Εσύ δεν θα θυμάσαι το τρόπο που με κοιτούσες αμέσως μόλις γεννήθηκες, ή τον τρόπο που σε τράβηξα πάνω μου, δίπλα στην καρδιά μου και σου ψιθύρισα με θαυμασμό «γειά σου μωρό μου», στο αυτί σου.
Εσύ δεν θα θυμάσαι τον τρόπο που με έκανες να γελάω με όλα τα χαζά πράγματα που έκανες , έβλεπα πόσο ευγενική ήταν η καρδιά σου.
Εσύ δεν θα θυμάσαι τον τρόπο που σου χτένιζα τα μαλιά στο μέτωπό σου και τον τρόπο που κοιτούσες προς τα πάνω εμένα. Χωρίς άλλες λέξεις, οι ψυχές μας μπορούσαν να αγγίξουν και να πουνε όλα εκείνα που οι λέξεις δεν μπορούν.
Εσύ δεν θα θυμάσαι τα ατελείωτα γαργαλητά που είχαμε και πως κάθε φορά σε ξεγελούσα έτσι ώστε να μπορώ να σε κρατάω κοντά και να γεμίζω την μικρή αλμυρούλα φατσούλα σου με φιλιά!
Εσύ δεν θα θυμάσαι τον τρόπο που η καρδιά μου έσπαγε και γινόταν λίγο μεγαλύτερη κάθε φορά που έφτανες ένα ορόσημο. Κοιτούσα την άμμο να πέφτει μέσα από την κλεψύδρα ενώ ένιωθα τόσο υπέρμετρα χαρούμενη να σε βλέπω να ψηλώνεις και να μεγαλώνεις!
Εσύ δεν θα θυμάσαι τον τρόπο που κράταγα τις πατουσίτσες σου στα χέρια μου, και φανταζόμουν πόσο μεγαλύτερα από τα δικά μου πόδια θα γίνουν μια μέρα και πως τότε θα πρέπει να σε αφήσω να φύγεις.
Εσύ δεν θα θυμάσαι, αλλά θα θυμάμαι εγώ. Και θα κρατώ αυτές τις αναμνήσεις στην καρδιά μου και για τους δυο μας.
Το κείμενο αυτό έγραψε η Jessica Dimas στο προσωπικό της Blog piganddac.com. Μπορείτε να την παρακολουθείτε και στην σελίδα του blog της στο facebook.
Μας άρεσε πολύ που γράφει στο about page του blog της ότι ξεκίνησε να μπλογκάρει γιατί ήθελε να γράφει για θέματα που θα μπορούσα να τα πει στο αυτί της καλύτερης φίλης της, να μιλήσει για τις τόσο εκπληκτικές εμπειρίες της μητρότητας, αλλά και για το πώς να καταθέτεις τα όνειρα σου και να ζεις μια ζωή με σκοπό.
Την μετάφραση έκανε η Λ.Μ. για το μικροί Μεγαλοι. To άρθρο το βρήκαμε από την Huffington Post Parents
