Αν γινόταν ένα πείραμα γνωριμίας με μαμάδες από όλο το κόσμο ακόμη και ο ανθρωπος που κατάγεται από τη πιο μακρινή χώρα του κόσμου θα έβαζε την ελληνίδα μάνα πρώτη σε σειρά.
Η ελληνίδα μαμά είναι μοναδική έχει κάτι το διαφορετικό που τη ξεχωρίζει: είναι υπέρ-προστατευτική, υπέρ-φοβιτσιάρα, γενικά υπέρ, σε πολλούς τομείς (σε όλους βασικά). Στη σημερινή κοινωνία έχω μεγαλώσει με μια σύγχρονη ελληνίδα μαμά έχοντας τις ίδιες ανησυχίες με το κλασικό πρότυπο, μόνο που έχει μια διαφορετική-εξελιγμένη τακτική και τρόπο σκέψης.
Μια επιπλέον-σύγχρονη έννοια που έχει, είναι να στρέψει τα παιδιά της σε ενδιαφέροντα που θα τα οδηγήσουν να ανακαλύψουν τον εαυτό τους και τα ταλέντα τους.
Η σύγχρονη ελληνίδα μαμά ξέρει να βάζει όρια στα παιδιά της ώστε να μην μείνουν για πάντα γαντζωμένα πάνω της και να μην μπορούν να κάνουν τίποτα χωρίς την παρουσία της.
Δεν την νοιάζει η γνώμη του κόσμου και αυτό είναι από τα πιο βασικά γνωρίσματα της Ελληνίδας μάνας-γυναίκας. Γιατί δυστυχώς πολλοί ξεχνάνε το ρόλο της ως γυναίκα και αυτό είναι που τη κάνει να πέφτει σε κατάθλιψη ειδικά όταν έρθει η στιγμή να φύγουν τα παιδιά από το σπίτι. Δεν δίνει σημασία στη γνώμη και στα λόγια του κόσμου που είναι γεμάτα κακία και ζήλεια,δεν διστάζει να επιλέξει το δρόμο του χωρισμού. Γιατί τα παιδιά της να μεγαλώνουν σε νοσηρό περιβάλλον που θα κατακλύζεται από τσακωμούς και φωνές; Και προπάντων γιατί να καταπιέζεται; Γίνεται μάνα αλλά αυτό δεν σημαίνει πως παύει να είναι γυναίκα. Παλαιότερα το θεωρούσαν ντροπή για μια γυναίκα να χωρίσει και αυτό μας αποδεικνύει ποσο στενόμυαλοι ήταν οι άνθρωποι εκείνης της εποχής. Δεν άφηναν μια γυναίκα να σεβαστεί τον εαυτό της και ως προέκταση τα παιδιά της.
Η σύγχρονη μάνα δεν επιβάλει,δεν τιμωρεί και δεν λέει τίποτα στα παιδιά της χωρίς να το τεκμηριώσει. Διαβάζει βιβλία που αφορούν τη ψυχολογία των παιδιών και τις σχέσεις μαμάς-παιδιού.
Η συγχρονη γυναίκα αν δεν μπορέσει για διάφορους λόγους να αποκτήσει παιδί αποφασίζει να μπει στη διαδικασία με το σύντροφο της να αποκτήσουν μέσω υιοθεσίας και να χαρίσουν ευτυχία σε μια ψυχούλα που την έχει ανάγκη.
Ήμουν πάντα αντιδραστική, εγωίστρια κι απαξιούσα να παραδεχτώ πόσο δίκιο είχες σ’ ό,τι κι αν μου έλεγες.
Πόσο αλαζονικά είμαστε εμείς τα παιδιά, μαμά. Πόσες απαιτήσεις έχουμε; Πόσο κουραστικό για σένα να παλεύεις να μας προσφερεις τα πάντα; Απαιτούμε από εσένα πράγματα καθημερινά,ξεκινώντας από το φαγητό και τα ρούχα και έπειτα την οικονομική στήριξη στις σπουδές μας και στο δίπλωμα αυτοκινήτου, μουσικής και ξένων γλωσσών χωρίς πολλές φορές να σκεφτόμαστε πόσες θυσίες έκανες κανεις και θα κάνεις για να μην μας λείψει τίποτα.
Μπράβο μαμά. Θα έπρεπε να στο λέω συχνότερα, θα έπρεπε να στο λέω καθημερινά γιατί είσαι ο υπερήρωας της καρδιάς μου.
