, το άγγιγμα ή το χάδι που κάνει το παιδί να νιώθει άβολα.
• Όταν κάποιος ενήλικας το αναγκάζει να μείνει χωρίς τα ρούχα του.
• Όταν κάποιος ενήλικας το αναγκάζει να παρακολουθήσει κάτι που δεν θέλει το ίδιο το παιδί και το κάνει να νιώθει άβολα.
• Όταν το αναγκάζει να κάνει κάτι που το πονάει, το τρομάζει, το φοβίζει.
• Όταν οι συνομιλίες των παιδιών στα κοινωνικά δίκτυα αναφέρονται σε σημεία του σώματος, ή σε προσωπικές στιγμές (πχ. ντύσιμο, τουαλέτα) και κάνουν το παιδί να νιώθει άβολα.
• Ο ενήλικας που κάνει κάτι τέτοιο μπορεί να είναι άγνωστος αλλά και από το γνωστό (πλειονότητα των περιπτώσεων) περιβάλλον.
• Μπορεί να συμβεί και από άντρα και από γυναίκα και σε αγόρια και σε κορίτσια.
2. Απλά λόγια
Ανάλογα με την ηλικία του παιδιού μιλάμε με όσο πιο απλά και κατανοητά λόγια γίνεται. Επιλέγουμε λέξεις που δεν τρομάζουν, αλλά γίνονται αντιληπτές από τα παιδιά. Το συγκεκριμένο θέμα είναι τελείως άγνωστο στα παιδιά μικρής ηλικίας καθώς δεν έχει αφυπνιστεί η σεξουαλική τους συνείδηση. Από την άλλη, στα παιδιά της εφηβείας είναι πιο προσιτό, αλλά λόγω της τάσης της συγκεκριμένης περιόδου να αμφισβητούν ό,τι λέγεται από τους ενήλικες, συχνά αποδοκιμάζουν τους γονείς και θεωρούν ότι δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο στα ίδια. Επιλέγουμε λοιπόν απλούς κανόνες για τη προστασία του παιδιού.
Ο «Κανόνας του Εσώρουχου» (Συμβούλιο της Ευρώπης) εξηγεί ότι:
• δεν έχει κανείς το δικαίωμα να αγγίξει ή να χαϊδέψει τα σημεία του σώματος μου που καλύπονται συνήθως απο εσώρουχα [χωρίς την άδεια μου]. Λέω «ΟΧΙ» ανά πάσα στιγμή σε κάποιον που δεν θέλει να με αγγίξει.
• ούτε εγώ επιτρέπεται να αγγίξω το σώμα άλλων σε αυτά ακριβώς τα σημεία.
• Γνωρίζω το σώμα μου, μου ανήκει και εγώ αποφασίζω τι κάνω με αυτό.
Οι τοξικοί γονείς: Πώς καταστρέφουν τη ζωή των παιδιών τους
3. Δίνουμε εναλλακτικές στο παιδί.
Είναι καλό να δώσουμε εναλλακτικές λύσεις στο παιδί σε περίπτωση που συμβεί κάτι που θα το ενοχλήσει. Σε ποιον θα μιλήσει;
• Λέμε στο παιδί ότι είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε ό,τι θέλει να μας πει οποιαδήποτε ώρα.
• Προτείνουμε να μιλήσει στη δασκάλα του, αν αντιληφθεί κάτι στο χώρο του σχολείου.
• Να μιλήσει σε κάποιο κοντινό και αγαπημένο συγγενή που είναι πάντα πρόθυμος να ακούσει τον προβληματισμό του παιδιού.
• Τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούμε να τα ενημερώσουμε για την ύπαρξη τηλεφωνικών γραμμών υποστήριξης, όπου μπορούν να απευθυνθούν μόνα τους και ανώνυμα.
4. Τόνωση αυτοεκτίμησης
Λέω όχι σε όποιον μου ζητήσει:
• να κάνω κάτι που δεν θέλω
• μου ζητήσει να κρατήσω ένα μυστικό
• να πάρω κάτι ως αντάλλαγμα για να κάνω κάτι που με πονάει, ενοχλεί.
