Αγάπη 35 χρονών μητέρα
Κατερίνα 6 χρονών
Γιάννης 38 χρονών πατέρας
(Η μαμά της Κατερίνας είναι στη δουλειά. Έρχεται σε λίγη ώρα. Ο μπαμπάς της Κατερίνας είναι σπίτι με την Κατερίνα)
– Μπαμπά, να βάλω λίγο τηλεόραση;
– Όχι
– Έλα μπαμπά, δεν έχω δει καθόλου σήμερα. Έχω κάνει τα μαθήματά μου και βαριέμαι
– Καλά, δες λίγο, λίγο όμως
– Γιουπιιιι. Ευχαριστώ μπαμπά
(Η Κατερίνα βάζει την τηλεόραση και βλέπει ένα παιδικό. Ο μπαμπάς διαβάζει την εφημερίδα του και ακούει μια άσχημη φράση στο παιδικό)
– Κατερίνα τι είναι αυτά που βλέπεις; Άλλαξε το.
– Το βλέπω μπαμπά, μ’αρέσει
– Κατερίνα άλλαξε το, τώρα!
– ….
(Ο μπαμπάς της Κατερίνας παίρνει το τηλε-κοντρόλ και κλείνει την τηλεόραση)
– Εεεεεε μπαμπαααααά!!! Τι κάνεις εκεί, έβλεπαααααα! Βάλτο πάλι, τώρα θα μίλαγε η Μαρία και ήθελα να δω τι θα πει
– Δεν με νοιάζει, σου είπα να το αλλάξεις και δεν το άλλαξες. Τώρα δεν θα δεις τηλεόραση! Δεν θέλω να βλέπεις χαζομάρες στην τηλεόραση, το έχουμε πει
– Μπαμπααααααά!!! Είσαι άδικος, δεν σε νοιάζει τίποτα.
(Η Κατερίνα κλαίει και χτυπάει τα πόδια της στο πάτωμα)
– Κατερίνα, σταμάτα. Έχουμε πει ότι δεν βλέπουμε χαζομάρες στην τηλεόραση. Δεν με άκουσες με αποτέλεσμα να μην δεις τηλεόραση. Μην τσαντίζεσαι γιατί εκνευρίζομαι
– Θέλω να δωωωω, είσαι κακός
– Τελείωσε, μην ακούσω κιχ! ΑΚΟΥΣ;;; Δεν θα κάνουμε κουβέντα τώρα, βρες με κάτι άλλο να παίξεις
(Η Κατερίνα σταματάει και πάει στη γωνία μουτρωμένη. Μετά από λίγο βρίσκει το μικρόφωνο και αρχίζει να κάνει ότι τραγουδάει.)
– Κατερίνα μάζεψες τα παιχνίδια σου στο δωμάτιο; Θα έρθει η μαμά σε λίγο
– Μετά, τώρα τραγουδάω.
– Κατερίνα, τώρα πήγαινε. Η μαμά έρχεται σε λίγο, δεν θα προλάβεις.
– Είπα μετά!
– Μην μου αντιμιλάς εμένα και με ύφος κιόλας. Πήγαινε να μαζέψεις τα παιχνίδια σου
– Γκρρρρρ
(Η Κατερίνα πετάει το μικρόφωνο με νεύρα και πάει να μάζεψει)
(Εν τω μεταξύ η μαμά έρχεται με το αυτοκίνητο)
Γαμώτι μου, το αφεντικό μου είναι πολύ ηλίθιος. Επίτηδες μου το είπε σήμερα ότι δεν τα βγάζει πέρα η επιχείρηση και μλκς. Σίγουρα με πάει για μείωση ωραρίου και μείωση μισθού. Πως θα τα βγάλουμε πέρα μου λες;
(Η μαμά φτάνει σπίτι. Είναι ήδη φορτωμένη από την ημέρα της. Είναι ήδη 8 το απόγευμα)
– Γειά σας!
– Γειά σου μαμά.
– Τι μου κάνετε, πως περάσατε σήμερα;
– Μαμά να σου πω σήμερα στο σχολείο….
(Η μαμά ούτε που ακούει, το μόνο που σκέφτεται είναι να βγάλει τα παπούτσια της, να βάλει την Κατερίνα για ύπνο και να βάλει ένα ποτήρι κρασί να ηρεμήσει)
– Μπράβο Κατερίνα. Έφαγες;
– Όχι, μα μαμά δεν τελείωσα.