• όπως και αν είναι η εξωτερική μου εμφάνιση δεν επιτρέπεται σε κανέναν να με ενοχλήσει, πειράξει, πονέσει.
Ποια είναι τα σημάδια της σεξουαλικής κακοποίησης;
Συνήθως τα παιδιά που είναι θύματα σεξουαλικής κακοποίησης δέχονται απειλές και τρομοκρατούνται, επομένως δεν τους είναι εύκολο να μιλήσουν για αυτό που τους συμβαίνει. Επίσης, νιώθουν ντροπή, ενοχές και θεωρούν ότι δεν θα τα πιστέψουν. Κάποιες αλλαγές στη συμπεριφορά τους μπορούν να γίνουν αντιληπτές και να ανησυχήσουν τους γονείς.
• Ξαφνική ντροπή για το σώμα του. Αποφεύγει να αλλάξει ρούχα μπροστά σε άτομα που πριν δεν είχε πρόβλημα.
• Υπερβολική και ξαφνική ευαισθησία στον πόνο σε περιοχές όπως το στόμα ή τα γεννητικά όργανα.
• Παλινδρόμηση σε συμπεριφορές που έχουν ξεπεραστεί όπως νυχτερινή ενούρηση, πιπίλισμα δαχτύλου
• Διαταραχές στον ύπνο: εφιάλτες, τρόμος, τίναγμα.
• Ξαφνικές φοβίες προς άτομα και τοποθεσίες. Πχ. Αρνείται να βγει από το σπίτι.
• Ενδιαφέρον και γνώση σεξουαλικών θεμάτων που δεν ταιριάζουν με την ηλικία του.
• Έντονες αλλαγές στη διάθεση, όπως θλίψη και ξαφνικά ξεσπάσματα.
• Διαταραχή στη πρόσληψη τροφής, χρήση ουσιών, αυτοτραυματισμοί.
• Αλλαγές στις φιλικές σχέσεις, απομόνωση, άγχος, χαμηλή αυτοεκτίμηση, βίαιη και επιθετική συμπεριφορά προς φίλους ή αντικείμενα.
• Ξαφνικές αλλαγές στις μαθησιακές επιδόσεις. Άρνηση για το σχολείο και το διάβασμα.
• Αποφυγή του υπολογιστή, ενώ πριν του άρεσε πολύ.
• Χρήση λεξιλογίου που δεν ταιριάζει στην ηλικία του. Πχ. βωμολοχίες.
Τι κάνουν οι γονείς σε περίπτωση που αντιληφθούν κάτι:
• Ρωτάνε με υπομονή και ψυχραιμία το παιδί αν του συμβαίνει κάτι.
• Απαλλάσσουν το παιδί από τύψεις και ενοχές. Επιμένουν ότι δεν φταίει το ίδιο για αυτό που έχει συμβεί.
• Επιβλέπουν τις επαφές του παιδιού στο ίντερνετ.
• Ρωτάνε τους δασκάλους για τη συμπεριφορά του παιδιού στο σχολείο.
• Ρωτάνε τους ενήλικες που συναναστρέφονται με το παιδί πχ. σχολή χωρού, φροντιστήριο, αν έχουν αντιληφθεί κάποια αλλαγή στη συμπεριφορά του παιδιού.
• Συμβουλεύονται κάποιον ειδικό από κοντά.
• Συμβουλεύονται κάποια τηλεφωνική γραμμή υποστήριξης.
Το θέμα της σεξουαλικής παρενόχλησης είναι πάρα πολύ σημαντικό και προκαλεί άγχος και θυμό στους γονείς. Η διαχείριση αυτών των συναισθημάτων από την μεριά των γονέων μπορεί να βοηθήσει στη δημιουργία ενός κλίματος εμπιστοσύνης με τα παιδιά. Είναι σημαντικό να είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε οποιαδήποτε ερώτηση θέλουν να κάνουν τα παιδιά και να απαντάμε με σοβαρό τόνο. Η ενημέρωση γύρω από το θέμα αυτό δεν είναι αστείο και το παιδί πρέπει να το λάβει αυτό.
Πηγή: psychology4kids.gr