– Έλα να σου βάλω να φας και μετά θα τα πούμε, είναι αργά Κατερίνα, πρέπει να κοιμηθείς
– Καλά. Βάλε μου σούπα, αλλά να μην πέσει κοτόπουλο μέσα!!! Είναι μπλιαχ!
(Η Αγάπη της βάζει σούπα)
– Μαμά;;; Τι είναι αυτό;; Μου έβαλες κοτόπουλο;;
– Κατερίνα μη με νευριάζεις, λίγο είναι!
– ΕΙΠΑ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ!!!
– Κατερίνα!!! Τελείωνε σε παρακαλώ, βγάλτο!
– ΔΕΝ ΜΕ ΑΚΟΥΤΕ ΕΔΩ ΜΕΣΑ!!! ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ! Δεν το βγάζω, να το βγάλεις εσύ, εσύ το έβγαλες. Να το φας εσύ έτσι που είναι.
– Κατερίνα αν δεν το φας δεν σηκώνεσαι!
Διαβάστε ακόμα: Oι σκέψεις ενός παιδιού για το καρεκλάκι της σκέψης…
(Η Κατερίνα παίρνει το πιάτο και το πετάει κάτω)
– Να, τώρα δεν θα το φάω! Δεν με ακούτε! Τώρα μάζεψε το μαμά!
– Τι είπες;;;; Τι είπες ρε σκασμένο;;; Γυρνάω από τη δουλειά λιώμα για να μου βγάλεις γλώσσα;;; Κατερίνα κατέβα κάτω αμέσως και πήγαινε στο δωμάτιο σου. Δεν θέλω να σε βλέπω να σε ακούω να μην κάνεις κιχ! Ορίστε μας, μια γλώσσα μέχρι εκεί για λίγο κοτόπουλο. Κακομαθημένο!!! Δίνε του σου λέω, τι με κοιτάς και κλαις!!!
(Η Κατερίνα πάει για ύπνο μυξοκλαίγοντας)
(Η Αγάπη βάζει κρασί, βγαίνει στο μπαλκόνι, ανάβει τσιγάρο και κάθεται. Αρχίζει να ηρεμεί, την πιάνουν τα κλάματα από τις ενοχές. Παίρνει τηλέφωνο την κολλητή της. Της λέει όλο το σκηνικό και κλαίει. Η φίλη της της λέει ότι έτσι κάνουν τα παιδάκια, μας δοκιμάζουν, αύριο θα είναι καλύτερα. Η Αγάπη δεν μπορεί να σταματήσει να σκέφτεται ότι μίλησε έτσι στο γλυκό της παιδάκι, το Κατερινάκι της. Σκέφτεται ότι αύριο δεν θα της φωνάξει, θα κάτσει να παίξει μαζί της, να της δείξει ότι την αγαπάει.Σκέφτεται ότι τώρα δεν μπορεί να πάει μέσα γιατί έτσι θα της δείξει ότι η συμπεριφορά της ήταν καλή, ενώ δεν ήταν. Γιατί φέρεται έτσι; Τι δεν κάνει σωστά;)
(Η Κατερίνα στο κρεβάτι της)
Δεν ήθελα κοτόπουλο, δεν με άκουσε. Δεν άκουσε που της είπα για το Γιάννη στο σχολείο. Δεν μου είπε τι νομίζει. Δεν ήθελα να τη νευριάσω, θέλω να έρθει να μου πει ότι μ’αγαπάει. Και ο μπαμπάς μου έκλεισε την τηλεόραση, χωρίς να με ρωτήσει, έβλεπα.Και δεν με είδε που τραγουδούσα, γι’αυτόν τραγουδούσα. Πόσο άσχημα νιώθω.
Ωραία!!! Τι γίνεται εδώ; Η Κατερίνα έχει αδικηθεί από τον πατέρα της δύο φορές. Και τις δύο φορές δεν της έχει δοθεί η ευκαιρία να πει την άποψη της. Είναι ήδη εκνευρισμένη χωρίς να έχει ξεσπάσει ή δικαιωθεί. Η Αγάπη έρχεται τούρμπο από τη δουλειά. Είναι ήδη στο μπαλκόνι με το κρασί και θέλει να τελειώνει με την Κατερίνα, δεν έχει υπομονή, είναι πολύ κουρασμένη. Όλοι έχουμε αυτές μας τις μέρες. Και είναι ανθρώπινο. Και θα γίνει. Η Αγάπη εκείνη τη στιγμή δεν μπορεί να ακούσει την Κατερίνα. Το να έκανε την “καλή” μαμά αλλά το σώμα της να έδειχνε ότι θέλει να τελειώνει δεν θα είχε αποτέλεσμα. Το ότι η Αγάπη έβαλε κοτόπουλο στην Κατερίνα ήταν απλά μια σπίθα για να σκάσει η βόμβα του θυμού της μικρής όλο το απόγευμα. Τι κάνουμε τώρα;
(Η Αγάπη τελειώνει το κρασί της και πάει στο δωμάτιο της Κατερίνας)
– Κατερινάκι, κοιμάσαι;;
– Να φύγεις
(Η Κατερίνα της γυρνάει την πλάτη αλλά μέσα της η καρδιά της πάει σαν τρελή)
Αχχ μη φύγει, μαγαπάει;
– Καλά μη γυρίσεις. Δεν φεύγω όμως, θέλω να σου μιλήσω.
(Η Αγάπη την σκεπάζει)
– Κατερίνα μου συγγνώμη που σου φώναξα και σου μίλησα έτσι. Σε αγαπάω τόσο πολύ και κάθε φορά που φωνάζω ή μιλάω έτσι μετά κάθομαι και κλαίω γιατί σε στεναχώρησα.
(Η Κατερίνα γυρνάει)
– Ναι μαμά;
– Ναι αγάπη μου, δεν είναι ωραίες οι φωνές. Μερικές φορές έχω τόσα πράγματα στο μυαλό μου και ξεχνάω πόσο όμορφη είσαι, πόσο ξεχωριστή, πόσο σε αγαπάω. Μερικές φορές έχω νεύρα, είμαι θυμωμένη και δεν μπορώ να δω καθαρά το πόσο σε αγαπάω
– Κι εγώ ήμουν θυμωμένη.
– Το κατάλαβα αγάπη μου. Θέλεις να μου πεις για αυτό;
– Ο μπαμπάς …. (Η Κατερίνα λέει τι έγινε)
– Ήσουν κι εσύ θυμωμένη και ξέσπασες
– Ναι μαμά
– Και μου μίλησες άσχημα. Δεν ένιωσα ωραία
– Το ξέρω μαμά, συγγνώμη, δεν ήθελα
– Δεν πειράζει αγαπούλα μου. Την επόμενη φορά το ξέρω ότι θα προσπαθήσεις
– Ναι μαμά
– Θέλεις να έρθω στο κρεβάτι σου να διαβάσουμε μια ιστορία μαζί
– Ναιαιαιαιαιαιαι!!!
– ‘Αντε κάνε χώρο ντε!
Ποτέ μα ποτέ δεν είναι αργά να πεις Συγγνώμη. Όλοι θα ξεσπάσουμε, αλλά αν μετά κάτσουμε με το παιδάκι μας και πούμε συγγνώμη, το συζητήσουμε και ακούσουμε και την πλευρά του χωρίς να κρίνουμε (δεν έχει αποτέλεσμα να πούμε, συγγνώμη αλλά κι εσύ έριξες τη σούπα κάτω). Να σκεφτόμαστε πάντα ότι θέλουμε να διορθώσουμε το λάθος μας, να επανασυνδεθούμε με το παιδί μας και να ενισχύσουμε τη σχέση μας. Μην κολλάμε στη σούπα, και στη γλώσσα. Προσωπικά πιστεύω ότι είναι απίστευτης αξίας το να λέμε συγγνώμη στα παιδιά μας.
Εμπνευσμένο από το βιβλίο του Alfie Kohn, Unconditional Parenting
Διαβάστε ακόμη:
- Παίξε για λίγο μόνος, διαβάζω με την αδερφή σου τώρα! (οι σκέψεις ενός παιδιού στα λόγια της μαμάς του)
- Σκέψεις ενός εμβρύου 38 εβδομάδων και 3 ημερών..
